Το έχω πει ... και το τηρώ ... και ας με πούνε και Μαλάκα ... και Ψυχοπαθή και Τρελό ... και και και ...
Όποιο Βλήμα που η Μανούλα της την Μεγάλωσε λέγοντάς της ότι είναι η πιο Όμορφη στον κόσμο και μιλάει με αγένεια και χωρίς να πάρει δικαίωμα ... σε όποιον καλοπροαίρετο πλησιάζει και μιλάει της ευγενικά ... θα βγάζω τους διαλόγους μας ... χωρίς ονόματα και τέτοια ... εκτός και αν Προκληθώ !!!
Σε αυτή του διαλόγου ... έκανα Add ... σε μία μέρα είχα Αποδοχή και προέκυψε η εξής Στιχομυθία ...
Ένα πράγμα δεν είναι Τυχαίο ... Η Πόλη που μεγάλωσε ... Σε αυτή που μεγάλωσα και εγώ ...
Βάζω τα μηνύματα έτσι όπως έγιναν ακριβώς ... και τα συμπεράσματα ... του Αναγνώστη.
Βάζω τα μηνύματα έτσι όπως έγιναν ακριβώς ... και τα συμπεράσματα ... του Αναγνώστη.
- Η συζήτηση ξεκίνησε σήμερα
- Το Σεβάσουμε ( μία λέξη όχι δύο ) ... μ άρεσε ...
- Μήπως την Βίασα και δεν το θυμάμαι ???
- Και το μήνυμα της Ευχαρίστησης ( με μόνο ένα Ευχαριστώ στο τέλος ) είναι
- Κουβέντούλα ???
- Ρε Θα μας τρελάνουν οι Υστερικές ρε γμτ ???
- Και όταν έλεγε Ζώα τι εννοούσε ??? Τον Καθρέφτη έβλεπε ???
- Πόσο Βολιώτης είσαι ρε Παπάρα ...
-
Πάρε ακόμα μια βουτιά στο Κενό ... αφού δεν βάζεις μυαλό και όλο προσπαθείς να τα βρεις με τους Βολιώτες ...
Πάρε !!!
Βουτιά στο κενό
Στίχοι: ΜΕΘ
Μουσική: ΜΕΘ
Ερμηνευτές: Αναστασιάδης Δήμος
Ακόμα έχω στο νου μου ένα κομμάτι του εαυτού μου
ανέμελο να γυρνάει σε ουρανούς να πετάει.
Τι κι αν όλα έχουν αλλάξει , αυτό δεν μπαίνει σε τάξη
στέκεται όρθιο πολεμάει για όλα αυτά που αγαπάει.
Ακόμα έχω στο νου μου έναν αλήτη που πάει
κόντρα στον άνεμο ψάχνει όλα αυτά που λαχταράει.
Στα ρούχα τους δε χωράει, στα λόγια τους αντιδράει
Σκέφτεται πρώτα καλά και ύστερα μιλάει.
Ένα ακόμα αλάνι που ψάχνει να βρει λιμάνι
που ακόμα θέλει να γυρνάει σε μια ατέλειωτη πλάνη
που ακόμα θέλει ν'αγγίξει όσα ο νους του δεν φτάνει
Που ξέρει να κερδίζει , ξέρει όμως και να χάνει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό"
Έχω μια ακόμα ψυχή ακόμα που ελεύθερη πλανιέται
μέσα στα τόσα κάγκελα ελεύθερη λογιέται.
Καμιά φορά ξεγελιέται και τότε αλήθεια πονάει
με αποτέλεσμα να πίνει , μόνη της να μεθάει.
Έχω μέσα μου μια μπέσα , σε μπεσαλίδες τη δείχνω
Τους άλλους δεν τους αξίζει γι'αυτό άκυρο τους δείχνω
Ίσως να άλλα τόσα , μα τα ψάχνω ακόμα
Μικρός να δίνω συμβουλές , μεγάλος να βουλώνω στόμα.
Μια πληγή έχω μέσα μου , μ'αλάτι τη θρέφω
ποτέ μη κλείσει ,να πονάει , πάντα για να προσέχω
Τα λάθη που έκανα πάντα να μου υπενθυμίζει
Να προσπαθώ για τα σωστά πάντα να μου το θυμίζει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό"
Τι κι αν τα χρόνια περνάνε , το σώμα μου κι αν γερνάει
Ακόμα μέσα μου έχω ένα παιδί που γελάει
Στις μαλακίες αντιδράει , ακόμα ελπίδες κεντάει
Με χρώματα που ανταμώνει στους ουρανούς που πετάει.
"Έχω κι εσένα, το πιο όμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό
Έχω κι εσένα, πανέμορφο ψέμα
Τον έρωτα που είναι βουτιά στο κενό"
Φωνητικά: stavento
