" Φωτιά στην Ψυχή κάθε γράψιμο
Πυρακτωμένο βέλος η Πένα στην Καρδιά
Η αποπνικτική μυρωδιά της στάχτης...
Χάνεται από τη φρέσια ευωδία του ανθισμένου σπόρου
Που εσύ, από το μελάνι της γραφής σου ....
....μόλις έσπειρες "
Κάπως έτσι ξεκινάω την Προσωπική μου σελίδα "Ποίησης" ...
http://dsvpoems.blogspot.gr/ ( Πατήστε στον Σύνδεσμο .... )
Το βάζω σε εισαγωγικά γιατί εγώ δεν γράφω ποίηση ... όπως Κομφορμιστικά έχει επικρατήσει τα τελευταία 50 χρόνια ...
Στην ερώτηση " Ποιος είναι οι Ποιητές που σου αρέσουν ???" δεν θα με ακούσεις να λέω ... ο Ρίτσος ... ο Καρυωτάκης ... η Πολυδούρη ... ο Βάρναλης ... ο Αναγνωστάκης ... που πραγματικά αυτοί είναι οι αγαπημένοι μου ... αλλά δεν είναι εν Ζωή ...
Εγώ θα ρισκάρω να πω ονόματα όπως του Μυτακίδη ... του Τζιμάρα ... του Μυθριδά ... του Αρτέμη και του Ευθύμη ... και ένα σωρό άλλους που σφύζουν από Ζωή ακόμα ... Δεν θα περιμένω να πεθάνουν για να τους χρίσω Ποιητές ... και με το Π κεφαλαίο ...
Αλλά ποιος Συμβατικός ... Κοινωνικορατούμενος ... που ασχολείται με την Ποίηση θα έλεγε από τους καλύτερους Ποιητές τον Πανούση με τέτοιους στίχους ... ???? ... εκτός από Εμένα τον Ανίδεο ???
Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζκαι τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
Και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ
με περιμένει
Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη
.... σ κ α τ ο κ α ρ ι ό λ ε ς !!!!!!!
Εεε ???
Ποιος άλλος εκτός από τον Ηλίθιο ... Προκλητικό ... Μισογύνη ... DSV ???
Χμμμμ ...
Τον Νικόμα τον Άσιμο !!!!!!!!!!
Στίχοι:
Τζίμης Πανούσης
Μουσική:
Τζίμης Πανούσης
Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου, γυαλίζω το παρμπρίζ
και τα όνειρά σας σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου, πουλάω και την ψυχή μου
Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι, δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές
Και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου, τους κοπαδίτες
τους μουγκούς, τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης μια ζωή πρετ α πορτέ
με περιμένει
Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν
Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς της πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια
Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου, καρκινάκια του πλανήτη, σκατοκαριόλες
