Και μέσα στην αμφιβολία του Απόκοσμου Κόσμου ... γυρεύεις Ασφάλεια ... Αγάπη ... Αλληλεγγύη και το πιο δύσκολο ... την Φιλία ...
Αλλά όμως πολλές φορές χάνεσαι μέσα την αβεβαιότητα ... το απλωμένο χέρι έχει πάθει Αγκύλωση ... η Αναμονή γίνεται επίπονη απογοήτευση ... και δεν προχωράς ...
Δένεσαι με τις Αλυσίδες που Υποτίθεται σου παρέχουν Ασφάλεια και Ησυχία ... και τελικά ....
Κλειδώνεσαι μέσα τους και Φυλακίζεσαι ...
Μην τις αφήνεις να Σκουριάσουν ...
Σπάστες !!!
Στίχοι: Terror X Crew, TXC
Μουσική: Terror X Crew, TXC
1. Terror X Crew, TXC
Οι σκέψεις μου χαμένες
κάτι τις έχει δεμένες
και με τυλίγει
γι’ άλλη μια φορά κάτι με πνίγει
το μυαλό μου κάνει παιχνίδια ψάχνω στήριγμα
ακούω ένα ύπουλο σφύριγμα όχι πάλι κύρηγμα
κάποιος εκεί στο βάθος υποστηρίζει με πάθος
πως είμαι λάθος
και όλα τριγύρω μου φαίνονται σαν να `ναι τάφος
χωμένος στην αρένα παλεύω τον εαυτό μου
νιώθω σαν να μην είναι το μυαλό μου δικό μου
κάποιος μου βάζει έμμονες ιδέες πως έχω αποτύχει
κι αν είμαι ακόμα ζωντανός είναι κατά τύχη
γι’ αυτό πιάνω μικρόφωνο
και βγάζω φωνή μέσα από το μεγάφωνο
πρέπει να μιλήσω να τον αφήσω άφωνο
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ’ ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για `κείνο που `θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλημμα που μ’ έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι’ αυτό που διάλεξες να `σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι’ αυτό κανένα μη φοβάσαι
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να `σαι, μην φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους σου, τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι, μην φοβάσαι
Έχει τόσο φως κι όμως όλα σου φαίνονται μαύρα
με μία μάνα που τρώει τα παιδιά της πάντα
και συ μόνος σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων
φυλάγεσαι από παντού από τα στόματα των κυρίων
περπατάς και φοβάσαι να σηκώσεις το βλέμμα σου
κάποιοι αντλούν ενέργεια ρουφώντας το αίμα σου
από τη μέρα της γέννας σου πεταμένος γυμνός
κουλουριασμένος σε μια γωνία
ενός κρύου λεπτού δωματίου
έχοντας πέσει θύμα ενός μακάβριου αστείου
προσπαθείς να φυλαχτείς από τις όξινες σταγόνες
εδώ και χρόνια κι όμως σου φαίνονται αιώνες
επειδή είν’ το τέλος κάθε φάσης της ζωής σου η αρχή
για ένα αδιέξοδο
ψάχνεις απεγνωσμένα για την έξοδο
τρέχεις με ένα αυτοκίνητο προς τον γκρεμό
με φρένα σπασμένα κι ένα ψυχοπαθή οδηγό
είναι η τελευταία σου ευκαιρία να σωθείς
πήδα έξω
πήδα τώρα ή ποτέ κατάλαβέ το
το απέραντο γκρίζο
απ’ τα θεμέλια κατέστρεψέ το
μη το σκέφτεσαι άλλο
ο μόνος φόβος είναι ο φόβος
κι από δω και πέρα ποτέ πια δε θα είσαι μόνος
Μη φοβάσαι ότι και να γίνει μη φοβάσαι
φτάνει μόνο αληθινός να ξέρεις να `σαι, μην φοβάσαι
Μη φοβάσαι τους φόβους σου, τις αλυσίδες σπάσε
φτάνει μόνο να μην κοιμάσαι, μην φοβάσαι