********* ********************** DSV Blog

Δευτέρα, Απριλίου 06, 2015

Το να είσαι ηλίθιος σε μια κοινωνία όπου η εξυπνάδα οδηγεί σε συναισθηματική και κοινωνική παράλυση, ίσως είναι ευλογία !!!



" Γνωστό ... 

Στο Dr House ... σ ένα επεισόδιο κάποιος έπαιρνε μία ουσία για να γίνει πιο "Φυσιλογικός' ...
ενώ ήταν Διάνοια ... 

Όταν τον ρώτησαν γιατί, αφού ήταν τόσο έξυπνος και μπορούσε να βγάζει εκατομμύρια από το μυαλό του αυτός διάλεξε να είναι ένας Delivery ... εκείνος απάντησε ... 

" Γιατί ο Κόσμος φαινόταν λιγότερο Αφόρητος !!! " 



Το Παραπάνω είναι το σχόλιό μου σε κάποιο Ποστ για το Παρακάτω Άρθρο που θα Παραθέσω ... Γι αυτό μου άρεσε το House MD ... Γιατί παρουσίαζε όλες τις Πτυχές της Ανθρώπινης Ζωής ... 



Χημεία και Τέρατα




Η ευφυΐα οδηγεί στη δυστυχία




Η ευφυΐα είναι υπερεκτιμημένη. Είναι μια μορφή εξουσίας. Όμως ποιον εξουσιάζει πραγματικά;

Είναι ένα όπλο. Ποιον στοχεύει; Τους κρετίνους ή αυτούς που τραβάνε τη σκανδάλη;

Ο Μ. Παζ υποστηρίζει πως η ευφυΐα είναι ασθένεια. Τα ερεθίσματα που δέχεται ο νους τον βυθίζουν σε αέναες σκέψεις. Αν επιμένεις να κολυμπάς βαθιά στις σκέψεις σου, μπορεί να πνιγείς πριν φτάσεις στην επιφάνεια για να πάρεις ανάσα. Διότι μπορεί η επιφάνεια να είναι βαρετή, όμως δεν είναι επικίνδυνη.

Με αυτή τη λογική, ο ήρωας στο διήγημα του Παζ, πάσχοντας από υπερβολική ευφυΐα κι αφού αποτυγχάνει να γίνει αλκοολικός και αυτόχειρας, προσπαθεί να γίνει βλάκας.


Το να είσαι ηλίθιος σε μια κοινωνία όπου η εξυπνάδα οδηγεί σε συναισθηματική και κοινωνική παράλυση, ίσως είναι ευλογία. Η ευτυχία τους όμως είναι απτή και υλοποιήσιμη, όταν για άλλους φαντάζει άπιαστο όνειρο. Ο έξυπνος είναι μονίμως προβληματισμένος.

Μονίμως κάτι τον απασχολεί και του στερεί την απόλαυση χωρίς ενδοιασμούς.

Τα πάντα γύρω του είναι τροφή για σκέψη και αμφισβήτηση.

Προσπαθεί να εκλογικεύσει όσα νιώθει, και όταν είναι έρμαιο αυτών, πανικοβάλλεται και αποζητά την καταστολή του μυαλού του. Ο ευφυής χαρακτηρίζεται από ακράτεια λογικής, αλλά και συναισθημάτων.

Ασκεί στον εαυτό του ιλιγγιώδεις δυνάμεις, χωρίς να έχει την επιλογή επιβράδυνσης της λειτουργίας του.


Ο ηλίθιος δρα πιο αυθόρμητα και από παιδί που δελεάζεται με γλειφιτζούρι. Ακόμα και αν αποτύχει, έχει έλλειψη τύψεων και απουσία βαθιάς συνείδησης για αυτό. Αυτή η αφέλεια τον φέρνει πιο κοντά στην ευτυχία και την ψυχική ηρεμία. Ίσως είναι εικονική. Ίσως είναι ρηχή. Σίγουρα είναι απλή.


Ζει άνιωθα, χωρίς να ζαλίζει ο ίδιος τον έρωτά του. Δε σκοτώνει αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει, το δέχεται. Δε θα βιώσει ποτέ την απόλυτη έκρηξη συναισθημάτων, αλλά δε θα φτάσει και στο μηδέν.


Θα παραμείνει στη χλιαρή μετριότητά του και θα είναι χαρούμενος μ' αυτό. Εφόσον δε γνωρίζει τα άκρα δεν τα πλησιάζει και δε τον φοβίζουν.


Αυτό με προβληματίζει. Θα ήθελα να ήμουνα ηλίθιος; Αν δεν είχα γευτεί την ουσία στα έγκατα της. Αν δεν είχα βιώσει την πτώση και την εκτόξευση. 

Αν δεν ήξερα τι σημαίνει ευφυΐα σίγουρα θα ήθελα να περιπλανιέμαι. Πανίβλακας και τρισευτυχισμένος.







Παρασκευή, Απριλίου 03, 2015

Τα ρουσφέτια, τα λαδώματα, τις μίζες, τις προμήθειες των γονιών μας, δηλαδή, τις συνήθειες ...



Μίλα να χαρείς Active Member


Aφού ξέρεις και σκαρώνεις στιγμές και σωστά κουμαντάρεις
να σου τώρα χίλιες δύο αφορμές τον καιρό να καλάρεις
Φέρε τ' ανυποχώρητα σαν γλυκό βοριαδάκι
και μίλα, μίλα να χαρείς...


Αφού ξέρεις τι απογίναν αυτοί που ψαχουλεύαν κοντά μας
βούτα πάλι ένα μεγάλο γιατί και φόρεσέ το αρματιά μας
Λίχνισε τ' ασυμμόρφωτα και μη σε τρώει το σαράκι
μίλα, μίλα να χαρείς...


Μιλάω εκ μέρους μιας αισχρής μειοψηφίας
που τρώει τα λύματα της οργανωμένης κοινωνίας
κι όσοι ανήκετε σ' αυτήν, τη γωνιά μου εδώ αδειάστε
τραβηχτείτε, ξεχαστείτε, διασκεδάστε


Αλλιώς τα θέλουμε κι αλλιώς τα ονειρευόμαστε τα πράγματα
γινόμαστε μολύβι, χαρτί και προσανάμματα
με την ελπίδα ότι κάποιος αλήτης κουρασμένος
με τη φωτιά θα νιώσει λυτρωμένος


Σου μιλάω, λοιπόν, και σου ζητάω με τον τρόπο μου
να μη μας βγεις φιγουρικό - φτύνω τον κόρφο μου
κι ούτε περαστικό κουφάρι που η ντροπή του το βολτάρει
στην ξεφτίλα, του βλάκα το κρυφό καμάρι





Μιλάω για τους καλλιτεχνάδες τους προσκυνημένους
τους καναλάδες και τους ραδιοφωνάδες τους ξεφτιλισμένους
τους πενατζήδες και τους μπλα-μπλάκηδες τους αγορασμένους
τους φλώρους τους ψευτοοργισμένους
τους δικαστές που καβατζώνουνε το δίκιο σου
τους μπάτσους που γίναν πάλι ένα με τον ίσκιο σου
για τους καθηγητάδες που σε μάθαν τόσα γράμματα
και τους παπάδες με του θεού τα γράμματα


Μιλάω για τα στρατόπεδα μεταναστών στα σύνορα
τα κουμπωμένα πιτσιρίκια που σβήνουν ανήμπορα
τα γειτονάκια σου που γίνανε καραβανάδες
για τους φασίστες τους γαμομανάδες


Για τα παιδιά που τη χωθήκανε στη νύχτα προστάτες
για τους εργολάβους και τις απίστευτες απάτες
τα ρουσφέτια, τα λαδώματα, τις μίζες, τις προμήθειες
των γονιών μας, δηλαδή, τις συνήθειες


Για τις τράπεζες, τα δάνεια και τις πιστωτικές
και τα χειρότερα λαμόγια, τις ασφαλιστικές
για τις κάμερες και τον κινητό σου ρουφιάνο
κουνήσου λίγο, γιατί σε χάνω


Έχεις τόσα να λες στον τόπο αυτό το γαμημένο
κράτα το στόμα σου λιγάκι οπλισμένο
κι αν δε γουστάρεις να το κάνεις αλλιώς
ή δε μπορείς, τουλάχιστον - μίλα να χαρείς

Κι αν δε γουστάρεις να το κάνεις αλλιώς
ή δε μπορείς, τουλάχιστον - μίλα να χαρείς


Κι αν δεν είσαι σαν κι εμένα αλήτης, μη σκιαχτείς
Τουλάχιστον μίλα να χαρείς


Μάζεψε όλα τα όμορφα και τα ασυμμόρφωτα


Στάσου κοντά τους και μίλα να χαρείς
Μίλα αδερφέ μου, μίλα να χαρείς...