Mία γενιά από ηλίθιους; – Εξαιρετικό άρθρο ενός 14χρονου νέου που όλοι πρέπει να διαβάσουν !!!

Όσο και αν είναι επώδυνο για μένα, δυστυχώς ανήκω σε αυτήν τη γενιά. Αναφέρομαι βεβαίως, βεβαίως στη γενιά ανθρώπων που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα την περίοδο από 1998 και πάνω. Μια γενιά που μεγάλωσε με σύντροφο την τεχνολογία. Μία γενιά που πήρε τελείως διαφορετικό δρόμο από την προηγούμενη, μια πορεία που ίσως δεν είναι αναστρέψιμη. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτή τη νέα γενιά;

Ποιος ή τι ευθύνεται τελικά για αυτήν την κατάληξη; Ευθύνεται η υπερβολική «δόση» τεχνολογίας που έχουν λάβει τα σημερινά παιδιά, χωρίς να γνωρίζουν πως να την χειρίζονται και να την αξιοποιούν ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη της; Ή μήπως ευθύνεται η στάση και η διαπαιδαγώγηση των γονέων προς τα παιδιά; Γιατί σίγουρα δεν φταίει μόνο το διαδίκτυο και το Facebook για αυτήν τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα. Γιατί πραγματικά είναι τρομακτική… Ας αρχίσουμε λοιπόν…

Τα παιδιά της νέας γενιάς κρίνουν και κρίνονται με βάση την εξωτερική εμφάνιση και ΜΟΝΟ. Έχουν δώσει τεράστια βαρύτητα στο πως φαίνονται και στο πως δείχνουν, όχι στο πως πραγματικά είναι! Δεν ενδιαφέρονται για την καλλιέργεια του ψυχικού τους κόσμου, της κριτικής τους σκέψης και της δημιουργικότητας τους και δεν δέχονται εύκολα το διαφορετικό. Δεν βάζουν στόχους, δεν έχουν όνειρα και οράματα για τη ζωή τους.

Αντιθέτως, επιζητούν μόνο την κοινωνική αποδοχή, συμμερίζοντας τις απόψεις και ακολουθώντας τα στερεότυπα της μάζας. Ασχέτως αν αυτές τους εκφράζουν ή όχι! Πάρτε για παράδειγμα … Βλέπεις όλα τα σημερινά παιδιά σαν «μαζικοποιημένα zombie» να ακολουθούν την κάθε ανόητη και ανούσια μόδα (ξέρουν τι κάνουν αυτοί που τις πλασάρουν), προσπαθώντας να το παίξουν κάποιοι που στα αλήθεια δεν είναι! Δεν το φιλτράρουν από τον εγκέφαλο τους και δεν σκέφτονται, αν πράγματι αυτή η μόδα αποτελεί ένα μέσο έκφρασης για αυτούς.

Την ακολουθούν επειδή το ίδιο πράττει και η μάζα, και έτσι γνωρίζουν ότι θα λάβουν κοινωνική αποδοχή από τους πολλούς. Κάτι τέτοιο φυσικά αποτελεί μεγάλη αδυναμία και σοβαρό πλήγμα για την προσωπικότητας τους, σε μια ηλικία όπου μπαίνουν οι βάσεις για την διαμόρφωση της.

(εύκολη επιρροή = μια κυβέρνηση αθλίων με πολίτες πρόβατα και έχω και χίλια αλλα παραδείγματα). Όχι πως τώρα δεν είμαστε πρόβατα, αλλά αυτό δεν αφορά το παρόν θέμα. Για όσους θέλουν να πάρουν μία γεύση από αυτήν την κατάσταση, απλά επισκεφτείτε τον δημοφιλή ιστόχωρο κοινωνικής δικτύωσης,Facebook. Γιατί ΔΕΝ νοείται σημερινό παιδί χωρίς να κατέχει λογαριασμό στο Facebook. Ποζεριά, Καγκουριά, check – in όπου στο γ@μημένο κόσμο βρίσκονται, με την μόνη τους αγωνία να είναι για τον αριθμό των likes που θα λάβουν. Δεν προβληματίζονται για τίποτα στη ζωή τους, και η διανοητική τους κατάσταση έχει φτάσει να είναι ισάξια ενός κούτσουρου.

«Η τεχνολογία ξεπέρασε την ανθρώπινη αλληλεπίδραση » όπως είπε και ο Αϊνστάιν. Τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να συναισθανθούν αληθινά,αφού η ανθρωπιά τους έχει χαθεί. Δυστυχώς η μέρα που ανέφερε ο Αϊνστάιν έχει φτάσει: «Ο κόσμος θα έχει μία γενιά από ηλίθιους»

Ίσως οι σκέψεις μου για την «ευλογημένη» αυτή γενιά σας φαίνονται σκληρές και απαισιόδοξες. Προσπαθώ απλά να είμαι ρεαλιστής. Μην ξεχνάτε πως εγώ τα ζω καθημερινά. Αλλά όποιο και αν είναι το πρόβλημα μπορούμε να το αλλάξουμε όλοι μαζί, γιατί ποτέ δεν είναι αργά.

Καλώ και τα ίδια τα παιδιά που έχουν λίγο μυαλό, να σκεφτούν και προβληματιστούν για όλη αυτή τη κατάσταση. Μπορεί τώρα να εκφράζω τα παράπονα μου κατ’ αυτόν το τρόπο, αλλά θα προσπαθήσω όπως μπορώ να βοηθήσω και να αφυπνίσω τους συνομήλικους μου (τους φίλους μου τουλάχιστον). Το ίδιο να πράξετε και εσείς!

Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι σε όλα τα παιδιά της γενιάς, γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αναφέρομαι στη μάζα, δηλαδή στους πιο πολλούς. Και ούτε εγώ το παίζω πιο έξυπνος από αυτούς.Ίσως να είμαι λίγο πιο αφυπνισμένος!

Υ.Γ.2 Δεν είμαι ΚΑΤΑ του Facebook. Και εγώ ο ίδιος κατέχω λογαριασμό, αλίμονο. Είμαι κατά όλης αυτής της κατάστασης που επικρατεί εκεί.

Φοβάμαι τη μέρα που η τεχνολογία θα ξεπεράσει την ανθρώπινη επαφή… Ο κόσμος θα αποκτήσει μια ολόκληρη γενιά ηλιθίων…

Αϊνστάιν

«Ήρθα, συγγνώμη που άργησα τόσο».

Νιώθεις σαν να ήσουν σε έναν βαθύ λήθαργο τόσο καιρό, ξοδεύοντας τον χρόνο σου άσκοπα με κενούς ανθρώπους και ρηχές προσωπικότητες. Με χλιαρά πάθη και καθόλου όρεξη για προσπάθεια. Μουδιασμένο κορμί και μαστουρωμένος νους. Έρχεται όμως εκείνη η στιγμή και σου δίνει ένα δυνατό σπρώξιμο, ταρακουνώντας όλο σου τον κόσμο.

Είναι εκείνη η ξεχωριστή στιγμή που συναντάς ένα τόσο μοναδικό κράμα ανθρώπου, που το ‘χεις ξεχωρίσει απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που του μίλησες. Που του έδωσες το χέρι για τη χειραψία γνωριμίας και που το χαμόγελό του έδιωξε όλα τα προβλήματα που είχες στοιβαγμένα μέσα στο κεφάλι σου, χωρίς καμία προσπάθεια. Εκείνος ο άνθρωπος που με την πρώτη του κουβέντα και την πρώτη του ματιά, ήταν σαν να σου ‘λεγε «Ήρθα, συγγνώμη που άργησα τόσο».

Μέσα σου νιώθεις ότι γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο τόσο καλά, όσο το πίσω μέρος του χεριού σου. Η αύρα του μοιάζει τόσο οικεία, που όταν μιλάτε νιώθεις ότι είσαι σ’ ένα ήσυχο και γαλήνιο εξωτικό μέρος όπου κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει. Την πρώτη φορά που θ’ αντικρίσεις το βλέμμα του, θα το αποτυπώσεις στη μνήμη σου τόσο βαθιά, σαν πυρωμένο σίδερο και θα μπορείς να το αναγνωρίσεις μέσα σε πλήθος προσώπων σαν από ένστικτο.

Αυτός ο άνθρωπος που σου ‘δωσε πνοή άθελά του, χωρίς να το γνωρίζει, τη στιγμή που πέθαινες από ασφυξία κι έχανες την πίστη σου. Τη στιγμή που νόμιζες ότι η φλόγα του πάθους κι η όρεξη για να ζεις τη ζωή στο έπακρο άρχισε να σβήνει σιγά-σιγά.

Όλοι μας έχουμε συναντήσει έναν τέτοιον άνθρωπο στη ζωή μας κάποια χρονική στιγμή. Κάποιον άνθρωπο που τον θυμόμαστε με ρομαντικές σκέψεις ή ακόμα μπορούμε και τον ζούμε, έχοντάς τον δίπλα μας. Όσοι δεν είχατε την τύχη να γνωρίσετε κάτι παρόμοιο ακόμα, κρατηθείτε καλά, γιατί θα συμβεί αργά ή γρήγορα κι είναι αναπόφευκτο....

Σας το εύχομαι..να συμβεί.....!!!

Επιμέλεια Κειμένου Παναγιώτη Καπτζιλή: Ιωάννα Κακούρη

Συντάκτης: Παναγιώτης Καπτζιλής

Hooverphonic Lyrics

"Mad About You"

Feel the vibe, feel the terror, feel the pain

It's driving me insane

I can't fake for God's sake, why am I

Driving in the wrong lane

Trouble is my middle name

But in the end I'm not too bad

Can someone tell me if it's wrong to be

So mad about you, mad about you, mad

Are you the fishy wine who will give me

A headache in the morning

Or just a dark blue land mine

That'll explode without a decent warning

Give me all your true hate

And I'll translate it in our bed

Into never seen passion, never seen passion

That's why I am

So mad about you, mad about you, mad

Trouble is your middle name

But in the end you're not too bad

Can someone tell me if it's wrong to be

So mad about you mad about you

Mad about you mad about you, mad

Give me all your true hate

And I'll translate it in your bed

Into never seen passion

That is why I am

So mad about you, mad about you

Mad about you, mad about you

Mad about you, mad about you, mad about you