Για να καταλάβεις τι θα πει Γυναίκα και όχι ... ΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ...

" Έχεις προσέξει Άγγελε, πόσο Όμορφη είναι ; Και το ξέρει ε σαν τα Παραμύθια κοιτάζουν τα κορίτσια τον Καθρέφτη τους... Εκείνος την Βεβαιώνει ότι δεν υπάρχει άλλη Ομορφότερη...

....

Τα Μάτια της .. τα έχεις προσέξει Άγγελε ; ... Λες και έχουν ένα άλλο φως ... Χωρίς Αιτία ε ... Έτσι από μόνα τους ...

...

Έχεις Μυρίσει την Ανάσα της ;

Μια φορά έτυχε να καθόμουν δίπλα της και ξεφύσησε και έτυχε να μυρίσω την Ανάσα της ... Είχα πολλή ώρα να πάρω την Ανάσα μου μέσα μου.

Όχι, για να καταλάβεις τι θα πει Γυναίκα και όχι που καυχιέται ο Πετρόπουλος με τις ΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ...

Δεν έχουν Ανάσα Εκείνες.

Τα ρούχα τους μυρίζουν Ναφθαλίνη και Καμφορά ... Τα χνώτα τους Μυρίζουν Λαιμαργία ... 

τα Μάτια τους Ξεπλυμένα και Αφώτιστα ... " 

Απόσπασμα από την σειρά "Αστροφεγγιά" !!!

Δεν μπορώ να πω με Βεβαιότητα ότι έχω Μυρίσει ποτέ τέτοια Ανάσα ... ή σαν Αυτή ... 

Μπορεί και κάποτε να Μύρισα ... δεν Θυμάμαι.

Αλλά... αν την είχα Μυρίσει δεν θα την Θυμόμουν ; Θα την Θυμόμουν Σίγουρα κάθε 10 Δευτερόλεπτα !!!

Το Σίγουρο είναι ότι έχω πάρα πολλά χρόνια να Μυρίσω τέτοια Ανάσα ... Τέτοια Μυρωδιά ... Να δω τέτοια Μάτια να Λαμπυρίζουν ... 

Ή ... σκέφτομαι ... ότι επειδή κάποια Στιγμή Μύρισα μια τέτοια Ανάσα ... και Τυφλώθηκα από την Λάμψη των Ματιών της ... και ... όλο αυτό ... να ...

.... έγινε η Αιτία και η Κατάρα ... που με εμπόδισε να Ξαναμυρίσω ... να Ξαναδώ ... και να Ξαναγγίξω !!! 

Το Σίγουρο είναι πάντως ότι τέτοια Κατάρα την έχουν Νικήσει μερικοί  ( Ελάχιστοι βέβαια ) ... και έχουν Μυρίσει τέτοια Ευωδία ... 

Σίγουρα... Είτε από Τύχη, είτε ήταν Ικανοί ... δεν ξέρω ... αλλά το έχουν ζήσει όλο αυτό ... 

Και είμαι Πολύ Τυχερός .. έστω ... που Γνωρίζω Έναν ... Δύο ... άντε το πολύ Τρεις τέτοιους Τυχερούς !!! 

DSV

 

Καθρέφτης

Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα

κι όλοι τρέξαν να τη δουν.

άλλος της πέταξε ψωμί

κι άλλοι της ρίξαν πέτρα

απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,

ένα παιδί

Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,

ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις

τι άσχημοι που μοιάζουν,

αυτοί που σε σιχαίνονται

μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς

τον άλλον μες τα μάτια,

γιατί καθρέφτης γίνεσαι

κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Tώρα είσαι ελεύθερος «άνθρωπε» να υπακούς... ( Ω γλυκύ μου έαρ (σε καραντίνα) )

Όσο σε live streaming ο φόβος απλώνεται, 
τόσο θα γεμίζουμε άθυμους δειλούς, 
κι όσο η πρεμιέρα θα ματαιώνεται, 
θα είσαι ελευθερος, άνθρωπε, να υπακούς.

Ω γλυκύ μου έαρ (σε καραντίνα)

Ω, γλυκύ μου έαρ, σε καραντίνα απ’ τον ιό του τρόμου και τον τρόμο του ιού. Το «Μ» ξανάγινε στο φόβο μας λετρίνα λόγω ελλείψεως μάσκας και γαντιού. Ζούμε στα ερείπια όλοι μας ενός μεγαλείου, γέννημα νεκρό της φαντασίας μας. Οι στημένοι χρησμοί εκ του μαντείου επαληθεύτηκαν δια της παρουσίας μας. Κόσμος λερός και στα βάσανα λερός, αιώνες τώρα χαζεύει το ανεμαλώνι του. Ο τρόμος αντίκρυ μας καθρέφτης θαμπερός. Τέρμα το κάθε τόπος και το ζακόνι του. Έναν αιώνα πίσω στην «Πανευρώπη», στου Ρίτσαρντ Καλέργη την αρχοντοπουτάνα κανείς δεν αντιστάθηκε σ’ αυτό το αγριοτόπι, γι’ αυτό και πένθιμα χτυπάει η καμπάνα. Κλείστε τους νεκρούς σας ξανά σε κατακόμβες, οι τραπεζίτες αγοράσανε τους ουρανούς. Στη ζωή δεν υπάρχουνε πρόβες, Τώρα είσαι ελεύθερος «άνθρωπε» να υπακούς. Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε, δεν κάνει στάση Γολγοθά. Πες ο παράξενος πως χάθηκε, είναι απ’ τα κρούσματα εκείνα τα ορφανά. Ω, γλυκύ μου έαρ, σε καραντίνα, οι αιμοπότες μας θέλουν σιωπηλούς απ’ την Αμερική μέχρι την Κίνα. Tώρα είσαι ελεύθερος «άνθρωπε» να υπακούς. Χτύπησε φέτος limit down το άγιο φως, από του τάφου δεν ξεμυτάει την κρύπτη. Κοίτα τι μας σκάρωσε ένας ιός και μείναμε μαλάκες πριν μείνουμε σπίτι. Είναι το timing, που λένε αυτοί, σωστό και για τους άχρηστους, λύση η καραντίνα. Στους σταυρούς φέτος δίπλα απ’ τον Χριστό θα είναι οι νεκροί απ’ το Μιλάνο ως την Κίνα. Κήρυξαν πανδημία, θα ανακηρύξουν και μεσσία το πρώτο αρπακτικό που θα λανσάρει το εμβόλιο. Όλα τ’ άλλα μέχρι τότε δεν έχουν σημασία, για το γαμώτο, λοιπόν, κάνω ένα σχόλιο. Σπουδαία τέχνη είν’ το ενδιάμεσο γέννησης και θανάτου κι όσοι το βγάλουν με αξιοπρέπεια, θα φύγουν με τη γλύκα αυτού του περιπάτου και θα ‘ναι λύτρωση, όχι συνέπεια. Όσο σε live streaming ο φόβος απλώνεται, τόσο θα γεμίζουμε άθυμους δειλούς, κι όσο η πρεμιέρα θα ματαιώνεται, θα είσαι ελευθερος, άνθρωπε, να υπακούς.