Ήσουν η πιο όμορφη η πιο Χαδιάρα Γατούλα που γνώρισα ποτέ ...
Ερχόσουν κάθε βράδυ και κοιμόμασταν μαζί ... Και όταν αρρώστησα ... έβαζες τα χειλάκια σου στα δικά μου και με μύριζες σαν να ήθελες να δεις αν έχω πυρετό.
Έκανες το πιο δυνατό χουρχουρητό που έχω ακούσει ... Πολλές φορές δεν άκουγα την τηλεόραση όταν ερχόσουν και ξάπλωνες δίπλα μου ...
Ήσουν όμως ζωηρή ... Έκανες ζημιούλες και παραλίγο να μου σπάσεις την Οθόνη ... Έτρεχες σαν παλαβή ιδίως το πρωί που σηκωνόμασταν γιατί χαιρόσουν πολύ που μας έβλεπες να γυρνάμε στο σπίτι ... Έβγαινες συνέχεια έξω ... Ακόμα και όταν είχες κάνει στείρωση πριν έναν μήνα και έπρεπε να μείνεις για 2 μέρες μέσα, από την πρώτη μέρα ... το σκασες μόλις άνοιξε η Μάνα μου το παράθυρο για να μιλήσει με την γειτόνισά. Φοβόμουν μήπως πάθεις μόλυνση ... Μήπως η πληγή δεν προλάβει να κλείσει και κάθε λίγο και λιγάκι σε γυρνούσα ανάσκελα για να δω μην και βγήκαν τα ράμματα ... Τελικά τα έβγαλες με τα δόντια σου αλλά ευτυχώς είχε προλάβει να θρέψει η πληγή.
Ήσουν πολύ παιχνιδιάρα ... Κάθε φύλλο που κουνιόταν έτρεχες να το ποιάσεις ... Όταν έβλεπες άλλες γάτες έτρεχες να παίξεις και τις καλωσόριζες όλες ... Σε καμία δεν έβγαζες νύχια ...
Πόσα άλλα να πω Σισόνι μου ???... Θα με πάρουν τα κλάματα ... Δεν έχει περάσει μισή ώρα που σε μάζεψα απ τον δρόμο με την μυτούλα σου γεμάτη αίματα και τα μάτια να κοιτάνε στον θεό ... όπου και πήγες ...
Καλό σου ταξίδι Γλυκειά μου !!!
