Είμαι παντρεμένη με τρία παιδιά. Η ζωή μας είναι καλούτσικη.. Αναμενόμενη.. Μετά από 13 χρόνια γάμου.. Όλα φθίνουν.. Κάπου εκεί γνωρίζω κάποιον που μου ξύπνα τη χαρά, την όρεξη για ζωή, για δημιουργία, για έρωτα. Απογειωνομαι και ζω ένα παραμύθι.
Μέχρι που μου αποκαλύπτει ότι είναι ο επί 18 χρόνια σύντροφος της κολλητής μου, ότι θελουν και οι δύο να βρισκόμαστε ερωτικα, γιατί και οι δύο Μ αγαπούν και με θέλουν…
Εγώ συνεχίζω τη “σχέση” γιατί μου είναι εξαιρετικά οδυνηρό να αποχωριστώ τον άνθρωπο με τον οποίο νιώθω ερωτευμένη, πιστεύοντας ότι κι εκείνος θρέφει έντονα συναισθήματα για εμένα. Η φίλη μου, όμως, με διαβεβαιώνει κάθε φορά ότι έρωτας υπάρχει μόνο προς το πρόσωπό της, και για εμένα υπάρχει μόνο νοιαξιμο και αγάπη..
Θέλω να φύγω. Θέλω αν είμαι με κάποιον να νιώθω ότι πεθαίνει για εμένα. Και δεν ξέρω αν πρέπει να πιστέψω αυτά που μου δείχνει εκείνος ή αυτά που μου λέει η φίλη… Αν φύγω βέβαια.. Πέφτω πάλι στο κενό όπου βρισκόμουν όλα τα προηγούμενα χρόνια.. Νομίζω είναι δύσκολη απόφαση αλλά πρέπει να την πάρω.
Εσείς, τι λέτε ?
Από την Γιουκαλι
Άστο μωρέ να τον δεις σε κανα Τρίο ... αλλά όχι με 2 Γυναίκες ... και να τρελλαθείς ...
