Τους ποιάσανε τους Εγγληματίες ... και ευτυχώς βρήκαμε την Γαλήνη ... Τι ? Δεν πάει η Ελλάδα καλά από την Σύλληψή τους και μετά ??? Το 2002 τους ποιάσανε ... άντε να εξαρθρώθηκε το 2006 με 8 ... Ε οκ ... τι έγινε μετά το 2008 ??? Τίποτα Μνημόνια το 2010 ... για 10 χρόνια ...???
Το 2020 ??? Λοκντάουν και Φίμωση και ΑντιΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ, και Τρομοκρατία από ΜΜΕ και από όλους τους Δεσμούς ( με Θ ) ... και και και ???Η Ελλάδα Ελευθερώθηκε όταν τους Ποιάσανε ... !!!
Αλλά μαζί με τα Ξηρά ... καιγονται και τα Χλωρά ... Ας μην είναι Στάρι ... ας είναι τουλάχιστον κάποια ΗΡΑ ... Κάποια Μετάλλαξη έστω του ΟΧΙ του ΚΟΜΠΙΝΤ
Που είσαι τώρα ??? που σε ζητάν οι Καιροί ... !!! Αυτοί οι Καιροί οι Όμορφοι ... Ελεύθεροι ... χωρίς
Τρομοκρατία ... χωρίς Βία ... με Υπάρχοντα και χρήματα Μπόλικα ... και ΌΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
ΣΤΙΧΟΙ Πού είσαι; – 1999
Φαγώθηκε η σκέψη το μυαλό μου να λυγίσει
αχούρι χρόνων βάλθηκε τώρα να συγυρίσει
πολλά ήτανε για πέταμα κι άλλα τα `χα ξεχάσει
κι άλλα πάνω στη φούρια μου μπροστά είχα αραδιάσει
Ταξίδι πολυτάραχο σε μέρος κακορίζικο
δε πρόλαβα να νιώσω κάτι αφύσικο
και σκόνταψα ξανά πάνω στα χούγια σου
ζαβό απάντημα το ζήταγε η καρδούλα σου
Ξερακιανές εποχές μ’ άδεια χέρια επισκέψεις
όμως για ζήτημα τιμής βρίσκομαι εδώ να το πιστέψεις
“τιμή” κάτσε καλά! Άγνωστη λέξη ξενική
από μια βρόμικη γλώσσα που ξεχάσαν μερικοί μερικοί
εγώ ήρθα όμως για ένα παλιό μου καπρίτσιο
να `δω που βρίσκεσαι, που είσαι το `χω βίτσιο
Μήπως κρύβεσαι στου δάσκαλου τη βέργα;
Μήπως βλογάς με πετραχήλια, ημέρες και έργα;
Ή μήπως ψάχνεις πάλι ταίρι για τις χειροπέδες
ένα χέρι ξεπλυμένο από παλιούς λεκέδες
Μήπως πίσω από τα γράμματα είσαι τα κεφαλαία
χειροκροτάς, παίζεις κι ανοίγεις την αυλαία;
Μήπως είσαι ο περίφημος αγώνας με ζιβάγκο
ή προλετάριος με πολιτικό λουμπάγκο;
Είσαι τα “μάλιστα”, τα “Υes”, και τα “όλα εντάξει”
(σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει).
Που είσαι τώρα που σε ζητάνε οι καιροί
για το ζήλο και τη περίσσια σου γνώση
που είσαι τώρα που η εποχή συγχωρεί
και η περηφάνια παντού έχει ενδώσει;
Που είσαι τώρα; Σ� αυτές τις μέρες χρωστάς
κοίτα να βρεις κάτι απ� όσα έχεις τάξει
(και τώρα που `σαι) από τα σίγουρα κοιτάς
(σε ποια γωνιά του ουρανού έχεις αράξει),
Έβαλα παραμάσχαλα αναμνήσεις και κιτάπια
άλλα τα πήρα γούσταρα και τσάμπα πήρα κάποια
άλλα με σπρώξανε ψηλά κι άλλα στη μιζέρια
παρέα με τα όμορφα έπαθα και χουνέρια
Γι’ αυτό ρωτάω να σε βρω στο πουθενά τριγύρω
χαμένο κέρδος μπορεί να `σαι σε μεγάλο τζίρο
Μπορεί να `σαι μια φούσκα κι ακριβή μετοχή
ή μιας πουτάνας η κρυφή χτεσινή ενοχή
Μπορεί να `σαι μια μυτιά δίπλα σε πλούσιο ρουθούνι
ή γκόμενα στην πασαρέλα με ψηλό τακούνι
Μπορεί να `σαι το εθνόσημο ενός καραβανά
μπορεί και να `σαι αντάρτης που πήρε τα βουνά
ή ένας γελοίος κόλακας σε βασιλιά επίγειο
που τη γυρτή καμπούρα του νομίζει καταφύγιο
Που να `σαι αυτές τις μέρες τις παρεξηγημένες
που οι κατάρες μοιάζουνε διαβολοσκορπισμένες
Μήπως σε φυλάνε απρόθυμοι και ξέστρατοι αγγέλοι
και σου βγάζουν το καλό με το τσιγκέλι;
Πότε δε πήρες το ρόλο που σου είχανε τάξει
(Σε ποια γωνία του ουρανού έχεις αράξει)
Στίχοι για το τραγούδι Πού είσαι; – 1999 Active Member του έτους σε στίχους Active Member και σύνθεση Active Member από το album Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.
