Ο Χάρης Ασλανίδης έχει ζήσει περισσότερες ζωές κι από όσες ονειρεύτηκε
Γεννημένος με μυϊκή ατροφία τύπου 2, κατάφερε να γυρίσει τον κόσμο για την καψούρα του, τον Ολυμπιακό, να δει αμέτρητες συναυλίες, να φτιάξει 2 εταιρίες digital marketing και πάνω από όλα να παραμείνει θαυμαστής της ζωής.
Τον Χάρη έχω την τύχη να τον γνωρίζω αρκετά χρόνια, μιας και μοιραζόμαστε από κοινού δύο μεγάλες αγάπες. Το Αιγάλεω και τις συναυλίες. Συναντηθήκαμε πρώτη φορά στις δεύτερες, αλλά ευτυχώς συναντιόμαστε πολύ συχνά στο πρώτο. Γεννήθηκε με μυϊκή ατροφία τύπου δύο, μια ασθένεια που ο νωτιαίος μυελός δεν δίνει σήμα ώστε να μπορεί να σηκωθεί και να πατήσει, παρότι έχει αίσθηση παντού. Μετακινείται με συνοδό και αμαξίδιο κι οι γιατροί του είχαν πει, ότι θα πεθάνει όταν ήταν θα γινόνταν 2 ετών, έπειτα 5 κι έπειτα 12. Σήμερα στα 37 του, έχει 2 εταιρείες digital marketing κι έχει ζήσει πολλές περισσότερες ζωές από ότι ονειρεύτηκε. Σκέφτηκα λοιπόν το καλοκαίρι ότι αυτή θα ήταν μια καλή αφορμή να μιλήσουμε. Ένα καυσωνικό βραδάκι τελικά τα καταφέραμε κι ας θέλαμε να τα λέγαμε κι οι δύο, πίνοντας ένα ποτό σε κάποια γωνιά της πόλης που μένουμε.
Παρακάτω θα βρεις όλα όσα είπαμε κι αξίζει να διαβάσεις για τη ζωή ενός υπέροχου τύπου. Θα βρεις ιστορίες για τον Ολυμπιακό, το "Μόντε Κάρλο της Αττικής", τη ζωή των ανθρώπων που μετακινούνται με αμαξίδιο, τον κοινωνικό ρατσισμό, την επιχειρηματικότητα και τα εμπόδια που πάντα έβρισκε τρόπο να υπερπηδά ο Χάρης, σαν θαυμαστής της ζωής που είναι.
Έχεις 50 λέξεις, θα μας πεις την ιστορία του Χάρη;
"Θα έλεγα ότι ο Χάρης γεννήθηκε κι οι περισσότεροι του έλεγαν τι δεν μπορεί να κάνει, με αποτέλεσμα εκείνος να ψάξει να βρει τρόπο και να το καταφέρει. Είναι Χριστιανός, Ολυμπιακός, γιος, ταξιδιώτης, επιχειρηματίας και πάνω από όλα θαυμαστής της ζωής".
Γάβρος ή Ολυμπιακός; Φίλαθλος ή Οπαδός;
"Σίγουρα Γάβρος και σίγουρα οπαδός, γιατί η ομάδα μου είναι η πρέζα μου. Όμως πρόσεξε, αυτό δεν σημαίνει ότι εθελοτυφλώ. Έχω μάθει πρώτα να κοιτάω τη δική μου κατσίκα πρώτα και μετά του γείτονα".
Είναι τυχαίο ότι το Αιγάλεω είναι η μοναδική πόλη που ξεκινά από το Α και τελειώνει στο Ω;
"Όχι. Εγώ στο ΑΙγάλεω γεννήθηκα και στο Αιγάλεω θα πεθάνω. Έχει τα πάντα εδώ γύρω. Αν είχε και θάλασσα, θα ήταν το "Μόντε Κάρλο της Αττικής". Καθημερινά στην πόλη μου ζούμε την έννοια της παλιάς γειτονιάς κι είναι πιο ρομαντικός ο κόσμος μας!".
Πως την παλεύεις φέτος χωρίς συναυλίες; Δώσε μας ένα top 3 με τις καλύτερες από τις εκατοντάδες που έχεις παρακολουθήσει;
"Δεν την παλεύω είναι η αλήθεια κι αν μπορέσουμε να δούμε κάποιες, είναι προφανές ότι θα είμαι εκεί. Σχετικά με το top-3 μου αν και ξέρεις πόσο γουστάρω και τις πιο μικρές συναυλίες δεν θα ξεπεράσω ποτέ κατά σειρά τους Metallica το 2007, τους Metallica το 2010 και τους Black Sabbath το 2005!".
Έχεις πάει σε πολλές χώρες στον κόσμο. Μύθος ή αλήθεια ότι η Ελλάδα φέρεται απαίσια στα άτονα με Αναπηρία;
"Ούτε μύθος, ούτε αλήθεια θα έλεγα. Έχει να κάνει περισσότερο με την περιοχή. Έχω βρεθεί σε χώρες πιο προηγμένες από την Ελλάδα κι είχα πολύ μεγάλο πρόβλημα και σε άλλες που δεν θεωρούνται τόσο προηγμένες όσο εμείς, τα πράγματα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν δυστυχώς καμία ενημέρωση σχετικά με όσα μπορούν να κάνουν κι αυτό συνιστά το μεγαλύτερο πρόβλημα. Σίγουρα όμως χρειαζόμαστε συνοδούς που αντέχουν και παιδιά με δυνατά χέρια. Φέτος το καλοκαίρι πήγα διακοπές Σίφνο και Σέριφο και βέλαξα. Οι άνθρωποι μου λέγανε ότι δεν εχουν ξαναδει καροτσάκι στα μέρη τους. Αντίθετα στη Σύρο, πέρασα υπέροχα δίχως να συναντήσω πολλά εμπόδια".
Για το κεφάλαιο κοινωνικός ρατσισμός, τι έχεις να μας πεις; Έχεις νιώσει βλέμματα που κρύβανε μίσος και οίκτο, που σε έκαναν να ξενερώσεις;
"Σημασία έχει πως κοιτάς εσύ τον εαυτό σου κι όχι πως σε κοιτάνε οι άλλοι. Σημασία έχει τι κάνεις εσύ. Δεν πληγώθηκα ποτέ από περίεργα βλέμματα, για αυτό και πολύ συχνά τρολάρω. Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι το σημαντικό είναι να ζήσουμε! Κι αν περίμενα να με βλέπουν όλοι, όπως πιθανόν να ήθελα, θα είχα χάσει τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή μου".
