Θυμάμαι ... τότε Ερωτεύτηκα ( ίσως ) για τελευταία φορά ... την Κοπέλα που μου το στειλε ...

 

Ντιρεκτίβες απ’ το βαθύ σκοτάδι, εδώ ακριβώς καρποφορεί η λήθη. Τίγκαρε αίμα το πηγάδι κι έτσι το δάνειο εξοφλήθη.

 

Οι δήθεν άριστοι παίζουν το νέο τους ορατόριο.

Πρώτο τραγούδι από τη νέα μουσική ενότητα "30". Παραγωγή, μίξη:B.D.Foxmoor Στίχοι, παρουσίαση:B.D.Foxmoor & Sadahzinia Ηχογραφήθηκε στη βεράντα στην Ξηρονομή Talkback 2020 Κοίτα, ακόμα καίνε κάποιες φρυκτωρίες. Άκου, με τον άνεμο ταξιδεύουν οι ιστορίες. Νοιώθω ήδη τα μετά από αυτόν τον πόνο. Ξοδευτής του αιώνιου μέσα στο χρόνο. Ολότελα χαμένοι, άριζοι θάμνοι. Μια ηχώ που διαπερνά τον αέρα. Άδεια βαρέλια, ξερό μποστάνι, Φόβος ακάματος⋅ απίκο - καρτέρα. Ντιρεκτίβες απ’ το βαθύ σκοτάδι, εδώ ακριβώς καρποφορεί η λήθη. Τίγκαρε αίμα το πηγάδι κι έτσι το δάνειο εξοφλήθη. Άπειρη οδύνη στοιχειώνει το αιώνιο, οι δήθεν άριστοι παίζουν το νέο τους ορατόριο. Μεθάει ο νους μας με το νέκταρ της πλάνης, στου νέου κόσμου τις λαύρες δεν τολμάς να ανασάνεις. Είμαστε απρόθυμοι να επωμιστούμε το αύριο. Οι χλευαστές των λεύτερων επιβάλαν το σενάριο μέσα απ’ τα χείλη κάθε ερμηνευτή ειδήσεων ως μεταπράτες και γκρεμιστές συνειδήσεων. Ωστικά κύματα σκάνε στα μούτρα μας, καλόμαθε ο γύπας να τρώει από τη χούφτα μας. Άσπορο το βιος μας στου διαβόλου το θέρετρο απ’τον αμνιακό μας σάκο μέχρι το φέρετρο. Στη μονωδία τους αυτή δε χωράνε θάματα. Τα τραγούδια είναι των καιρών μας τα μόνα ιάματα, απέναντι σε ωδές του χάους κι άλαλες οργές, αδιάβατες λόχμες των αγριμιών καταφυγές⋅ στιγμές που φυγαδεύουμε απ’ την αιώνια λησμονιά, στα μυστικά μας ασκητήρια κάθε βαρυχειμωνιά. Τους προμαχώνες, βλέπεις, τους προκάμανε οι δράστες. Χωρίς προδότες δεν αντέχουν οι δυνάστες. Κι ο λαός απ’ την ατέλειωτη ραστώνη στο δρεπάνι, τσάμπα οι γονυκλισίες του στην υπερούσια πλάνη. Είναι πια στρατιές αχρήστων πεταμένες στα καλάθια των «αρίστων». Βρες μια ζωή και φόρεσε τη. Σου ζητάνε την παλιά να επιστρέψεις. Κραύγασε, λοιπόν, κι ακύρωσέ τη κι ό,τι σου λένε οι αυθεντίες να πιστέψεις. Μάθε από τους άκακους πώς αλαλάζουν, διαβαίνουσες σκιές στα σκοτάδια ελαχίστων. Σχόλασε ο κόσμος μας κι όσοι δειλιάζουν απορρίμματα στα καλάθια των «αρίστων».