Τρίτη, Οκτωβρίου 31, 2023
Amalia Μ... Η Συνέχεια part 2 ...
Κάθε μα Κάθε Μέρα ... Εμφανίζεται μπροστά μου και με κοιτάει έτσι όπως στην Φωτό ... και μου λέει ... Βρες με ... Κάλεσέ με ... Σε Σκέφτομαι ... και εγώ την Ακούω !!!
Αυτή εδώ η Γυναικάρα ( ΜΟΥ ) που όταν την πρωτογνώρισα έπαθα τέτοια ζημιά ... που νόμιζα ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να μου μιλήσει ή έστω να πούμε 2 κουβέντες ...
Δεν ξέρω τι έχει κάνει αυτός ο Θεός ... αλλά αυτό το Απόλυτο Τέκνο ... το τόσο Ταλαντούχο ... Ζωγράφος ... Μιλούσε ένα σωρό Γλώσσες ... με Ειδίκευση στα Ιταλικά γιατί είχε Σπουδάσει Ιταλική Φιλολογία... Υπεύθυνη για πολλά χρόνια Ξενοδοχείων στην ... ( Δεν λέω που ... ε να μην την βγάλω όλη στην Σέντρα αν και έχω την Πρόθεση να τα πω ΟΛΑ ) ...Αυτό λοιπόν το Παιδί Παίδαρος ( που να δείτε Κορμί και με Φούστα ) όχι μόνο μου έδωσε σημασία ... αλλά με Ερωτεύτηκε τόσο μα τόσο Απόλυτα και Τρελλά ... έτσι ώστε να Εξαφανιστεί κάποια στιγμή κάπου στο Εξωτερικό για να με ξεπεράσει.
Ναι ξέρω ότι οι πιο πολλοί από Εσάς θα νομίζετε ότι γράφω κάποιες Σελίδες Φαντασίας για κανα Βιβλίο μου ... Αλλά Όχι ... Όλα είναι Αλήθεια ...
Σεπτέμβριος 2010. Εποχή που ήμουνα φίλος στο φβ με τον Π.Τ. Γνωστό Συγγραφέα ... που πραγματικά τον Λάτρευε σχεδόν κάθε Λογοτεχνικό Θηλυκό, Τότε λοιπόν ο Πέτρος με αγαπούσε πολύ ... Αναφερόταν σε μένα προσωπικά ... Και ήμουν από τους ελάχιστους μην πω και ο Μόνος που Αναπόσταρε τις Αναρτήσεις που του στελνα ... και μπορεί σε μία Ανάρτηση και μόνο να είχα 3000 κλικς ... Είχε 5000 φίλους μόνιμα ... και όταν έγραφα κι εγώ στον Τοίχο του ... έπεφτε Σύρμα και μαζευόταν όλο το Θηλυκό φεισμπουκικό κοινό ... μαζευόταν και ήταν σαν να έβλεπε Θεατρικό Έργο. Οι Ατάκες μας με τον Πέτρο τότε ήταν το Κλου και το Μαστ του Φβ. Θυμάμαι εκείνες τις Εποχές με γνωρίζανε και οι Πέτρες ... και ΟΛΟΙ οι Συγγραφείς ... Ποιητές ... να μου κάνουν Αιτήματα για να φέρω όπως το παραδεχόταν ... πολύ περισσότερα Αναγνώσματα στις Αναρτήσεις τους.
Αυτοί που μου το ζητούσαν ευθαρσώς ... οκ ... δεχόμουν αλλά σχεδόν ποτέ δεν το έκανα γιατί όταν μου λένε ... Ε πες τώρα κανα καλό αστείο ... ποτέ δεν λέω.
Ναι ξέρω ότι οι πιο πολλοί από Εσάς θα νομίζετε ότι γράφω κάποιες Σελίδες Φαντασίας για κανα Βιβλίο μου ... Αλλά Όχι ... Όλα είναι Αλήθεια ...
Σεπτέμβριος 2010. Εποχή που ήμουνα φίλος στο φβ με τον Π.Τ. Γνωστό Συγγραφέα ... που πραγματικά τον Λάτρευε σχεδόν κάθε Λογοτεχνικό Θηλυκό, Τότε λοιπόν ο Πέτρος με αγαπούσε πολύ ... Αναφερόταν σε μένα προσωπικά ... Και ήμουν από τους ελάχιστους μην πω και ο Μόνος που Αναπόσταρε τις Αναρτήσεις που του στελνα ... και μπορεί σε μία Ανάρτηση και μόνο να είχα 3000 κλικς ... Είχε 5000 φίλους μόνιμα ... και όταν έγραφα κι εγώ στον Τοίχο του ... έπεφτε Σύρμα και μαζευόταν όλο το Θηλυκό φεισμπουκικό κοινό ... μαζευόταν και ήταν σαν να έβλεπε Θεατρικό Έργο. Οι Ατάκες μας με τον Πέτρο τότε ήταν το Κλου και το Μαστ του Φβ. Θυμάμαι εκείνες τις Εποχές με γνωρίζανε και οι Πέτρες ... και ΟΛΟΙ οι Συγγραφείς ... Ποιητές ... να μου κάνουν Αιτήματα για να φέρω όπως το παραδεχόταν ... πολύ περισσότερα Αναγνώσματα στις Αναρτήσεις τους.
Αυτοί που μου το ζητούσαν ευθαρσώς ... οκ ... δεχόμουν αλλά σχεδόν ποτέ δεν το έκανα γιατί όταν μου λένε ... Ε πες τώρα κανα καλό αστείο ... ποτέ δεν λέω.
Ότι είμαι και πως γράφω και πόσο επιτυχία έχουν είναι Καθαρά Αυθόρμητο ... και επειδή γράφω Ελεύθερα... Αρα όταν λέει ο Σκούφος Φίλος μου Παντελής - Πρώην Καθηγητής μου που δεν λέει να καταλάβει ότι δεν είναι ακόμα και ΝΥΝ ... "ΜΗΝ ΒΡΙΖΕΙΣ ΜΗΤΣΟ ΣΤΟ BLOG"... σημαίνει ότι αν το κάνω ... και πιεστώ και βάζω φραγμούς και διάφορα ... όλη η Συγγραφική μου Επιτυχία ( όποια και αν είναι αυτή ) ... θα χαθεί στο Πολίτικαλ Κορεκτ ... και το Κομιλ Φο της ΚωλεΕπαρχίας που ζω και με καταπιέζει !
Άρα λοιπόν ... σε λίγο έκανα Διαγραφή γιατί δεν γινόμουν ποτέ Καραγκιόζης για να βγάζει ο Κάθε Τυχάρπαστος Συγγραφίσκος ... Αναγνώστες πάνω στο Κουφάρι μου.
Θυμάμαι να μου κάνουν και 300 αιτήματα την μέρα ... δεχόμουν τα πιο πολλά ... και είχα τέτοιες και τόσες εκφράσεις Ακραίου Θαυμασμού ... που επί 20 ώρες την μέρα τις περνούσα να μιλάω στο Μέσσεντζερ και να προσπαθώ να διαχειριστώ τον Έρωτα κάθε Γυναίκας ... Παντρεμένης και Ελεύθερης ... Με Σχέση ή όχι...
Θυμάμαι τότε μία Παντρεμένη που την Απέφευγα ... βρήκε το Κινητό μου .. βρήκε που μένω εκείνη την στιγμή στην Αθήνα ( με φιλοξενούσε ένας φίλος Στρατιωτικός ) και με πήρε και μου είπε με Λυγμούς και Οίκτο ... ότι Αν δεν την αφήσω να με γνωρίσει προσωπικά για να της περάσει και να μπορέσει να ηρεμήσει ... θα έρθει ακάλεστη ... και όταν θα βγω από το σπίτι θα έρθει να μου συστηθεί. ΣΤΟΚΕΡ κανονική ... Το Παντρεμένη καθόλου δεν την εμπόδιζε. Και αν και είχε και 3 παιδιά ... μπορούσε Άνετα να ελιχθεί και να με συναντήσει Άνετα. Όταν θες κάτι τόσο πολύ ... βρίσκεις χιλιάδες τρόπους να το κάνεις και εντελώς Αναίμακτα.
Ξέρω ότι απλά με έχει ξεχάσει ( που ούτε αυτό το νομίζω ) ... αλλά ΔΕΝ θα με ξεπεράσει ΠΟΤΕ. Όπως κι Εγώ. Αλλά Εγώ είχα μία Διαφορά ... Ότι Μπορούσα να Διαχειριστώ τον Απόλυτο Έρωτά μας ... ενώ η Αμαλία ΜΟΥ ( το Βλογκ που γράφεται αυτή η Ανάρτηση το είχα κάνει για Εκείνη πριν χρόνια ... Πριν Φύγει ... Γι αυτό και το Όνομα ... Amalia M. = Αμαλία Μ(ΟΥ) ) .. δεν άντεχε ... Παρέλυε ... Τρέμανε τα πόδια της μόλις άκουγε την Κλήση μου στο κινητό ... Άκουγα να την ρωτάνε περαστικοί αν θέλει βοήθεια γιατί της Κοβόταν η Ανάσα όταν μιλούσαμε ... Άκουγα την ανάσα της έτοιμη να λυποθυμήσει και περίμενα 3 λεπτά μέχρι να συνέρθει και να μπορούμε να μιλήσουμε Κανονικά ...
Θυμάμαι να μου κάνουν και 300 αιτήματα την μέρα ... δεχόμουν τα πιο πολλά ... και είχα τέτοιες και τόσες εκφράσεις Ακραίου Θαυμασμού ... που επί 20 ώρες την μέρα τις περνούσα να μιλάω στο Μέσσεντζερ και να προσπαθώ να διαχειριστώ τον Έρωτα κάθε Γυναίκας ... Παντρεμένης και Ελεύθερης ... Με Σχέση ή όχι...
Θυμάμαι τότε μία Παντρεμένη που την Απέφευγα ... βρήκε το Κινητό μου .. βρήκε που μένω εκείνη την στιγμή στην Αθήνα ( με φιλοξενούσε ένας φίλος Στρατιωτικός ) και με πήρε και μου είπε με Λυγμούς και Οίκτο ... ότι Αν δεν την αφήσω να με γνωρίσει προσωπικά για να της περάσει και να μπορέσει να ηρεμήσει ... θα έρθει ακάλεστη ... και όταν θα βγω από το σπίτι θα έρθει να μου συστηθεί. ΣΤΟΚΕΡ κανονική ... Το Παντρεμένη καθόλου δεν την εμπόδιζε. Και αν και είχε και 3 παιδιά ... μπορούσε Άνετα να ελιχθεί και να με συναντήσει Άνετα. Όταν θες κάτι τόσο πολύ ... βρίσκεις χιλιάδες τρόπους να το κάνεις και εντελώς Αναίμακτα.
Ξέρω ότι απλά με έχει ξεχάσει ( που ούτε αυτό το νομίζω ) ... αλλά ΔΕΝ θα με ξεπεράσει ΠΟΤΕ. Όπως κι Εγώ. Αλλά Εγώ είχα μία Διαφορά ... Ότι Μπορούσα να Διαχειριστώ τον Απόλυτο Έρωτά μας ... ενώ η Αμαλία ΜΟΥ ( το Βλογκ που γράφεται αυτή η Ανάρτηση το είχα κάνει για Εκείνη πριν χρόνια ... Πριν Φύγει ... Γι αυτό και το Όνομα ... Amalia M. = Αμαλία Μ(ΟΥ) ) .. δεν άντεχε ... Παρέλυε ... Τρέμανε τα πόδια της μόλις άκουγε την Κλήση μου στο κινητό ... Άκουγα να την ρωτάνε περαστικοί αν θέλει βοήθεια γιατί της Κοβόταν η Ανάσα όταν μιλούσαμε ... Άκουγα την ανάσα της έτοιμη να λυποθυμήσει και περίμενα 3 λεπτά μέχρι να συνέρθει και να μπορούμε να μιλήσουμε Κανονικά ...
Ο Λογαριασμός στο Κινητό ??? Και 1000 ευρώ τον Μήνα όταν τότε και εκείνη την Μεταβατική Περίοδο είχε παρατήσει τα πάντα γιατί δεν μπορούσε να κάνει τίποτα πέρα από το να ταχθεί στον Έρωτά μας και έπαιρνε ΜΟΝΟ επίδομα Ανεργίας. Πως το πλήρωνε ? Ε .. γιατί ... Έτρωγε ποτέ ? Δεν βλέπετε τον Σκελετό ( Αλλά τόσο Όμορφο ρε γμτ ... που εδώ και ώρα τα θυμάμαι και τρέμω ) ... Έτρωγε ένα Γιαούρτι την Μέρα και αυτό ΑΝ το θυμόταν... Καλά δεν πεινάς έλεγα ? Όχι μου έλεγε ... απλά με τόσες φορές που ανοίγω το ψυγείο ... ε κάποια στιγμή το τρώω για να μην πάθω κάτι και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.
To be Continued ...
( And the Good Part ... of Our Love )
2ο Μέρος ...
Τον Αλκίνοο τον Λατρεύαμε και οι 2 ... Τώρα που γράφω ακούω το Ουρανέ μου ... Και Πόσο Ταιριάζει ... δεν λέγεται ...
Μαζί με τον Ύπνο ... Μαζί με του Ονείρου τον πολύχρωμο Κύκνο ...
... τι Άσμα ρε γμτ ... Τι έρωτας ρε γμτ ... τι έχω ζήσει και δεν το πιστεύω... Μετά λένε Διπολικός και Καταθλίψεις ... Όταν ζεις το Απόλυτο με Αγγέλους και Ποιητές ... και Ζωγράφους ... τον Επίγειο Παράδεισο ... δεν αξίζει ? Γι αυτό και κανένας Διπολικός δεν πατάει το Κόκκινο Κουμπί ...
Το Κόκκινο κουμπί το έκανε ο Στίβεν Φράι στο Υπέροχο Ντοκυμαντέρ του ManicDepression ... Έλεγε στον Διπολικό ... Έστω ότι εδώ είναι ένα Κόκκινο κουμπί ... που Αν το πατούσες θα μπορούσες να απαλλαχτείς από την Διπολική Σου Διαταραχή και η Ζωή σου να είναι σαν των Άλλων ... Θα το πατούσες ??? "
Σαφώς και Όχι λέγανε σχεδόν Όλοι ... Όταν μπορείς και Συνομιλείς με Αγγέλους και Μιλάς με το Φεγγάρι και σε Ακούει ... είναι δυνατόν αυτό να θες να σταματήσει ? Τώρα ότι οι Άλλοι αυτό το λένε Τρέλα ... καλά κάνουν ... Μόνο έτσι μπορούν να το εξηγήσουν ... γιατί μέχρι εκεί μπορούν να δούνε.
Η Αμαλία λοιπόν ... ΚΑΙ αυτή ΔΙΠΟΛΙΚΑΡΑ του Κερατά και της το χα πει ... Δεν το είχε πάρει βέβαια χαμπάρι γιατί ΔΕΝ είχε καταθλίψεις... και δεν το ήξερε αλλά όταν έμαθε από μένα τα Χαρακτηριστικά είπε ότι... είμαι 7πολική...
Μαζί με τον Ύπνο ... Μαζί με του Ονείρου τον πολύχρωμο Κύκνο ...
... τι Άσμα ρε γμτ ... Τι έρωτας ρε γμτ ... τι έχω ζήσει και δεν το πιστεύω... Μετά λένε Διπολικός και Καταθλίψεις ... Όταν ζεις το Απόλυτο με Αγγέλους και Ποιητές ... και Ζωγράφους ... τον Επίγειο Παράδεισο ... δεν αξίζει ? Γι αυτό και κανένας Διπολικός δεν πατάει το Κόκκινο Κουμπί ...
Το Κόκκινο κουμπί το έκανε ο Στίβεν Φράι στο Υπέροχο Ντοκυμαντέρ του ManicDepression ... Έλεγε στον Διπολικό ... Έστω ότι εδώ είναι ένα Κόκκινο κουμπί ... που Αν το πατούσες θα μπορούσες να απαλλαχτείς από την Διπολική Σου Διαταραχή και η Ζωή σου να είναι σαν των Άλλων ... Θα το πατούσες ??? "
Σαφώς και Όχι λέγανε σχεδόν Όλοι ... Όταν μπορείς και Συνομιλείς με Αγγέλους και Μιλάς με το Φεγγάρι και σε Ακούει ... είναι δυνατόν αυτό να θες να σταματήσει ? Τώρα ότι οι Άλλοι αυτό το λένε Τρέλα ... καλά κάνουν ... Μόνο έτσι μπορούν να το εξηγήσουν ... γιατί μέχρι εκεί μπορούν να δούνε.
Η Αμαλία λοιπόν ... ΚΑΙ αυτή ΔΙΠΟΛΙΚΑΡΑ του Κερατά και της το χα πει ... Δεν το είχε πάρει βέβαια χαμπάρι γιατί ΔΕΝ είχε καταθλίψεις... και δεν το ήξερε αλλά όταν έμαθε από μένα τα Χαρακτηριστικά είπε ότι... είμαι 7πολική...
ΝΑΙ .. μπορεί ακόμα και να πας 80 χρόνων και να μην Έχεις Καταθλίψεις ... Αλλά μου λεγε ... Μπορεί να μην τρώω για μέρες ... Να σηκώνομαι τις 3 η ώρα τα ξημερώματα και να ζωγραφίζω ακατάπαυστα ... Να μην κοιμάμαι για μέρες ... να είμαι με τις μπογιές για βδομάδες και να κάνω και 50 πίνακες ...
Σας θυμίζει κάτι ?
Κουράστηκα ... Η Συνέχεια στο 3ο μέρος ...
Αυτή η Ανάρτηση θα με καταρρακώσει μέχρι να την βγάλω ...
Αυτή η Ανάρτηση θα με καταρρακώσει μέχρι να την βγάλω ...
Εικαστικά «εκτός των τειχών»
Τετάρτη 23 Ιούλη 2003
Ζωγραφισμένα πάνω σε ακατέργαστα ξύλα και με θέματα εμπνευσμένα από αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, πόρτες, ρόπτρα, καρέκλες και κοχύλια, είναι τα έργα που παρουσιάζει η Αμαλία Λιάμη από την 1η Αυγούστου και για δέκα πέντε ημέρες στο «Αρτ Καφέ» στην Κέρκυρα.
Δραστηριότητες & Eκδηλώσεις
ΤΡΙΤΗ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ώρα 18.00
ΑΜΑΛΙΑ ΛΙΑΜΗ - «Ο ΗΛΙΟΣ»- ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ Μια έκθεση ζωγραφικής πάνω σε παλιά φθαρμένα ξύλα. Διάρκεια έκθεσης: 1- 17 Απριλίου. Είσοδος Ελεύθερη.
Βασιλειάδης Άρης
14/08/2003, 00:00
AMAΛIA ΛIAMH Zουμ στην «κρυμμένη Eλλάδα»
Με έμφαση στις γοητευτικές λεπτομέρειες μιας κρυμμένης Ελλάδας η ζωγράφος
Αμαλία Λιάμη μάς υποδέχεται στην Κέρκυρα, στο «Art Cafe» της Δημοτικής
Πινακοθήκης της πόλης. Με εξήντα έργα της, όλα φιλοτεχνημένα σε ακατέργαστα
ξύλα, μας ξεναγεί στις ιδιαίτερες εικαστικές διαδρομές της. Κοχύλια, ρόπτρα,
πόρτες, καρέκλες, αλλά και αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες συνθέτουν το ασυνήθιστο
καλλιτεχνικό τοπίο της. «Δεν με ενδιαφέρει η τουριστική Ελλάδα, που
εξαντλείται με την πρώτη ματιά. Προτιμώ εκείνη που της αξίζει λίγο περισσότερη
προσοχή και σε ανταμείβει με την ομορφιά και το άπλετο φως της», μας λέει.
Κοινό στοιχείο όλων των έργων της παραμένει το ξύλο. Είναι το υλικό που
προτιμάει και εμπιστεύεται. Ανάγλυφο, ακατέργαστο, σχεδόν ποτέ λείο, σε
σχήματα πολλών διαστάσεων και σχημάτων. «Μου αρέσει να τα μαζεύω από διάφορα
μέρη, από παραλίες, οικοδομές, δρόμους ή παλιά έπιπλα. Τα διατηρώ όπως τα
βρίσκω, χωρίς να κάνω καμιά επέμβαση παρά μόνο μια ελαφρά επεξεργασία. Από
εκεί και πέρα λειτουργώ καθαρά συναισθηματικά, παντρεύοντας αυτό που έχω στο
μυαλό μου με τα χαρακτηριστικά του ξύλου, την υφή και το μέγεθός του».
H Αμαλία Λιάμη, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1961, πήρε τις πρώτες
κατευθύνσεις για την τέχνη της από τον Λάζαρο Πάντο, παράλληλα με τις σπουδές
στην ιταλική φιλολογία. Οι ανησυχίες της στη ζωγραφική κρατούν από τα παιδικά
της χρόνια. H εξάσκησή της ήταν καθημερινή. Από τότε έχουν εξελιχθεί βέβαια οι
εικαστικές της θέσεις, ωστόσο οι λεπτομέρειες των παραστάσεων γύρω της πάντα
κρατούσαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη θεματολογία της. Αν και τα τελευταία
δεκατρία χρόνια ζει στην Αθήνα, προτίμησε οι οκτώ ατομικές εκθέσεις της να
ζωντανέψουν σε πόλεις της περιφέρειας και σε νησιά. «Εκεί αγκαλιάζουν πιο
ελεύθερα τις εκθέσεις, χωρίς τα στερεότυπα της πρωτεύουσας. Οι επισκέπτες
είναι πιο ανοιχτοί και διαθέτουν περισσότερο χρόνο συζητώντας και
παρατηρώντας. Αλλά και εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να εμπνέομαι από την πόλη
που με φιλοξενεί αντλώντας στοιχεία από την αρχιτεκτονική και την καθημερινή
της ζωή».
INFO
H έκθεση της Αμαλίας Λιάμη θα λειτουργήσει έως και τις 15 Αυγούστου στο «Art
Cafe» της Δημοτικής Πινακοθήκης της Κέρκυρας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)