Η Βαλατσογιαγιά σε νέες περιπέτειες...

Αυτή είναι η Πολυαγαπημένη μου Γιαγιά. Η Κούλα. Μαγδαληνή ήταν το όνομά της αλλά εμείς τη φωνάζαμε Κούλα.

Έφυγε από τη ζωή το 1995, με ένα πλατύ χαμόγελο όπως αυτό της φωτογραφίας. Δεν καταλάβαινε και πολλά. Ίσως γι αυτό να είχε μέχρι το τέλος της το πλατύ χαμόγελο. Έβλεπε τον Κόσμο ωραίο.

Εντελώς αγράμματη σε επίπεδο αναλφαβητισμού δεν μπορούσε να διαβάσει ούτε εφημερίδα ούτε τους υπότιτλους της τηλεόρασης..... και όπως οι περισσότερες γιαγιές σχεδόν την εποχή της νεοφερμένης τηλεόρασης την 10ετία του 70, στην αρχή χαιρετούσε τον παρουσιαστή των ειδήσεων.... "Γειά σας και σε εσάς".

Λίγο καιρό μετά που της εξηγήσαμε ότι αυτοί που είναι στην τηλεόραση δεν μας βλέπαν, και μιλάν σε ένα γυαλί που λέγεται κάμερα, έγλυψε τα χείλη της με απορία, και έγνεψε για να δείξει ότι κατάλαβε. Κατάλαβε - κατάλαβε, αλλά λίγο καιρό μετά με ρωτάει "Παιδάκι μ, πως βωλάν όλοι αυτοί εκεί μέσα?". Βωλάν = Χωράν (και εγώ δεν το ήξερα, από τα συμφραζόμενα έβγαζα το νόημα των παράξενων λέξεων της Γιαγιάς).

Καλά έτσι και ακουμπούσαμε το άλλο κανάλι (2 ήταν τότε) όταν είχε τον Αλέξη του Μεθοριακού σταθμού, ή τον Μπάρμπα Γιώργο του Λούνα Παρκ, μαύρο φίδι που μας έτρωγε. "Βρε, άλλαξέ το βρεεεεε". "Ρε Γιαγιά, έχει αγώνα ρε γιαγιά". "Καλά, θα τον δεις μετά" μου έλεγε τάχα για να με κοροϊδέψει... Άλλα όταν το άλλαζα και ξανάβαζα το σήριαλ έπαιρνε πάλι το πλατύ χαμόγελο της φωτό και δεν άντεχα να το ξαναλλάξω. Ευτυχώς μέναμε τότε οι συγγενείς κοντά και πήγαινα στην θεία μου να δω ποδόσφαιρο.

Η Βαλατσογιαγιά λοιπόν μας πρόλαβε στα φοιτητικά μας χρόνια. Και επειδή ήμουνα σε διαμέρισμα χωρίς γονείς όλο και μαζευόμασταν στο σπίτι. Όταν λοιπόν κάποια φορά ήταν να κανονίσουμε κάτι για το σπίτι..... είπα στα παιδιά. Δεν γίνεται είναι οι δικοί μου εδώ και έχουν φέρει και την Γιαγιά. Από ερώτηση σε ερώτηση για την Γιαγιά, άρχισα να διηγούμαι τις περιπέτειες της Κούλας.... που με το αθώο μυαλό της δημιουργούσε. Είχε γίνει χαμός. Ο Ντίνος, ο Στέλιος, η Βιβή και όλοι οι άλλοι είχαν δακρύσει από τα γέλια. Μας άκουγε όλο το τετράγωνο.

Ένας συμμαθητής μου, που έκανε τότε παρέα με τον Λάκη (τον γνωστό) με είχε φάει. "Πάμε ρε να πεις τις ιστορίες με την γιαγιά σου....". "Αν τις ακούσει θα τις βάλει στου Μήτσους". Έκανε τότε τους Μήτσους και είχε νούμερο με τον Χαϊκάλη που έκανε την Γριά. Εγώ ντρεπόμουν τότε, και έμειναν ανέκδοτες οι ιστορίες της Γιαγιάς.

Όταν λοιπόν έπρεπε να σταματήσω για να πάμε για μάθημα, ο πλακατζής της παρέας για να μας συνετίσει και να μαζευτούμε για μάθημα λέει... " Ε, ε, ε.... την άλλη φορά θα συνεχίσουμε με την Βαλαστογιαγιά σε Νέες Περιπέτειες. Το επόμενο επεισόδιο θα λέγεται "Η Βαλατσογιαγιά στο Διάστημα" ". Περιττό να σας πω. Μπήκαμε ένα τέταρτο αργότερα για μάθημα και πάλι δεν έγινε κανονικό. Γελούσαμε συνέχεια μέσα στην Αίθουσα !!!

Ανέκδοτες θα μείνουν και τώρα οι ιστορίες. Ενώ είχα σκοπό να τις αναφέρω, θα το κάνω μάλλον σε άλλη ανάρτηση. Για να τις θυμηθώ κιόλας και όλες. Η σημερινή ανάρτηση ήταν αυθόρμητη, που έγινε από μία "υπόσχεση" που έδωσα χθες στο FB στην Βιβούρα (Βιβή) και στον Ντίνο. Βέβαια ο Ντίνος μου ζήτησε να βάλω κάποια άλλη ιστορία της Μάνας μου, που και με αυτή είχε γίνει χαμός πάλι στο σπίτι, σε κάποιο τραπέζι που έκανα στους φίλους μου για να γνωρίσουν τους γονείς μου, αλλά επιφυλάσσομαι. Είναι Σόκιν.

Ντροπή Ντίνο, Ντροπή !!!


Θα ήθελα να κλείσω με βίντεο, αλλά τι βίντεο να βάλω για την Κούλα??? Κι όμως έχω. Μία πολύ ωραία αφιέρωση που μου είχε στείλει η Tina Constantatou. Θα ξαναγράψω την αφιέρωσή της, ευχαριστώντας την για ακόμα μία φορά.

Ευχαριστώ Τίνα μου !!!

"Είναι άκουσμα ιδιαίτερο για μένα : ένας πετυχημένος συνδυασμός του παλιού και του νέου, δοσμένος με τρυφερότητα και σεβασμό από ένα σεμνό κι αξιόλογο δημιουργό με άποψη, που τόλμησε να τιμήσει με αυτό τον τρόπο την αγαπημένη του γιαγιά βάζοντας το συγκεκριμένο τραγούδι στο πρώτο του cd...."







Ήρθες Αργά

Μπορεί να σ' έφερε τ'αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά
Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά
Μπορεί να σ' έφερε η χαρά, μπορεί να σ' έφερε η λύπη
μα ειν' αργά,πολύ αργά να μου ξυπνήσεις καρδιοχτύπι.

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά
Μιαν άλλη πέρασε τα χάδια της με κέρασε
Κάποια βραδιά μου πήρε την καρδιά

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά πως θες αλήθεια να στο πω;
Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι
Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.

Μπορεί να σ' έφερε τ' αγέρι τις μαργαρίτες που μαδά
Μπορεί να σ' έφερε το κύμα στην αμμουδιά που τραγουδά

Ήρθες αργά στο δρόμο της ζωής μου
Ήρθες αργά για να μου φέρεις τη χαρά
Δεν ερωτεύομαι μαζί σου κι αν πλανεύομαι
Ήρθες αργά ακόμα εκείνη αγαπώ.


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

When a blind man cries, lord, you know there aint no sadder tale...

Σήμερα ανάρτησα στο FB ένα βίντεοκλίπ από μία Playmate - Τραγουδίστρια. Η αλήθεια είναι ότι το βίντεο μου άρεσε αρκετά. Καταρχάς πιστεύω ότι η συγκεκριμένη Playmate διαθέτει και μια κάποια φωνή και το βίντεο δεν την παρουσίαζε ως φτηνή και χυδαία Beach όπως πολλά άλλα Βίντεο Κλιπ για να καλύψουν την "Φωνάρα".

Ήταν μια όμορφη παρουσία, μια πραγματικά Sexy μορφή που χαιρόσουν να τη βλέπεις. Κλικ εδώ για το Βίντεο... Επειδή όμως αυτή η συγκεκριμένη Plamate δεν έχει δώσει την εικόνα της ποιοτικής ερμηνεύτριας, είχα πολύ γρήγορα ένα σχόλιο που έλεγε "με ξάφνιασες :)".

Εμένα δεν με ξάφνιασε το σχόλιο, γιατί κατάλαβα πως το είπε. Αν και σε παλιότερες αναρτήσεις είχα βάλει αρκετές φωτό από Ωραίες (και όχι μόνο όμορφες) Γυναίκες, το όλο ύφος του Blog μου ίσως βγάζει κάποιον που ποτέ δεν θα έβαζε δημόσια τέτοιο Βίντεο. Η κοπέλα βέβαια με ξέρει μόνο μέσα από το Blog μου και από κάποια (αρκετά) μηνύματα που έχουμε ανταλλάξει. Δεν με ξέρει από κοντά. Γι' αυτό και το επόμενο σχόλιο "Δεν περίμενα εσύ να έβαζες ένα τέτοιο Βίντεο".

Βέβαια μόνο να εικάσω μπορώ το νόημα των σχολίων της, αλλά θα το αναλύσω έτσι όπως το έλαβα εγώ. Άλλωστε έχω λάβει και παλιότερα τέτοια σχόλια κυρίως από Γυναίκες. Βέβαια πάλι το σχόλιο ως τιμητικό μπορεί να εξηγηθεί, δηλ. σαν κάτι "Εσένα σε έχω για διαφορετικό, για πιο "ποιοτικό", με καλύτερο γούστο, και όχι για τέτοια βίντεο.

Και έχει δίκιο. Όλα τα βίντεο που βάζω στις αναρτήσεις μου είναι εντελώς διαφορετικού ύφους από το συγκεκριμένο. Αλλά το ότι δεν το Επιλέγω, δεν σημαίνει ότι δεν θα το δω πριν το απορρίψω. Και αν πραγματικά είναι εντελώς διαφορετικό από αυτά που συνήθως ακούω, πάλι δεν σημαίνει ότι αν μου αρέσει δεν θα το προβάλω. Ιδίως αυτό θα προβάλω για να δείξω ότι και οι μη ποιοτικές, μπορούν αν σταματήσουν λίγο το κούνημα και κάνουν σωστά βήματα να κάνουν Ωραία πράγματα.

Αυτό το νόημα είχε και η ανάρτηση του βίντεο σήμερα. Αλλά το έκανα με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι μου "αρέσουν" αυτά που έχουν μοντέλα μέσα. Αυτά όμως που έχουν μοντέλα και είναι ωραία αισθητικά σε όλο τους το εύρος ..... ΝΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ !!!

Γιατί όπως είπα και στην κοπέλα, και σε κάποια άλλη φίλη προχθές, ότι το ποιοτικό με νόημα και βάθος δεν είναι απαραιτήτως το "άσχημο". Δεν πρέπει να είναι άσχημος ο άλλος για να σε πείσει ότι έχει ουσία. Η ομορφιά δεν σημαίνει και ποιοτική αποτυχία. Μπορεί κάποιος άνθρωπος να είναι και όμορφος και ουσιώδης.

Και όπως βλέπεις και χαίρεσαι ένα όμορφο τοπίο, ένα όμορφο πίνακα, μία ωραία συναυλία έτσι βλέπεις και μία όμορφη και ιδίως ωραία γυναίκα. Και μετά της τόνισα ότι είμαι και παραμένω (έτσι πιστεύω) Άντρας και ότι το όμορφο σε Γυναίκα πάντα θα είναι αξιοπρόσεκτο. Όταν όμως μένει στο όμορφο και μόνο, τότε πολύ γρήγορα μετακινώ το βλέμμα μου. Το σκέτο Όμορφο είναι το πιο Άσχημο. Γι αυτό μιλώ πάντα για ΩΡΑΙΟ !!!

Άρα ότι και να Επιλέγω να παρακολουθώ δεν θα γίνω Τυφλός Άνθρωπος, και πάντα θα παρατηρώ το Όμορφο γιατί καμιά φορά και το Όμορφο είναι και Ωραίο !!!

Γιατί όταν ένας Τυφλός Άνθρωπος κλαίει, Ω Θεέ μου, ξέρεις, δεν υπάρχει πιο λυπητερή ιστορία ...






When a blind man cries

Deep Purple

If youre leaving close the door.
Im not expecting people anymore.
Hear me grieving, Im lying on the floor.
Whether Im drunk or dead I really aint too sure.
Im a blind man, Im a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, lord, you know there aint no sadder tale.

Had a friend once in a room,
Had a good time but it ended much too soon.
In a cold month in that room
We found a reason for the things we had to do.

Im a blind man, Im a blind man, now my room is cold.
When a blind man cries, lord, you know he feels it from his soul.



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)