Είναι Στιγμές που... Μόνο να Σιωπώ μου Πρέπει...

Δεν είναι όλα έτσι όπως τα θέλουμε... (Ιούλιος 1991)


Καθώς τα μάτια κλείνεις βλέπεις τους άλλους όμοιούς σου

Βλέπεις να βαίνουνε στον δρόμο το δικό σου

Κι’ όταν χωρίς ελπίδα σαν ταφόπετρες τ’ ανοίγεις

Τότε θαρρείς πως χάθηκε ολότελα το φως σου



Όταν μονάχος στο σκοτάδι σου βαδίζεις

Κάποια θολή σκιά πλανιέται στη ματιά σου

Κι όταν με κάποια ελπίδα το κεφάλι σου γυρίζεις

Όλα γκρεμίζονται γιατί είναι όμοια σου



Κι όταν τσιμπάς το χέρι σου και νιώθεις πως πονάς

Άξαφνα γίνεται υγρό το μάγουλό σου

Γιατί ενώ νόμιζες πως απ’ όνειρο γυρνάς

Βλέπεις πως βρίσκεσαι στον κόσμο το δικό σου



Θα ‘θελες όλοι τους το χέρι να σου απλώνουνε

Να σε περιπλανούν μέσα στα όνειρά τους

Να σου προσφέρουνε αγάπη στην αγάπη σου

Και το κλειδί μιας απ’ τις πόρτες της καρδιάς τους



Όμως δεν είναι όλα έτσι όπως τα θέλουμε

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε στη σιωπή μας

Μόνο βουβά, με μάτια ανοιχτά να ονειρευόμαστε

Μια τσακισμένη ελπίδα πνοή μες’ τη ζωή μας



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "

Είναι Στιγμές που ...

http://dsvpoems.blogspot.com/2009/03/blog-post_14.html





ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΑΛΗ - ΤΡΥΠΕΣ

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω από τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούργια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει

Θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μεσ' τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ' ενώνουν με μιαν άλλη θηλεία
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε την καινούργια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "