Κορίτσιααααα .... Έχετε έντονη σεξουαλική επιθυμία; Τότε υποφέρετε από υστερία και πρέπει να μπείτε σε ψυχιατρική κλινική !!! ... Τρελές Σεξουλιάρες και Άρρωστες που θέλετε να κάνετε και Σεξ ... Μόνο Προσευχή και Νηστεία ρεεεε

Όταν οι γυναίκες έμπαιναν σε «τρελάδικα», γιατί είχαν οργασμό! 

Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Ετικέτες: δονητής, κλειτοριδεκτομή, οργασμός, υστερεκτομή, υστερία... 

Νιώθετε ποτέ εξάντληση, άγχος;

Δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε;

Υποφέρετε από κατακράτηση υγρών, πρήξιμο της κοιλιακής χώρας, λαχάνιασμα;

Σας κόβετε η όρεξη για φαγητό ή για σεξ;

Έχετε έντονη σεξουαλική επιθυμία;

Βρίσκεσται συχνά σε μπελάδες;

Αν απαντήσετε «ναι» σε κάποιο απ’ τα παραπάνω και είστε γυναίκα, τότε υποφέρετε από υστερία και πρέπει να μπείτε σε ψυχιατρική κλινική. Τουλάχιστον έτσι θα σας έλεγαν, αν είχατε γεννηθεί τον 19ο αιώνα στη Δυτική Ευρώπη.

Υστέρα ονομάζεται το εσωτερικό της μήτρας. Την «υστερία» ως πάθηση την όρισε ο Φρόιντ, ως σύμπτωμα της ασταθούς, ή προβληματικής ερωτικής συμπεριφοράς. Φυσικά, ήταν η πιο συχνή «ασθένεια» των γυναικών. Κι αυτό, γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε τίποτα που δεν συγκαταλεγόταν στα πιθανά συμπτώματα.

Μια απ’ τις πιο αποτελεσματικές θεραπείες, ήταν ο τεχνητός οργασμός, αν και οι ειδικοί δεν τον όριζαν ως τέτοιο. Οι «υστερικές» γυναίκες επισκέπτονταν έναν ειδικό γιατρό, ο οποίος έκανε μασάζ στα γεννητικά τους όργανα, μέχρι να φτάσουν στον «υστερικό παροξυσμό». Τα συμπτώματα του «παροξυσμού» ήταν μυϊκοί και κολπικοί σπασμοί, κραυγές, αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος και ένα έντονο αίσθημα ευφορίας.

Ο Πρώτος Δονητής ... ως Ιατρικό Εργαλείο κατά της Υστερίας !!!

Μετά από κάθε ραντεβού, οι ασθενείς έφευγαν ανακουφισμένες, αναζωογονημένες, ήρεμες και «μες την τρελή χαρά». 


Σήμερα είναι βέβαιο ότι είχαν έναν λυτρωτικό οργασμό. Τότε τις έλεγαν απλά υστερικές, με την καλή την έννοια.

Το τέλος του 19ου αιώνα έφερε τον ηλεκτρισμό και μαζί με αυτόν, τους πρώτους σύγχρονους δονητές. Η χρήση τους γινόταν, αρχικά, με ιατρική συνταγή και αφορούσε αποκλειστικά τη θεραπεία της λεγόμενης «υστερίας».... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/otan-ginekes-empenan-se-treladika-giati-ichan-orgasmo/

Ένας από τους πρώτους δονητές, με ιατρική συνταγή και αφορούσε αποκλειστικά τη θεραπεία της λεγόμενης «υστερίας».

Οι γιατροί καλωσόρισαν τον δονητή με ανοιχτές αγκάλες, καθώς μπορούσαν επιτέλους να ξεκουράσουν τα κουρασμένα δάχτυλα τους, που μέχρι τότε δούλευαν ασταμάτητα.

Άλλες θεραπείες της υστερίας

Η συγκεκριμένη θεραπεία ήταν μία απ’ τις πάμπολλες που κυκλοφορούσαν. Οι περισσότερες δεν ήταν τόσο ευχάριστες.

Πολύ συχνά, οι «ασθενείς» αναγκάζονταν να υποστούν υστερεκτομές, δηλαδή αφαίρεση της μήτρας. Άλλοι γιατροί προέβαιναν στην αφαίρεση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων, της κλειτοριδεκτομής.

Ο γιατρός Μπέικερ-Μπράουν, που διέδωσε την κλειτοριδεκτομή στην Αγγλία το 1858, διαφήμιζε ότι μετά την εγχείρηση «οι ατίθασες γυναίκες γίνονται χαρούμενες σύζυγοι, οι επαναστάτριες έφηβες επιστρέφουν στην αγκαλιά της οικογένειάς τους και παντρεμένες γυναίκες που απεχθάνονταν τα συζυγικά τους καθήκοντα, μένουν γρήγορα έγκυες».

Η πρακτική συνέχισε να εφαρμόζεται μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’40.

Γυναίκα που πάσχει από υστερία.

Σε πολλές χώρες του «τρίτου κόσμου», βέβαια, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το έθιμο εφαρμόζεται από τις ίδιες τις γυναίκες σε πολύ νεαρά κορίτσια, για να τις «καθαρίσουν» απ’ τη «βρωμιά» της σεξουαλικότητας.

Η γυναικεία σεξουαλικότητα αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν με φόβο και δυσπιστία. Οι γυναίκες διώκονταν για την παραμικρή ερωτική «ατασθαλία» και στιγματίζονταν για επιθυμίες, που οι άντρες ικανοποιούσαν ελεύθερα. Παρά τους αμέτρητους αγώνες, που έχουν δώσει οι γυναίκες για ισότητα, έχουν ακόμα πολύ δρόμο μπροστά τους.

Σήμερα, η υστερία είναι μια πραγματική ασθένεια, κοινή σε άνδρες και γυναίκες, που δεν σχετίζεται με την ερωτική συμπεριφορά, αλλά με ψυχολογικές και σωματικές διαταραχές, που μπορούν να προκαλέσουν προς στιγμή, παράλυση, τύφλωση ή και κώφωση.

Το 2011, η σκηνοθέτης Anya Werxler γύρισε μια ταινία με αυτή την υπόθεση και τίτλο «Hysteria».

Η πιο αστεία σκηνή οργασμού, είναι στην ταινία «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι», με τη Μέγκ Ράιαν και τον Μπίλι Κρίσταλ.

Πρόσφατα, τον ίδιο ρόλο έπαιξαν δεκάδες γυναίκες κωμικοί του αμερικάνικου σόου «Improv everywhere». Το γύρισμα έγινε στο ίδιο εστιατόριο, στη Νέα Υόρκη, το Katz’s deli, όπου είχε γυριστεί η επίμαχη σκηνή με τη Μεγκ Ράιαν. Κανείς δεν γνώριζε τίποτα, εκτός από τους συντελεστές της εκπομπής. Σερβιτόροι, μάγειροι και πελάτες τα έχασαν, όταν είδαν ξαφνικά δεκάδες γυναίκες σε οργασμό… Απολαύστε το!

Πηγή : www.mixanitouxronou.gr/otan-ginekes-empenan-se-treladika-giati-ichan-orgasmo/ 

Ευάλωτοι Στην Κατάθλιψη Και Τους Εθισμούς Οι Άνθρωποι Με Δημιουργικό Πνεύμα...

Περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από κατάθλιψη σε ολόκληρο τον κόσμο

Η διασημότητα και τα πλούτη δεν βοηθούν σε τίποτα για αυτό: ηθοποιοί, μουσικοί και συγγραφείς είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην κατάθλιψη και τις εξαρτήσεις, όπως ο ηθοποιός Ρόμπιν Ουίλιαμς, που βρέθηκε νεκρός σήμερα, σε σύγκριση με τους κοινούς θνητούς, σύμφωνα με ειδικούς που μίλησαν στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Καλλιτέχνες όπως ο Τζιμ Κάρεϊ, η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, ο Μελ Γκίμπσον έχουν μιλήσει δημόσια για τις εξαρτήσεις τους, που συνδέονταν, ή όχι, με την κατανάλωση αλκοόλ και την χρήση ναρκωτικών ουσιών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περισσότεροι από 350 εκατομμύρια άνθρωποι κάθε ηλικίας πάσχουν από κατάθλιψη σε ολόκληρο τον κόσμο.

«Στην πλέον σοβαρή μορφή της, θα μπορούσε να οδηγήσει στην αυτοκτονία» υπογράμμισε ο ΠΟΥ, ο οποίος αναφέρει μια εκτίμηση «1 εκατομμυρίου θανάτων κάθε χρόνο».

Η υπεύθυνη τύπου του Ρόμπιν Ουίλιαμς, Μάρα Μπουξμπάουμ, εξήγησε ότι ο πρωταγωνιστής των ταινιών Good Morning Vietnam, Mrs Doubtfire, Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ ή Ο κύκλος των χαμένων ποιητών υπέφερε τον τελευταίο καιρό από «σοβαρή κατάθλιψη».

Σύμφωνα με την αστυνομία, ο Ουίλιαμς βρέθηκε απαγχονισμένος με μια ζώνη και με τις φλέβες κομμένες. Η αιτία του θανάτου του είναι «αυτοκτονία από ασφυξία».

Για τον καθηγητή Μισέλ Ρεϊνό, επικεφαλής του τμήματος ψυχιατρικής και εξαρτήσεων στο νοσοκομείο Paul Brousse στο Βιγζουίφ κοντά στο Παρίσι, υπάρχει σύνδεση μεταξύ δημιουργικού ταλέντου, κατάθλιψης και εθισμού.

«Οι καλλιτέχνες είναι συχνά άνθρωποι περισσότεροι ευαίσθητοι, βιώνουν εντονότερα τα συναισθήματά τους. Αυτό ισχύει γενικά για συγγραφείς, ποιητές, μουσικούς, τους μεγάλους ηθοποιούς, όμως πίσω τους κρύβονται όντα συχνά ανήσυχα, με κατάθλιψη, αγχώδη, διπολικά» περιγράφει ο ίδιος.

Για αυτό ακριβώς τα προϊόντα (αλκοόλ, ναρκωτικά) που είναι γενικά διαθέσιμα στο περιβάλλον τους, «ένα περιβάλλον ευχαρίστησης, γιορτής, χρημάτων», αντιμετωπίζονται ως μέσα που διευκολύνουν την καλλιτεχνική έκφραση.

Πρέπει να προστεθεί σύμφωνα με τον Ρεϊνό η πίεση που ασκείται λόγω της επιτυχίας και ότι οι ηθοποιοί που ζουν «μέσα σε ένα είδος ναρκισσιστικής ευφορίας».

«Λένε ότι παίζουν την ζωή τους και τον ναρκισσισμό τους σε κάθε ταινία ή κάθε θεατρικό έργο».

«Υπάρχουν προηγούμενες μελέτες που συνδέουν το δημιουργικό ταλέντο και τα προβλήματα πνευματικής υγείας ακόμα και αν ο ακριβής μηχανισμός παραμένει ένα μυστήριο» υποστηρίζει ο καθηγητής Βίκραμ Πατέλ, διευθυντής του βρετανικού Κέντρου παγκόσμιας ψυχικής υγείας (Global Mental Health).

«Τα κυκλώματα του εγκεφάλου απ’ όπου προέρχεται η δημιουργικότητα είναι τα ίδια με εκείνα της ψυχικής ασθένειας, καθ’ αυτόν τον τρόπο το να είναι κανείς δημιουργικός θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο μιας ψυχικής ασθένειας» υπογράμμισε ο ίδιος.

Μια έρευνα του Journal of Phenomenological Psychology του 2009 επιβεβαιώνει ότι εάν το να είναι κανείς διάσημος φέρνει πλούτη, προνόμια και «συμβολική αθανασία», υπάρχει ένα ψυχικό τίμημα που πληρώνει κανείς για μία κατάσταση που απομονώνει τα πρόσωπα, τους καθιστά καχύποπτους προς τους άλλους και μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαχωρισμό μεταξύ του «διάσημου προσώπου» και του «προσώπου στην ιδιωτική ζωή».

Για τον Τζέφρι Μπορενστάιν, πρόεδρο του ιδρύματος Έρευνας Εγκεφάλου και Συμπεριφοράς (Brain and Behavior Research) στη Νέα Υόρκη, «οι άνθρωποι δυσκολεύονται να κατανοήσουν γιατί κάποιος που φαίνεται να τα έχει όλα μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη».

«Συχνά πιστεύουμε ότι η κατάθλιψη προκύπτει στην περίπτωση μιας δυσκολίας στην ζωή και μερικές φορές αυτό συμβαίνει, όμως πολλές φορές η κατάθλιψη έρχεται χωρίς να ένα ξεκάθαρο αναγνωρισμένο κίνητρο» τόνισε.

Πηγή: newsbeast.gr