Η Φωτό είναι Άσχετη με το Άρθρο, από δημοσίευμα του 80'... αλλά και Σχετική συγχρόνως ... !!! |
Από : Antigoni Simeonidou
Η μητέρα της μου τηλεφώνησε πανικοβλημένη, λέγοντας μου ότι στην πρώτη επίσκεψη της κόρης της ( 22 ετών) σε ψυχίατρο, η φαρμακευτική αγωγή αντικαταθλιπτικών κρίθηκε απαραίτητη. Ζήτησα απλά να γνωρίσω την κοπέλα και να δω - με όλα τα "μάτια" που διαθέτω- αν όντως χρειάζεται.
Η εικόνα της δεν ήταν εικόνα ανθρώπου που χρειάζεται αγωγή. Ήταν εικόνα ανθρώπου που απλά δεν είχε βιώσει ποτέ το "φάρμακο" κατά της κατάθλιψης, την ανθρώπινη επαφή.
Ήταν η εικόνα ανθρώπου που το μεγάλωμα του χρωματίστηκε με λάθος τρόπο επαφής με το περιβάλλον της, με αποσύνδεση από το περιβάλλον της και με την δημιουργία αμυντικών μηχανισμών που γεννήθηκαν για να την προστατεύσουν από τον πόνο της. Και ναι, εννοείται ότι όλες αυτές οι εσωτερικές ζωντανές διεργασίες θα της δημιουργούσαν θλίψη, που μπορεί να έφερε μια μορφή κατάθλιψης. ΄
Μια μορφή κατάθλιψης, όχι την ταμπέλα της κατάθλιψης που χρειάζεται αγωγή για να "θεραπευτεί". Η αγωγή εστιάζεται στο σύμπτωμα, η θεραπεία είναι μια ολιστική προσέγγιση που εστιάζεται στο να Βιώνεις άρα να Υπάρχεις μέσα σε στην θεραπευτική σχέση που αφήνεσαι να είσαι Εσύ χωρίς να λογοκρίνεσαι..
Υπάρχει μια ανεξέλεγκτη πορεία συνταγογραφήσεων σε νέους ανθρώπους, μια τάση δημιουργίας ενός νέου "μοντέλου" ανθρώπου που καταπίνει χάπια για να μπουκώσει συναισθήματα, που προσπαθήσει να αντικαταστήσει την ανθρώπινη σχέση με χάπια.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ζωντανό από την ανθρώπινη επαφή, τίποτα πιο καταλυτικό και θεραπευτικό από την εμπειρία της Σύνδεσης με τον Άνθρωπο.
Πηγή : https://www.facebook.com/antigoni.simeonidou?fref=nf&pnref=story
Πηγή : https://www.facebook.com/antigoni.simeonidou?fref=nf&pnref=story