********* ********************** DSV Blog

Παρασκευή, Μαρτίου 20, 2009

Πόσο γρήγορα σκέφτεται ένας ΗΛΙΘΙΟΣ;


Σήμερα το μεσημεράκι κατά τις 12 επέστρεφα χαρούμενος από τη Λαμία επειδή επιτέλους εγκατέστησα το Internet στον φίλο μου και θα επικοινωνούμε ηλεκτρονικά (Με είχε πρήξει ο Β----ς) . Φίλος μου τώρα, τι φίλος μου. Γνωστός. Για να καταλάβετε πόσο Β----ς είναι μου έχει πει ότι μετά από 50 χρόνια γνωριμίας θα λεγόμαστε φίλοι. Μέχρι τότε θα είμαστε απλοί ΓΝΩΣΤΟΙ. Για μένα πάντως, εδώ και 19 χρόνια είναι ο καλύτερός μου φίλος.

Anyway…. Όπως επέστρεφα τέλος πάντων χαρούμενος, και είχε και καλό καιρό απολάμβανα το οδήγημα και πήγαινα σχετικά σιγά (100 – 120), πάντα όμως στο δεξί μέρος του δρόμου.

Γνωρίζετε βέβαια ότι σε όλη την Εθνική, εδώ και πολλά χρόνια, γίνονται συνέχεια έργα. Κάποια στιγμή λοιπόν βλέπω μπροστά μου, το προειδοποιητικό φωτεινό βέλος του συνεργείου να με προειδοποιεί να πάω στην αριστερή λωρίδα του δρόμου. Κοιτάω πίσω δεν ερχόταν κανένας. Ανάβω το φλάς και με λίγο παραπάνω ταχύτητα( για να μην είμαι πολύ ώρα στην αριστερή λωρίδα) αλλάζω προσεκτικά κατεύθυνση.

Και τότε ξαφνικά από το πουθενά συναντάω έναν από τους Γνωστούς. Ποιους Γνωστούς; Αυτούς που επειδή δίνουν 100 και πάνω χιλιάρικα για να πάρουν «Όχημα» νομίζουν (επειδή είναι ηλίθιοι αλλά και τσιγκούνηδες οι περισσότεροι) ότι με αυτά τα λεφτά αγοράζουν και τους δρόμους. Και αν βρεθεί στην πορεία τους κάποιος που να τρέχει κάτω από 200 χλμ. πρέπει ή να κάνει στην πάντα (ας σκοτωθεί δεν πειράζει, αρκεί αυτοί να μην σηκώσουν το πόδι από το γκάζι) ή να εξαφανιστεί. Έκοψε μόνο όταν κατάλαβε ότι αν πάρει τη στροφή πιο ανοιχτά μπορεί και να γρατζουνίσει το «7μετρο» και μετά πως θα πέφτουν οι γκόμενες;

Προσπάθησα για να μην σκοτωθούμε να κόψω όσο μπορώ και να τον αφήσω να περάσει. Πέρασα οριακά σχετικά από το φορτηγό με το βέλος, αλλά επειδή έχω συναντήσει στους δρόμους πολλούς τέτοιους Γνωστούς πάντα έχω τα μάτια στον καθρέφτη. Φοβήθηκα, δεν το κρύβω. Φοβήθηκα ( βλακωδώς ) και γι’ αυτόν αλλά και για τους άλλους οδηγούς του δρόμου και τον ακολούθησα με τα μάτια μου μέχρι την επόμενη στροφή. Στιγμιαία είπα από μέσα μου. «Θα κλονίστηκε λίγο από το δικό μας συμβάν και θα προσέχει από εδώ και πέρα». Πόσο αθώος ήμουνα; Μόλις με πέρασε ανέβασε τα χιλιόμετρα και πήρε με 1000 και την άλλη στροφή χωρίς να σκέφτεται αν θα βρεθεί ΠΑΛΙ κάποιος μπροστά του. Στατιστικά αδύνατο για τον ανύπαρκτο εγκέφαλό του.

Το διαπεραστικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης με έκανε για λίγα δευτερόλεπτα να σκεφτώ καλοπροαίρετα. «Θα κόψει δεν μπορεί».

Θα κόψει; Τόσα χρόνια δεν άλλαξε. Ηλίθιος παρέμεινε.

Στα 300 – 400 μέτρα της στροφής, θα αλλάξει τόσο γρήγορα; ΗΛΙΘΙΟΣ θα παραμείνει μέχρι να πεθάνει!!!

Τετάρτη, Μαρτίου 18, 2009

Το Net αλλάζει τη Ζωή σας....

Εδώ και 3 χρόνια όπου το Internet μπήκε για τα καλά στη ζωή μας - και εννοώ ότι σπάνια πλέον βρίσκεις κάποιον 15 - 45 που να μην μπαίνει έστω και κάποιες φορές στο WWW το χρόνο - η ζωή μου μπορώ να πω ότι απέκτησε μια άλλη υφή.

Έχω επαφή με παλιούς φίλους και γνωστούς που είχα χάσει τόσα χρόνια, μπορώ να κατεβάζω όποιο τραγούδι ακούω και μου αρέσει σε λίγα λεπτά και ηρεμώ, κατεβάζω (download) όποιο software θέλω για να μου ανοίξει εκείνη την ώρα οποιοδήποτε file και γενικά έχει μειώσει κατά πολύ τις αποστάσεις και δεν μιλάω μόνο για τις χιλιομετρικές αλλά και για τις χρονικές.

Βέβαια όμως το Internet το έχω ζήσει από τη γέννησή του. Τελείωσα τις σπουδές μου (Προγραμματιστής - Αναλυτής) το τέλος του 1992 και το WWW (που όλοι αυτό ξέρουν για Internet) ξεκίνησε κάπου στο 1993 - 94. Πράγμα που σημαίνει ότι και λόγω των γνώσεών μου, ήξερα καλά τι ήταν το Internet. Πως, μπορώ να το εκμεταλλευτώ για να έχω σε λίγο χρόνο ένα έγγραφο, που σε άλλη περίπτωση έπρεπε να επισκεφτώ την βιβλιοθήκη του Βατικανού για να το βρω, αλλά όμως το κυριότερο πως να προφυλαχτώ.

Γράφω σήμερα για το Web γιατί για 1η φορά ο αριθμός των Facebook Friends έφτασε στους 30. Κάποιος θα αναρωτιέται.... άλλοι έχουν 3.000 - 4.000 Friends και εσύ έχεις μείνει μόνο στους 30. Θα αρχίσω να εξηγώ λέγοντας πως ένας φίλος μου που έχει περισσότερες γνώσεις στα Computers από εμένα έφτασε στους 3 και μετά την έκανε από το FB. Θα μου πεις "Τόσο επικίνδυνο είναι το FB?". Όχι με μία λέξη... αλλά δεν είναι και αθώο.

Εδώ και 9 μήνες περίπου που έχω μπει στο FB έχω κάνει Ignore σε πάνω από 20 Invite και έχω κάνει Delete σε πάνω από 30. Αν έκανα χωρίς σκέψεις το ένα Add μετά το άλλο θα είχα περίπου 200 και πάνω Friends. Γιατί; Ποια η διαφορά; Μήπως θα μπορούσα να παρακολουθώ τι γίνεται; Η μήπως αν έκανα Confirm 2 Μοντέλα( στις Φωτό) θα ήμουνα πιο High. Δεν είμαι τόσο ηλίθιος για να μην καταλάβω ότι πίσω από τις Φωτό με τις δίμετρες που είχαν στάσεις προσμονής κρυβόταν πιθανότατα κάποιος Μήτσος ή κάποια Κατίνα που ήθελε να παρακολουθεί τις κινήσεις μου.

Εντάξει, να είσαι πολιτικός και να ζητάς ψήφους, πρόσωπο των Media που θέλεις τηλεθεατές ή ακροατές, δημοσιογράφος που θέλεις αναγνώστες ναι να κάνεις όσο περισσότερους FB Friends μπορείς, αλλά και πάλι με προσοχή. Αλλά αν είσαι παντελώς άσχετος δεν είναι Μαγκιά και Highλίκι να μπερδεύεις τους FB Friends με τα στραγάλια.

Από την άλλη όμως θέλω να θίξω και την φοβία που υπάρχει ιδίως σε ηλικίες άνω των 35. Πολλοί φίλοι μου από Αθήνα που δεν τους βλέπω και μιλάμε σπάνια θα ήθελα να μιλάμε μέσω FB αλλά οι πιο πολλοί Φοβούνται. "Καταγραφή Προσωπικών Δεδομένων" λένε. Γιατί δηλ. τόσο καιρό οι Hackers αν ήθελαν δεν έμπαιναν με κάποιον Trojan να τα δουν όλα;

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι για όλα τα θέματα υπάρχει η καλή αλλά και η κακή πλευρά. Δεν πρέπει ούτε να φοβόμαστε αλλά ούτε και να αγνοούμε τον κίνδυνο. Θυμίζω την επαφή όλων των χρηστών για το θλιβερό γεγονός με τον 15χρονο Αλέξη. Δεν ήταν ωραίο; Ή την περίπτωση που εντοπίστηκε ο εγκληματίας οδηγός με ανταλlαγή Post. Πόσο χρήσιμο λοιπόν μπορεί - με σωστή χρήση - να γίνει το Internet; Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ενημερωνόμαστε. Ακόμα και να μην τα χρειαστούμε για εμάς σίγουρα θα τα βρούμε μπροστά στα παιδιά μας. Και τότε δεν θα μπορούμε να τα καταλάβουμε.

Εγώ μπήκα στο FB πιο πολύ για να έχω επαφή με τους μαθητές μου (Φοιτητές οι περισσότεροι) που τους κάνω ECDL. Μερικούς τους έχω ακόμα. Μερικούς τους έχω σβήσει, όχι γιατί δεν τους συμπαθώ αλλά γιατί δεν ταιριάζαμε σαν FB Friends και με τους περισσότερους δεν ανταλλάξαμε ούτε ένα Post ούτε ένα Comment. Πρέπει να ξεχωρίσουμε τους φίλους μας στη ζωή με τους "φίλους" μας στο FB. Είναι 2 διαφορετικά πράγματα. Ούτε σημαίνει ότι επειδή τον έχω κάνει Friend στο FB και στη ζωή μπορούμε να είμαστε φίλοι.

Χαίρομαι όμως που ξαναήρθα σε επαφή με τον Ντίνο (συμμαθητή από τη Σχολή), με τον παλιό μου συνάδερφο Χρήστο (Δημοσιογράφος από την Ελευθεροτυπία) και με πολλούς ακόμα και ανταλλάσσουμε σκέψεις και ιδέες. Ξαναζωντάνεψα. Τώρα που έκανα και Blog θα επικοινωνούμε πιο ουσιαστικά.



Το Net αλλάζει τη Ζωή σας.... Προσέξτε μην την κάνει χειρότερη!!!



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share