Μια ζωή με Αρχές και Συνέχειες

Με σπασμένο κουπί, σε ποτάμι βαθύ
Μακρινή που φαντάζει η όχθη
Μία σκέψη θολή, δεν αρκεί για να βρει
Πόσοι θα' ναι σε βάσανα οι μόχθοι

Με την ζάλη στο νου, σαν στιγμές χωρισμού
Συγκεντρώνει σιμά τα κομμάτια
Τα στοιβάζει ξανά, σε θεμέλια σαθρά
Σαν αμμώδη ετοιμόρροπα παλάτια

Για το χθες που ηχεί, σαν Σειρήνας βουή
Για μια ελπίδα που ξέμεινε μόνο
Για φιλιά δροσερά, για γαλάζια νερά
Που «θα διώχνουν της πίκρας τον πόνο»

Μια ζωή ξεπερνά, μονοπάτια στενά
Μια ζωή φορτωμένη μ’ ανέχειες
Μια ζωή σταματά, συνεχίζει ξανά
Μια ζωή με Αρχές και Συνέχειες.......




Πόσες?



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Τι τραγούδι να σου πω...

Αυτό το τραγούδι πέφτει συνεχώς μπροστά μου. Το ακούω πολλές φορές τις τελευταίες μέρες.

Είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι που βγάζει συναίσθημα.

Μου το είχε στείλει μία καλή φίλη για να μου εκφράσει ότι δεν ήξερε πως να φερθεί, τι να πει, πως να το πει. Με άγγιξε πολύ και ιδίως ο τελευταίος στίχος. Έκανα πολύ ώρα να βρω φωτογραφία που να ταιριάζει μ' αυτόν.

"Μα να φέγγει στην δική σου καταχνιά "

Πόσο φιλοσοφημένος στίχος? Όλοι οι στίχοι είναι υπέροχοι. Και η μελωδία πολύ απαλή και ήρεμη.

Πριν από λίγο το έστειλα και εγώ σε μία φίλη για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Χαθήκαμε καιρό τώρα... και ήθελα να της μιλήσω. Δεν ήξερα όμως σε τι ύφος. Δεν ήξερα πως είναι. Την τελευταία φορά ήταν στεναχωρημένη και κάπως κουρασμένη.

Προτίμησα λοιπόν να της αφιερώσω αυτό το τραγούδι μήπως και γλυκάνει κάπως.....

...Μήπως μοιάσει με κάτι από όλα όσα Αγαπά...







Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)