Είπα να βάλω φωτό από το γαμήλιο πάρτι στο Αβέρωφ... αλλά έχω βαρεθεί να τους βλέπω από εχθές.
Έχω πάθει Overdose Επιδειξιομανίας και Ανεγκέφαλης πασαρέλας.
Επίκαιρο όσο ποτέ.
Είναι και καλοκαιρινό....
Απολαύστε το.
Γαμήλιο πάρτι
Ήρθε η μέρα που η νύφη κι ο γαμπρός θα βάλουν βέρα έλα και σου 'χουμε φυλάξει μπομπονιέρα και μη νομίζεις πως στιγμή θα βαρεθείς
Γαμήλιο πάρτι και έχω μια πρόσκληση για σένα-ορίστε πάρτη και για να μη χαθούμε μέσα έχει χάρτη γιατί δε θέλω να μου ταλαιπωρηθείς
Θέλω να 'σαι εκεί, ό,τι κι αν συμβεί Θέλω να 'σαι εκεί, ό,τι κι αν συμβεί
Ήρθε η ώρα που θα ανεβείς της εκκλησιάς την ανηφόρα και η ζωή σου μονομιάς θα αλλάξει τώρα και προσοχή το νυφικό μη λερωθεί
Γαμήλιο πάρτι και στην εντέλεια τα 'χουν όλα κανονίσει και μήνες τώρα τα 'χουν όλα προγραμματίσει έτσι ώστε τίποτα στραβό να μη συμβεί
Στίχοι: Μάρκος Κούμαρης Μουσική: Μάρκος Κούμαρης Πρώτη εκτέλεση: Locomondo
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Αν φανταζόταν το Αβέρωφ ότι θα ερχόταν η στιγμή, στο όνομα της Επαίσχυντης χλιδής, να χαρακώνεται το κατάστρωμά του από 12ποντα στιλέτα μοντελοπνιγμένων, να καίγεται από τις γόπες των ποδοπατημένων αποτσίγαρων (που να πας μέχρι το τασάκι μωρέ... δεν έχει και πρόχειρες Φιλιππινέζες να τα πετάξουν), και να "μεθούσε" από τη χυμένη πανάκριβη Σαμπάνια.... τότε θα αυτοβυθιζόταν.
Κάντε κλικ στην φωτό... και δείτε μέσα στο κόκκινο κύκλο. Πριν από λίγο το παρατήρησα... και εξοργίστηκα.
------------------------------------------
Μετά τα πάρτι στο «Island» και τον «Αστέρα» σειρά για το ζεύγος Λεό Πατίτσα και Μαριέττας Χρουσαλά είχε το θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ», που παραχωρήθηκε τιμής ένεκεν από το Πολεμικό Ναυτικό στον εφοπλιστή και το οποίο για μια νύχτα μετατράπηκε από ιστορικό σύμβολο σε κλαμπ, επιβεβαιώνοντας ότι κάποιοι δεν σέβονται τίποτα και μπορούν να ξεφτιλίσουν τα πάντα!
Η αποκάλυψη έχει προκαλέσει σάλο καθώς «εξηγήσεις» από το διευθυντή του παροπλισμένου θωρηκτού Αβέρωφ ζήτησε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτρης Ελευσινιώτης. Η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού που παραχώρησε την άδεια για να γίνει η σχετική εκδήλωση πάνω στο πλοίο μουσείο θεωρούσε ότι επρόκειτο για μια απλή δεξίωση με κοκτέιλς και αναψυκτικά στο πλαίσιο της έκθεσης Ποσειδώνια 2010. Στην άκρως απολογητική ανακοίνωση που εξέδωσε το Γεν αναφέρεται ότι «το ΓΕΝ είχε ενημερωθεί ότι επί του ΠΝΜ Γ. Αβέρωφ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την Πέμπτη 10 Ιουνίου εκδήλωση για την ολοκλήρωση των «Ποσειδωνίων 2010», τη διοργάνωση της οποίας είχε αναλάβει η ναυτιλιακή εταιρείας Atlas Maritime. Για το λόγο αυτό άλλωστε το ΓΕΝ προχώρησε στην παραχώρηση του».
Τελικώς αντί για συζητήσεις και ποτά υπό τους ήχους απαλής μουσικής, τα μοντέλα και οι εφοπλιστές ξεσήκωσαν το θωρηκτό με χορούς, τραγούδια και φωτογραφήσεις νεαρών κυριών με light εμφάνιση.
Η ηγεσία του Πολεμικού ναυτικού έχει ήδη διατάξει έρευνα για να διακριβωθεί τι ακριβώς συνέβη στο θωρηκτό την προηγούμενη Πέμπτη και μ ευθύνη ποίων. Ήδη ο διευθυντής του Αβέρωφ, έφεδρος αρχιπλοίαρχος Ευάγγελος Γαβαλάς έχει κληθεί να δώσει «έγγραφες εξηγήσεις για το τι ακριβώς έγινε στο χώρο». Το ΓΕΝ προαναγγέλλει ότι εφόσον «προκύψουν ευθύνες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αυτές θα καταλογιστούν».
Στο πάρτι του ζεύγους Πατίτσα-Χρουσαλά κυριάρχησαν εκτός όλων των άλλων οι καρσιλαμάδες και τα κουφέτα των νεόνυμφων, αλλά και η αναγγελία της έλευσης της συζύγου του κ. Πατίτσα και πρώην τηλεπερσόνας κυρίας Μαριέττας Χρουσαλά στη ναυτιλιακή του εταιρία.
Το πλοίο-σύμβολο του Πολεμικού Ναυτικού έγινε κυριολεκτικά αγνώριστο προκειμένου να φιλοξενήσει το πάρτι της εταιρίας «Atlas Maritime» του νεαρού εφοπλιστή, στο περιθώριο των φετινών «Ποσειδωνίων». Μέχρι και πίστα είχε στηθεί στο κατάστρωμα του θωρηκτού, προκειμένου να χορέψουν οι καλεσμένοι του κ. Λεό Πατίτσα, που έχει αποκτήσει το παρατσούκλι Θορν, εμπνευσμένο από την ομοιότητά του με τον ομώνυμο ήρωα της σαπουνόπερας «Τόλμη και γοητεία».
Το θέαμα με τις στολισμένες ανθοστήλες και τις γλάστρες με τα λουλούδια στην είσοδο του θωρηκτού παρέπεμπε περισσότερο σε άλλο ένα γαμήλιο πάρτι του ζεύγους παρά σε εταιρική εκδήλωση. Υπήρχε ακόμα και ειδικός μπουφές που είχε μόνο κουφέτα σε διάφορα χρώματα, για όσους προφανώς δεν ήταν καλεσμένοι στον γάμο, ενώ σε άλλους δύο μπουφέδες πάνω στο κατάστρωμα σερβιριζόντουσαν τα ποτά της βραδιάς.
Οι καλεσμένοι που άρχισαν να καταφτάνουν λίγο μετά τις οκτώ το βράδυ είχαν την ευκαιρία αν το επιθυμούσαν να ξεναγηθούν στο πλοίο-σύμβουλο του Πολεμικού Ναυτικού, κάτι που έπραξαν αρκετοί από αυτούς. Οταν άρχισε να νυχτώνει ένας προβολέας φώτισε σε άλλο πλοίο το σήμα της εταιρίας του κ. Πατίτσα, ο οποίος είχε φυσικά στο πλευρό του την σύζυγό του κυρία Μαριέττα Χρουσαλά. Ο ίδιος έφτασε μόνος του λίγο μετά τις οκτώ, με την εντυπωσιακή λευκή Aston Martin του και υποδέχθηκε βαριά ονόματα της ελληνικής ναυτιλίας, όπως τον κ. Γιάννη Ξυλά, τον κ. Νίκο Τσάκο και τον κ. Θόδωρο Βενιάμη.
Σε όλους τους καλεσμένους προσφερόταν ένα Bellini σαν welcοme drink, η σαμπάνια έρρεε άφθονη, όπως και το κρασί αλλά και άλλα οινοπνευματώδη ποτά, ενώ οι γαστριμαργικές ανησυχίες των καλεσμένων ικανοποιήθηκαν με μια ποικιλία γεύσεων, στην οποία κυριαρχούσε το κρέας. Στο αναλόγιο, που είχε στηθεί ακριβώς κάτω από τα κανόνια του ιστορικού πλοίου, μίλησαν ο κ. Λεό Πατίτσας, η μητέρα του κυρία Μαριγώ Λαιμού-Πατίτσα και ο κυβερνήτης του «Αβέρωφ», αρχιπλοίαχος εν εφεδρεία κ. Ευάγγελος Γαβαλάς.
Η πεθερά της κυρίας Χρουσαλά ήταν αυτή που ανακοίνωσε την έλευση της πρώην παρουσιάστριας στην οικογένεια αλλά και στην εταιρία του γιου της και μάλιστα σε άπταιστα αγγλικά. Με grande εμφάνιση και εντυπωσιακά κοσμήματα, η κυρία Μαριγώ Λαιμού-Πατίτσα έσυρε πρώτη το χορό συνεπικουρούμενη από τον γιό, τη νύφη της και άλλους καλεσμένους, στην πίστα που είχε στηθεί στο κατάστρωμα του θωρηκτού, ενώ τα φωτορυθμικά φώτιζαν όλο το πλοίο. Οι καρσιλαμάδες, τα νησιώτικα και τα τσιφτετέλια αντικατέστησαν όχι και τόσο κομψά τις lounge και jazz μελωδίες που κυριαρχούσαν μέχρι κάποια ώρα στο πάρτι, το οποίο έφτασε στο τέλος του λίγο πριν τις μιάμιση το βράδυ της περασμένης Πέμπτης.
Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ
Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα, ειμαι εδώ σε παρακολουθώ τρέχοντας μες στα σκουπίδια, μια απ'τα ίδια
Να λιώνεις να ματώνεις σαν κορμιά από πλαστικό κράμα Ηρακλή και αμαζόνας σάρκα βιαστή, ψυχή φονιά σε βλέπω να γέλας σ' άσπρα σεντόνια
Που ακόμα καίει το σπέρμα μιας βραδιάς Στην ερημιά η μανά σου πουλιέται κορμί σημαδεμένο κάτω απ' τ' αστέρια τυραννιέται
Κοιτά πως η μανά σου η Ελλάς τραβιέται
Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη στού κόσμου τα λιμάνια παίρνεται νταβατζήδες εραστές τη φτύνουν όλοι κι εκεί που σα χιόνι στον ήλιο έλαμπε αλκολικιά, το βλέμμα σου θυμάται και τρελαίνεται
Κι εγώ είμαι εδώ γιος της μπάσταρδος την βλέπω να πονά να χαροπαλεύει το χέρι της δίνω μ' αυτή κρατά μαχαίρι Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα κι εσύ μην την πιστεύεις
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Μόλις τελείωσα την χθεσινή ανάρτηση θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα διαβάσει για τις συνθήκες εργασίας της Google.
H Google έχει περίπου 10 χρόνια ζωής και έχει γίνει η μεγαλύτερη εταιρεία στην πληροφορική.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι στην 10ετία του 90 κάναμε Search με την Yahοo την Microsft και την Altavista. Σήμερα η Goοgle έχει συνδέσει το Search με το όνομά της. Όταν λέμε "να ψάξω" εννοούμε το Google. Κάτι δηλαδή σαν την Vespa και το Jeep (που παρεμπιπτόντως είναι μάρκες και όχι κατηγορίες).
Και είναι μόνο η μηχανή αναζήτησης ? Όχι βέβαια. Η υπηρεσία της Blogspot έφερε το blog δωρεάν σε κάθε χρήστη( όπως και σε μένα) και έχει γίνει No 1 δύναμη στο παγκόσμιο Blogging. Η Τεράστια YouTube που όλοι βρίσκουμε τα βίντεο κάθε είδους που θέλουμε και ο καθένας μπορεί εύκολα να ανεβάσει.
Το Google Earth που δείχνει όλη τη Γη... μέχρι και τα πιο μικρά σπιτάκια. Και όπου να' ναι βγάζει το 1ο λειτουργικό σύστημα... που εγώ, αν δεν υπάρχει πρόβλημα συμβατότητας... θα το τιμήσω δεόντως. Και ένα σωρό άλλες υπηρεσίες.
Πως έφτασε όμως σε αυτό το επίπεδο.... ώστε να ξεπεράσει σε πολλά ακόμα και την Τεράστια Microsoft.
Επένδυσε πολύ στις ιδανικές συνθήκες εργασίας. Δεν πίεζε τους υπαλλήλους της, αλλά προσπαθούσε να κάνει την εργασία τους διασκέδαση.
Δημιούργησε ελαστικό ωράριο, και επένδυσε σε εγκαταστάσεις που θα κάνουν ευχάριστο το εργασιακό περιβάλλον. Αίθουσες με πινγκ πονγκ και μπιλιάρδο. Τσουλήθρες και επιτραπέζια. Αίθουσες με ειδικές καρέκλες μασάζ, μπροστά από ενυδρεία για ξεκούραση του μυαλού. Γυμναστήριο... γιατί γνώριζε ότι όσο πιο υγιείς εργαζόμενοι τόσο πιο αποδοτικοί. Όχι όπως στην Ελλάδα που αν πεις .... θέλω να πάω Γυμναστήριο.... στραβώνουν οι εργοδότες γιατί το βρίσκουν χαμένο χρόνο.
Το ντύσιμο ελεύθερο, και ακόμα βλέπεις να περιφέρονται άτομα με βερμούδες και σαγιονάρες.... αν έτσι νιώθουν καλύτερα. Κινούνται με πατίνια και ρόλερ... αν θέλουν για πιο γρήγορα και διασκεδαστικά.
Υπάρχουν παιχνιδότοποι για παιδιά, οπότε αν κάποια μέρα ένας γονιός έχει πρόβλημα με το που να αφήσει το παιδί του ή τα σχολεία είναι κλειστά η εταιρεία λύνει αμέσως το πρόβλημα έτσι ώστε το μυαλό του εργαζομένου να είναι περισσότερο στην δουλειά και όχι να σκέφτεται τι κάνει το παιδί του.
Και ακόμα επιτρέπει στους υπαλλήλους να φέρνουν τα σκυλάκια τους στην δουλειά, ακόμα και στο γραφείο (φωτό) παρόλο που υπάρχει ειδικός χώρος για σκυλάκια στην εταιρεία.
Θα μου πείτε.... η Google είναι Κολοσσός και μπορεί να έχει τέτοιες εγκαταστάσεις. Δεν ξεκίνησε όμως ως Κολοσσός.... αλλά λόγω των ιδανικών συνθηκών οπότε και την καλύτερη δυνατή απόδοση.... Έγινε.
Κάποιος δημοσιογράφος κάνει μία ερώτηση σε κάποιον Διευθυντή της Google "Πολύ χαλαρά δεν είναι τα πράγματα εδώ ? Πως υπάρχει αποτέλεσμα ?". Και ο Διευθυντής απαντάει... "Θέλουμε να είναι χαλαρά.... γιατί έτσι λειτουργεί καλύτερα το μυαλό και οι εργαζόμενοι κατεβάζουν καταπληκτικές ιδέες. Και με αυτόν τον τρόπο δουλεύουν καλύτερα, γιατί δουλεύουν ευχάριστα."
Την παρούσα και την προηγούμενη ανάρτηση την έγραψα για να θίξω την κατάσταση που πάει να επικρατήσει στην Ελλάδα. Είμαι σχεδόν βέβαιος (μακάρι να διαψευσθώ) ότι η κρίση αντί να φέρει νέες ιδέες και νέους τρόπους αντιμετώπισης των πραγμάτων ώστε να βελτιωθούν τα πράγματα, η ανέχεια και η ανάγκη των ανθρώπων για εργασία θα αυξήσει την ζήτηση και έτσι θα "δώσει την ευκαιρία" σε πολλούς εργοδότες να εκμεταλλευτούν τους εργαζομένους αφού όποια ώρα και στιγμή μπορούν άνετα να τους αντικαταστήσουν.
Έτσι όμως θα έχουν εργαζόμενους που θα φοβούνται, θα έχουν ένα σωρό άλυτα προβλήματα, και καθόλου ουσιαστική προσωπική ζωή.
Κερδίζει έτσι η εταιρεία... ή πάει να ενταχθεί μαθηματικά στην συνολικότερη κρίση ?
Και τέτοιες πρακτικές βοηθούν στην απεμπλοκή από την Κρίση ή μήπως μαθηματικά οδηγούν όλο και περισσότερες "Εταιρείες" προς τα Εκεί ???
Και εγώ ρωτάω τώρα.... Δεν είναι Απλή αυτή η συλλογιστική ?
Ας το πάρουμε πιο απλά. Βαριόμαστε ποτέ να κάνουμε Sex ? Και όσο καλυτερεύει .... δεν θέλουμε συνεχώς περισσότερο ??? (όσοι το γουστάρουν τουλάχιστον)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Ενας στους τρεις εργοδότες αντιμετωπίζει δυσκολία στην εύρεση εργαζομένων με τα κατάλληλα προσόντα στη χώρα μας, όπως επισημαίνει η έρευνα της Μanpower «Ερευνα για την έλλειψη ταλέντων 2010», παρ΄ όλο που η ανεργία σκαρφάλωσε στο 11,6% τον Μάρτιο του 2010 από 9,2% τον περυσινό Μάρτιο. Παρά την κρίση, παραμένει το χάσμα ανάμεσα στη ζήτηση και στην προσφορά δεξιοτήτων, ενώ τα στελέχη πωλήσεων είναι οι πιο δυσεύρετοι εργαζόμενοι για το 2010.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το ποσοστό των εργοδοτών που δυσκολεύεται να βρει υποψηφίους με τα προαπαιτούμενα προσόντα για τη σωστή λειτουργία των επιχειρήσεών τους ανέρχεται παγκοσμίως σε 31%.
Στην Ελλάδα, το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται σε 29%, δηλαδή περίπου 1 στους 3 έλληνες εργοδότες αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα.
«Με τον δείκτη της ανεργίας να σκαρφαλώνει σε διψήφια νούμερα, τα αποτελέσματα της έρευνας της Μanpower φωτογραφίζουν για άλλη μία φορά το οξύτατο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας:την ασυμφωνία ανάμεσα στις δεξιότητες που ζητούν οι εργοδότες σήμερα και σε εκείνες που διαθέτουν οι υποψήφιοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι χιλιάδες θέσεις εργασίας στη χώρα μας και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο μένουν κενές. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο οι εργοδότες ως σήμερα περιέγραφαν το προφίλ του κατάλληλου εργαζόμενου:ως μια ατελείωτη λίστα χαρακτηριστικών, με ιδιαίτερη έμφαση στα τυπικά προσόντα, αγνοώντας συχνά τα στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητας ή τις αξίες που χρειάζονταν για να επιτύχει ένας υποψήφιος σε μια θέση. Πλέον οι εργοδότες θα πρέπει να εντοπίσουν εκείνα τα 4-5 απολύτως απαραίτητα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει ο υποψήφιος και να διακρίνουν με ποια από αυτά ο υποψήφιος γεννιέται και δεν μπορούν να αλλάξουν, ποια πρέπει ήδη να διαθέτει προτού χτυπήσει την πόρτα της εταιρείας και ποια είναι δυνατόν να αναπτυχθούν ή να αποκτηθούν, με κοινή προσπάθεια και δέσμευση» σχολίασε η δρ Βενετία Κουσία, διευθύνουσα σύμβουλος της Μanpower.
Και είμαι σίγουρος ότι θα πάει πολύ πάνω από το 29% γιατί οι εργοδότες δεν ψάχνουν για συνεργάτες αλλά για άβουλα ρομποτάκια παραγωγής σε συνθήκες ανεπίτρεπτες για την ανάπτυξη και ουσιαστική απόδοση.
Νομίζουν ότι αν πιέσουν τον εργαζόμενο με την γκιλοτίνα της ανεργίας, του μειώνουν συνέχεια τον μισθό με την δικαιολογία ότι περιμένουν χιλιάδες έξω, και τον αναγκάζουν να μην έχει προσωπική ζωή για να δουλεύουν περισσότερο ότι έτσι θα έχουν αποτελέσματα.
Ποιο υγιές μυαλό και με ικανότητα και προσωπικότητα άτομο θα δεχθεί να εργάζεται κάτω από αυτές τις συνθήκες ? Και αν αναγκαστεί να εργαστεί πόσο θα μπορεί να αποδίδει ?
Καθόλου. Αλλά ακόμα και αυτές τις απλές σκέψεις δεν μπορεί να τις σκεφτεί ένα μυαλό υποτίθεται επιχειρηματία. Όλοι βλέπουν κοντόφθαλμα το κέρδος και τελικά οι θέσεις μένουν ΚΕΝΕΣ.
Τα παρακάτω στοιχεία το αποδεικνύουν....
------------------------
" Σε παγκόσμιο επίπεδο, η Ιαπωνία (76%) καταλαμβάνει τη πρώτη θέση ανάμεσα στις χώρες στις οποίες οι εργοδότες αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία στην κάλυψη θέσεων εργασίας με κατάλληλους υποψηφίους.
Ακολουθούν Βραζιλία (64%), Αργεντινή (53%), Πολωνία (51%), Αυστραλία (45%), Χονγκ Κονγκ (44%) και Μεξικό (42%). Η έλλειψη ταλέντων εμφανίζεται λιγότερο έντονη στην Ιρλανδία (4%), στη Μεγάλη Βρετανία (9%), στη Νορβηγία (11%) και στις Ηνωμένες Πολιτείες (14%). "
-------------------------
Δεν είναι φανερό ότι οι χώρες που ζούνε σε συνθήκες ακατέργαστου εργασιακού πολιτισμού είναι στις πρώτες θέσεις δυσκολίας κάλυψης θέσεων, και οι προηγμένες εργασιακά χώρες έχουν αρκετά χαμηλά ποσοστά ?
Μήπως πάμε προς τα ποσοστά της Αργεντινής και του Μεξικού ???
Το βλέπει το Υπουργείο Εργασίας αυτό και οι Επιχειρήσεις ??? Σιγά μην το δουν. Αν ήταν τόσο ανοιχτόμυαλοι.... δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε !!!
Work For The Working Man - Bon Jovi
Im here, trying to make a living And I aint living just to die Never getting back what Im giving Wont someone help me, someone justify Why these strong hands are on the unemployment line And theres nothing left, whats on my mind
Whos gonna work for the working man ? Work for the working man (Work) Get the hands in the dirt, whos gonna work of the curse (Work) Brother I've been damned, if I dont raise a hand Work for the work, work, work for the working man Work, work, working man
Empty pockets, full of worries I had to get two jobs and it was hard enough getting by But with the grace of God Im getting us through But only know that I know how to do That Im the only one whos gotta look my family in the eye Day after day, night after night
Whos gonna work for the working man ? Work for the working man (Work) Get the hands in the dirt, whos gonna work of the curse (Work) Brother Ive been damned, if I dont raise a hand Work for the work, work, work for the working man Work, work, working man Work, work, working man
I lost my pension, they took my ID These were my friends, these were my dreams These were my hopes, these are my dreams Can you hear me ?
Whos gonna work for the working man ? Work for the working man (Work) Get the hands in the dirt, whos gonna work of the curse (Work) Brother Ive been damned, if I dont raise a hand Work for the work, work, work for the working man Work, work, working man Work, work, working man
I lost my pension, they took my ID These were my friends, these were my dreams These were my hopes, these are my streets
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".
Το πρωινό άκουσμα πολλές φορές είναι πολύ δυνατό. Έχει τύχει αρκετές φορές να τραγουδάω κάποιο σαχλοτράγουδο μόνο και μόνο επειδή το άκουσα το πρωί που σηκώθηκα. Πόσο μάλλον όταν ακούς ένα καταπληκτικό τραγούδι όπως το σημερινό.
Έτσι την έπαθε και η φίλη μου, η Φοίβη - Χριστίνα. Με στάση αραχτή στην καρέκλα και σταυροπόδι, τον καφέ και το πρωινό τσιγάρο, άνοιξε το ραδιόφωνο.
Η γλυκιά φωνή της Kyllie και η μπάσα και αισθησιακή χροιά του Nick άνοιξαν την ψυχή της και φώλιασαν μέσα. Και από τότε δεν έχει ησυχάσει. Ακούει συνέχεια την Ιστορία των τριών ημερών να ξετυλίγεται στην ήρεμη μελωδία.
Είχα γράψει και σε μία παλιότερη ανάρτηση ότι "αισθάνομαι κάπως, χωρίς να ξέρω πως, και να μην το μεταφράζω σε τραγούδι, αλλά το τραγούδι από μόνο του να με παίρνει από το χέρι και να με Οδηγεί ".
Έτσι ένιωθε και η Χριστίνα. "Ομορφιά, Θλίψη, Μελαγχολία" μόνο, ήταν οι 3 λέξεις που μπορούσε να ψελλίσει, όταν της ζήτησα να μου περιγράψει το πως νιώθει για να το κάνω ανάρτηση. Ήταν τόσο έντονα τα αισθήματα που δεν έβγαινε τίποτα άλλο.
Της υποσχέθηκα να της το κάνω ανάρτηση για να μείνει. Πραγματικά καταπληκτικό τραγούδι σε μία μέρα σημαδιακή.
Να το χαίρεσαι Φοίβη !!!
Where The Wild Roses Grow - KYLIE MINOGUE(feat. Nick Cave)
They call me The Wild Rose But my name is Elisa Day Why they call me it I do not know For my name is Elisa Day
From the first day I saw her I knew she was the one As she stared in my eyes and smiled For her lips were the colour of the roses That grew down the river, all bloody and wild
When he knocked on my door and entered the room My trembling subsided in his sure embrace He would be my first man, and with a careful hand He wiped at the tears that ran down my face
[CHORUS]
On the second day I brought her a flower She was more beautiful than any woman I'd seen I said, "Do you know where the wild roses grow So sweet and scarlet and free?"
On the second day he came with a single red rose Said: "Will you give me your loss and your sorrow?" I nodded my head, as I lay on the bed He said, "if I show you the roses will you follow?"
[CHORUS]
On the third day he took me to the river He showed me the roses and we kissed And the last thing I heard was a muttered word As he stood smiling above me with a rock in his fist
On the last day I took her where the wild roses grow And she lay on the bank, the wind light as a thief As I kissed her goodbye, I said, "All beauty must die" And lent down and planted a rose between her teeth
