Ασπρόμαυρος μονόλογος - Ν. Λυγερός

Ασπρόμαυρος μονόλογος 

 Ν. Λυγερός 

Chaplin: Σήμερα σκέφτηκα για πρώτη φορά πως στην τελική κανείς δεν έχει ακούσει ποτέ τη φωνή του Αλήτη. Βεβαίως τότε ήταν η εποχή του βουβού κινηματογράφου και υπάρχει δικαιολογία. 

Η αλήθεια είναι άλλη. Αλλά σε ποιoν να το πω δίχως να με περιγελάσουν; Τώρα που πέθανε η σιωπή στον κινηματογράφο και υπάρχει τόσος θόρυβος πλέον πώς να μιλήσεις για την αθόρυβη σκέψη και τη σιωπηλή ανθρωπιά. 

Αν σκεφτώ όμως πόσος κόσμος δάκρυσε με τις πράξεις του και τις κινήσεις του, τότε δεν μπορώ να μην πω δύο λόγια. Ο Αλήτης ήταν σιωπηλός για ν’ακούσει καλύτερα τον πόνο των άλλων και για να τους βοηθήσει με την συμπόνια του αλλά και τις αγκαλιές του. 

Αν ήξερες πόσο είχε ανάγκη ο κόσμος από αγκαλιές, θα έκλαιγες. Αλλά δεν ξέρεις και δεν μπορείς να το φανταστείς. 

Κοίτα γύρω σου όταν είσαι στη σκηνή, κοίτα το βλέμμα τους που περιμένουν την παραμικρή σου κίνηση προς αυτούς. Αυτό είχε καταλάβει από την αρχή ο Αλήτης. Κι αν έτρεχε ήταν μόνο και μόνο για να προφτάσει ν’αγκαλιάσει περισσότερο κόσμο και παιδιά. Ναι, μικρά παιδιά που προσπαθούν να τον κρατήσουν μέσα τους, την ώρα που η κοινωνία τα έπιανε για να γίνουν πολίτες, οι οποίοι δεν θα αντιστεκόταν σε κανένα αυταρχικό σύστημα. 

Έτσι ήταν ο Αλήτης, ο επαναστάτης της φακής που ήθελε να ζήσει ελεύθερος ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε πια ελευθερία, αλλά μόνο βία και γενοκτονία. Ξέρω, ξέρω δεν είμαι αστείος, αλλά τι να κάνουμε όταν θυμάμαι τον Αλήτη μου έρχεται να χαμογελάσω βέβαια αλλά περισσότερο ακόμα να κλάψω και από χαρά, διότι μέσα στη καρδιά του είχα βάλει τόσο ανθρωπιά που ξεχείλιζε και λέρωνε όλους τους άλλους γύρω του. 

Έτσι τους καθάριζε από την βρωμιά την κοινωνική, του συστήματος που δεν έφευγε δίχως θυσίες. Και τώρα μοιάζω με ηλίθιο που λέει ανισόρροπα λόγια. Δεν πειράζει μερικοί και μερικές θα με καταλάβουν. Τουλάχιστον όσοι άκουγαν τη σιωπή του Αλήτη, αλλά και τη συγκίνηση του όταν ανακαλύπτει την αγαπημένη του, την τυφλή που βλέπει επιτέλους. Κι αν είχε ένα τρύπιο παντελόνι δεν ήταν παρά μόνο για να σκορπά πιο εύκολα την χαρά που αγαπούν τόσο πολύ τα τριαντάφυλλα της ζωής μας. 

Είδες δεν θα κλάψω ακόμα κι ας είμαι λυπημένος που σου λέω όλα αυτά. Και ξέρεις γιατί ; Διότι κατάλαβα πως και εσύ ακόμα και αν δεν λες λέξη μαζί μου, τον αγάπησες και θέλεις κι εσύ τώρα μια αγκαλιά. 

Την αγκαλιά μου!

Γίνε με στίχους η φωνή του αποκλεισμένου, με ήχους ...

Blah – Blasphemy      
 
Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: B.D Foxmoοr, Μιχάλης Μυτακίδης
Πρώτη εκτέλεση: Active Member


Πρώτα απ’ όλα η σιωπή δεν προβλέπεται.
Όποια κάνη στην αλήθεια και να στρέφεται
πάντα φτάνει έστω κι αργά εκεί που πρέπει
να γαμήσει τα μυαλά τα καθώς πρέπει.
Σε ‘σας μιλάω με τις πολλές αμφιβολίες
κι ένα βουνό σέρνω μαζί μου αυθαιρεσίες·
χωρίς ικεσίες απευθύνομαι σ’ όσους τολμούν
να σηκώσουν το χέρι και να πουν (πως)
ορκίζομαι τη ζωή να μην προδώσω·
ορκίζομαι ό,τι μπορώ θα γλιτώσω· ορκίζομαι ποτέ να μην το βουλώσω
κι άνθρωπος κι εγώ κάποτε ελεύθερος να νιώσω.
Κι εμπρός βλάσφημος να μείνω κι εχθρός,
η αξιοπρέπεια είναι ο μόνος μου οδηγός,
μα όχι προς το φως – το καπηλεύονται οι άδειοι –
ούτε προς το σκοτάδι το ξεραμένο πηγάδι,
Μα προς εκείνο το κρυφό το μονοπάτι πέρα
κι αν είμαι άξιος να το περάσω σαν σφαίρα
που θα κεράσει το τίποτα λαβωματιά θανάσιμη
– code 11, blah blasphemy.

Ματώθηκες απ’ όλα τ’ ανιστόρητα
και στάθηκες κοντά σ’ όλα τα απαρηγόρητα,
πύρινη γλώσσα γίνε τώρα και λαβωματιά θανάσιμη
– code 11, blah blasphemy
Στα συγκαλά σου, έλα, έχεις γερή κράση.
Τους τα ‘χωνες στη φέξη, τώρα χώσ’ τα και στη χάση·
σε καρτερούν οι αποκλεισμένοι οι προδομένοι κι οι άσημοι
– code 11, blah blasphemy.

Πριν ορκίστηκα, με το χώμα ταυτίστηκα
ήπια τον ουρανό και δε γκρεμίστηκα.
Κι απλά είμαι ένας αλήτης μόνο από το Πέραμα,
σκέψου τι θα κάνεις εσύ αν βρεις το πέρασμα.Ξεκόλλα· τα όμορφα σου ανήκουνε όλα
και μίλα - κι απόψε κάπου ξεγεννάει η ξεφτίλα.
Διαλέγουνε κομμάτια σου και κάνουνε μοντάζ,
βούτα ένα σπρέι και κάνε στη ψυχή τους σαμποτάζ.
Γίνε με στίχους η φωνή του αποκλεισμένου, με ήχους
η οργή του κουρασμένου στους τοίχους,
η ντροπή του ξεπεσμένου, ελπίδα στα μάτια κάθε φοβισμένου.
Προκειμένου να σ’ ακούσουν, βλαστήμα –
έτσι κι αλλιώς για όλους μας έπεσε σύρμα
να μαντρωθούμε, με κάθε τρόπο να διασυρθούμε
και με κάθε μέσο να διαλυθούμε.
Εγώ αρνούμαι, εμείς κερδίσαμε ό,τι ζούμε.
Kι ας μας κλέβουν τα μισά, δεν υπακούμε.
Ό,τι είναι θα το πούμε· τρέμετε ξεπουλημένοι κι άτιμοι –
θα επιβιώσουν κι οι βλάσφημοι.

Καταλάβατε λοιπόν γιατί εγώ δεν έχω φωτό ???

Λοιπόν, για να τελειώνουμε με την Μαλακία ... ( αν και η Μαλακία ... είναι σαν την Βλακεία ... δεν τελειώνει ποτέ )  ... αυτή η φωτό είναι μέσα από το fb ... 

Αφού αυτός που την έχει βάλει δίνει το δικαίωμα κοινοποίησης, μπορεί ο καθένας να την κοινοποιήσει όπου θέλει όπως κάνω και εγώ τώρα ... 

Αν δεν θέλει να την βλέπουν όλοι και μόνο μερικοί ... βάζει περμίσιονς όπως έχω κάνει και εγώ με τις προσωπικές φωτό μου ... ή να μην τις βάλει καθόλου φόρα παρτίδα στο Ιντερνετ ... 

Όταν τις βάζει φόρα παρτίδα ... δεν μπορεί να δεσμεύσει κανέναν ... να την κοινοποιήσει ή να την πάρει ... ή να την βάλει όπου θέλει ... 

Καταλάβατε λοιπόν γιατί εγώ δεν έχω φωτό ???

Γιατί δεν γουστάρω ενώ έχω Παραφουσκώσει την Ματαιοδοξία μου και λέω ... " Κοιτάξετε τι Κούκλος και τι Παίδαρος είμαι ... και πόσα γούστα και ταξίδια κάνω ... και και και " ... μετά να κατηγορώ αυτόν που την κοινοποίησε ( ενώ θα πρεπε να τον πληρώνω για την διαφήμιση που μου κανε ... ) ... και να του αποδίδω ευθύνες !!!

Ψωνάρες - Φουμπούδες !!! 




( Σε αντίθεση με όλο αυτό ... χθες το βράδυ μία fb-friend χάρηκε πολύ που έβαλα σε άλμπουμ μου ... την πολύ όμορφη και ντίβα σκυλίτσα της ... Τι διαφορά έχει ??? Ξένη φωτό ... σε δικό μου άλμπουμ ... Και αυτό έγινε ... από λάθος ... https://www.facebook.com/photo.php?fbid=255862694500943&set=a.103251756428705.9595.100002316421196&type=3&theater ... Δείτε Σχόλια ...  ) 

Ανοίξτε, ρε, ανοίξτε μελλοθάνατοι! ...

Πάει καιρός -  Active Member 

Πάει καιρός που μπολιάστηκε του δέντρου η ρίζα
κι οι αλητάμπουρες τριγύρω μου γινήκαν κυρίζα,
ωριμάσανε, σαπίσανε και πέσανε,
άλλοι παντρεύτηκαν και πήγανε και δέσανε_
ντροπή φορέσανε και βρήκανε πολλές δικαιολογίες,
κάποιοι ανταμώνουνε μονάχα τις αργίες,
σα παναγίες που κεντάν τα σάβανά τους,
φτύσαν το δρόμο που είχαν χρόνια μες στα σωθικά τους.

 Στα πρακτικά τους γράφεται μόνο ό,τι δε σαλεύει
 κι αν έμεινε κανείς τρελός εδώ να το παλεύει
 να γυρεύει παλιές εικόνες κι αρώματα
και τα θαμμένα όνειρα μας στα χώματα.
Τρελοκαμώματα για όσους ράψαν μπαλώματα
 στα τρύπια βράδια τους που ζούνε στα παπλώματα.
Όσοι δε το βγαλαν δεν είχαν τσίπα,
ενώ το είδανε το φίδι να κοιμάται στην τρύπα.

 Πάει καιρός που όλα τα βλέπαμε καλά γενικά και πιστεύαμε πως όλοι είναι καλά αρσενικά.
Τώρα γινήκαμε από αδέρφια γειτόνοι και ξένοι, ανταμώνουμε, όταν κάποιος πεθαίνει.
 Πάει καιρός και τώρα εδώ στη γη του κανενός σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως_
ωραία ζωή και δυο μέτρα ουρανός, όλα είναι ίδια ακόμα και στη λάσπη και στο φως.

Πάει καιρός όμως θυμάμαι, ευτυχώς,
μυρωδιές εικόνες και νοιώθω τυχερός.
Πάει καιρός πολύς καιρός που επιβίωνες, αν ήσουν αλήτης σοφός.
Πάει καιρός τώρα γεμίσαμε φως, σοβαρευτήκαμε χωρίς να καταλάβουμε πως,
Πάει καιρός για να τη βγάλεις γερός, αδελφέ μου, αποφάσισες να ζήσεις κουφός.

 Στου κουφού, λοιπόν, χτυπάω κι απόψε την πορτά
κι εκείνος ντροπιασμένος χαμηλώνει τα φώτα.
Επιμένω και ξαπλώνω στο πλατύσκαλο,
τραγουδάω και κρατάω ονειροπίστολο_
να του ρίξω δυο καλά να 'ρθει στα ίσια του ή καναν εφιάλτη να παλεύει με τη λύσσα του.

Ανοίξτε, ρε, ανοίξτε μελλοθάνατοι!
Ποιος να μου το 'λεγε ότι θα στέκονταν ασάλευτοι,
βολεμένοι, εύκαιροι και δανεισμένοι,
πιασμένοι από μια φούστα ή μια καρέκλα σπασμένη.

Και σαν πρώτα αντρειωμένοι, τώρα σκυμμένοι,
καλοδιατήρητοικαι γυμνασμένοι.
Τριανταέξι άτοκες δόσεις, κοίτα πριν φύγεις, φίλε μου να ξεχρεώσεις.
Υποχρεώσεις - βγάλ' τα παπούτσια, μη λερώσεις -
 όσα δεν έκανες, εδώ θα τα πληρώσεις.

Πάει καιρός από τα νιάτα σου τ' ανέμελα,
τ'ωρα σε σκάβουν τα προβλήματα συθέμελα.
Γλυκειά σου νιότη - πίσω προδότη -
 θα κλειδώσω την πόρτα, αφού την κάνατε πρώτοι...

Can't look in your eyes ... You're out of my league ...

Αυτό το κοριτσάκι με τα πανέμορφα μάτια ... το είδα πολύ να ποστάρεται στο fb ... αλλά δεν το κοινοποίησα ...

Δεν μπορώ σε πιεστικές και δεσμευτικές κινήσεις του ανθρώπινου πόνου ... Ήθελα να γράψω κάτι ... και το άφησα για αργότερα ... και να που κάνω ανάρτηση.

Θα αντιταχθώ ... σε 2 πολύ καλούς Δασκάλους ( μου ) που τους έχω αφιερώσει πολλές αναρτήσεις ...

Είχε πει στην συνέντευξή του ο Ν. Λυγερός ... "Δεν πιστεύω στην Ευτυχία ... γιατί στηρίζεται στην τύχη ... και εγώ στηρίζομαι στο έργο του Ανθρώπου" ... Ναι αλλά η Δυστυχία ... στηρίζεται πάντα στο έργο του ανθρώπου ??? Και όχι στην τύχη ... ???

  Ο Πατήρ Φιλόθεος Φάρος ... είχε πει ... "Έχουμε την ζωή που μας αναλογεί ... Και το τέλος που μας αξίζει" ...

Ποιος μπορεί να κοιτάξει έντονα στα μάτια αυτό το πανέμορφο πλάσμα και μπορεί να πει "Έχεις την ζωή που σου αναλογεί" ... που είναι συνέχεια μέσα στα νοσοκομεία και στις θεραπείες ???

Ποιος μπορεί να της ψελλίσει ότι θα έχει το τέλος που της αξίζει ??? Τι πρόλαβε να κάνει ??? Τι μπορεί να κάνει παραπάνω από την υπεράνθρωπη προσπάθειά της ... να κρατηθεί στην ζωή ???

Δυστυχώς δεν είναι στα χέρια μας η Ζωή ... και η Εξέλιξή της ... Είναι στην Μοίρα μας ... και στην Τύχη μας ...

Αν η μοίρα μας ... δεν είναι κακή ... τότε μπορούμε να μιλήσουμε για έργο και για συμμετοχή ... Αλλιώς πως ??? Πως να πεις σε κάποιον κατάκοιτο στο νοσοκομείο ... που πέρασε με πράσινο ... και τον συνέθλιψε ένα λεωφορείο που ο μεθυσμένος οδηγός μιλούσε στο κινητό και πέρασε με κόκκινο ??? Πως ???

Το μόνο που μπορεί κάποιος με ηρωισμό να κάνει είναι να κοιτάξει μέσα στα όμορφα ματάκια της ... να διδαχτεί από αυτά που θα του πουν ... και να πει ... " Δεν έχεις την ζωή που σου αξίζει ... αλλά θα κάνω ότι μπορώ ... με όλη μου την δύναμη ... για να έχουν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου ... και ιδίως σαν και σένα ... αυτό που τους Αξίζει !!! " 

She's Like The Wind

She's like the wind through my tree
She rides the night next to me
She leads me through moonlight
Only to burn me with the sun
She's taken my heart
But she doesn't know what she's done

I feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league

Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

I look in the mirror and all I see
Is a young old man with only a dream
Am I just fooling myself
That she'll stop the pain
Living without her
I'd go insane

I feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league

Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

I feel your breath on my face
Your body close to me
Can't look in your eyes
You're out of my league

Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind

(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
(She's like the wind)

Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind

(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
She's like the wind

Just a fool
She's like the wind
She's like the wind

Just a fool
She's like the wind
Just a fool