********* ********************** DSV Blog

Παρασκευή, Ιανουαρίου 31, 2014

Σισσόνι ... πήρα καινούρια Οθόνη ...


Έτσι έλεγα στην Γάτα μου σήμερα ( Σισσή ... Σισσόνι Χαιδευτικά ) ... όταν ερχόταν και ανακάτευε τα καινούρια κουτιά και τα μύριζε ...

"Σισσόνι ... πήρα Καινούρια Οθόνη " ... Το πόσο την χάρηκα δεν λέγεται ... Είναι σαν να είμαι πίσω στο 80 και από Ασπρόμαυρη να αγοράζουμε στο σπίτι μας την Έγχρωμη ... 

Τόσο πολλή καύλα της είχα ... Η Προηγούμενη ήταν κοντά 5ετίας ... αλλά τα 2 τελευταία χρόνια είχε καεί ... τρεμόπαιζε ... και έχανε χρώμματα ... Τις 2 τελευταίες εβδομάδες μερικές φορές δεν άναβε ... οπότε Αναγκάστηκα να το πάρω απόφαση και να πάρω μια καινούρια ...

Κρίση Ξε-Κρίση ... εμείς οι Πληροφορικάριοι προτιμούμε να μην βγαίνουμε ούτε για καφέ από το να μην έχουμε Οθόνη ... Χάνεται ΟΛΟΣ ο Κόσμος μας ... Τα Πάντα ... Αλλά λόγω των χρεών και λοιπών δεν είχα πάρει εδώ και 5 χρόνια ... Αλλιώς θα την είχα αλλάξει στη πρώτη λαδιά που θα μου κανε ... όπως και έκανα μέχρι τώρα.




Τυχαία μου έσπασε και το ποδαράκι του άλλου πληκτρολογίου μου ... ε και είπα να πάρω και εκεί ένα καινούριο ... ασύρματο αυτή την φορά ... Είχα και παλιά ασύρματο ... αλλά δεν θυμάμαι ... κάπου το χάρισα ... Ούτε που θυμάμαι που ... 


Εεε να μην πάρω και ακουστικά με μικρόφωνο ??? Είχα ακουστικά πάρα πολλά ( σοβαρά τώρα ... γύρω στα 20 .. ) και μικρόφωνο καλό ... αλλά ήταν χωριστά ... και δεν βόλευε γμτ στο Σάιμπερ Σεξ ...

Πως να κάνεις όταν κρατάς Μικρόφωνο ??? ( Χχαχαχαχαχχαχααααα ... Γελάω τώρα γιατί ήδη βλέπω μερικές φάτσες να ανοίγουν τα στόματα ... ) ...

Μόνο την CPU άφησα όπως ήταν ... Αυτή την χτενίζω ... την Κουρεύω ... και την Ντύνω Όμορφα ΚΑΘΕ Μέρα !!!

( Φοιβούλα μου Φοιβούλα μου ... ) 

Τετάρτη, Ιανουαρίου 29, 2014

Είχε κερδίσει περισσότερα από όσα του στέρησαν. Είχε κερδίσει τη δίψα για ζωή και δημιουργία...




Στις 23 Δεκεμβρίου του 1849, ο 28χρονος Φίοντορ Ντοστογέφσκι παρακολουθούσε, καθώς στρατιώτες έδεναν τρεις απ’ τους συντρόφους του σε στύλους, με σκοπό να τους εκτελέσουν. Ο συγγραφέας ήταν ο επόμενος που θα εκτελούνταν. Οι στρατιώτες πήραν τα όπλα τους στα χέρια και σημάδεψαν. 

Τη στιγμή που πήγαν να πατήσουν τη σκανδάλη, κατέφθασε ένας ιππέας. Έφερνε χαρμόσυνα νέα. Ο Τσάρος Νικόλαος Α’ προσέφερε συγχώρεση στους καταδικασμένους. Αντί να εκτελεστούν, θα μεταφέρονταν στη Σιβηρία για κάτεργα. Ο Τσάρος είχε σώσει τη ζωή του Ντοστογέφσκι και εν αγνοία του, το μέλλον της παγκόσμιος λογοτεχνίας. Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας βρέθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τη συμμετοχή του στον Κύκλο Πετρασέβσκι. 

Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Ήταν ένας κύκλος λογοτεχνών και διανοούμενων, που πρότεινε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, σε αντίθεση με την πολιτική του Τσάρου. Ο Ντοστογέφσκι, μαζί με τους υπόλοιπους «συνωμότες», συνελήφθησαν στις 23 Απριλίου του 1849. 

Ο συγγραφέας δήλωσε στην υπεράσπισή του, ότι αντιμετώπιζε τα επαναστατικά κείμενα ως λογοτεχνικά δημιουργήματα κι όχι ως πολιτικά. Τα λόγια του δεν έπεισαν τους δικαστές και ο Ντοστογέφσκι καταδικάστηκε σε θάνατο. Ευτυχώς για εκείνον, ο Τσάρος Νικόλαος Α’ φάνηκε μεγαλόψυχος και επέτρεψε στα μέλη του λογοτεχνικού κύκλου να ζήσουν. Ο Τσάρος Νικόλαος Αμέσως μετά την παραλίγο εκτέλεση, ο Ντοστογέφσκι επέστρεψε στο κελί του και έγραψε στον αδερφό του την εξής επιστολή:

«Όταν σκέφτομαι τη ζωή μου μέχρι τώρα και συνειδητοποιώ πόσο χρόνο σπατάλησα σε τιποτένια πράγματα, σε λάθη, σε τεμπελιά, στην αδυναμία να ζήσω. Όταν συνειδητοποιώ πόσο λίγο εκτίμησα τη ζωή, πόσες φορές πρόδωσα την καρδιά και την ψυχή μου – τότε η καρδιά μου ματώνει. Η ζωή είναι δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να γίνει μία αιωνιότητα ευτυχίας! Δεν είμαι ούτε στενοχωρημένος, ούτε απογοητευμένος. Η ζωή είναι παντού, η ζωή είναι μέσα μας, όχι έξω από εμάς. Θα έχω ανθρώπους τριγύρω μου και το να είναι κανείς άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων και να μην χάνει το κουράγιο του και να μην παραδίδει τα όπλα, ότι κι αν συμβεί – αυτό είναι η ζωή, αυτό είναι το καθήκον μας, τώρα το αντιλαμβάνομαι. Αυτή η ιδέα έχει εισχωρήσει στη ζωή και στο αίμα μου».


Ο Ντοστογέφσκι στα κάτεργα της Σιβηρίας Ο συγγραφέας περιέγραψε τη ζωή στα κάτεργα της Σιβηρίας:

«Το καλοκαίρι, ανυπόφορη κλεισούρα. Τον χειμώνα, αβάσταχτο κρύο. Όλα τα πατώματα ήταν σαπισμένα. Η βρωμά είχε πάχος τρία εκατοστά. Θα μπορούσε κανείς να γλιστρήσει και να πέσει… ήμασταν παστωμένοι σαν σαρδέλες σε βαρέλι… δεν υπήρχε χώρος να γυρίσεις. Από το σούρουπο μέχρι την αυγή, ήταν αδύνατο να μη φερθείς σαν γουρούνι… ψύλλοι, ψείρες και κατσαρίδες με το τσουβάλι…».

Παρά τις κακουχίες, ο Ντοστογέφσκι δεν έχασε το κουράγιο του. Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Παρηγορούσε τους υπόλοιπους φυλακισμένους στη Σιβηρία και κατάφερε να πείσει τον σύντροφό του, Ιβάν Γιαστρετζέμπσκι, να μην αυτοκτονήσει. Το αδάμαστο πνεύμα του ανησύχησε τους υπεύθυνους των φυλακών. Ο Ντοστογέφσκι χαρακτηρίστηκε ως «επικίνδυνος κατάδικος». Τα χέρια και τα πόδια του ανυπότακτου κατάδικου, παρέμειναν αλυσοδεμένα, μέχρι την αποφυλάκισή του. Του απαγόρευσαν να διαβάσει οτιδήποτε άλλο, πέρα από την Καινή Διαθήκη, που του είχαν δώσει. Η υγεία του Ντοστογέφσκι ήταν ανέκαθεν ευαίσθητη και στη φυλακή ταλαιπωρήθηκε ακόμα περισσότερο. Είχε συνέχεια κρίσεις επιληψίας, υπέφερε από αιμορροΐδες, είχε χάσει πάρα πολύ βάρος και καιγόταν στον πυρετό για μήνες. Παρά τον κίνδυνο για τη ζωή του, ο συγγραφέας επιδίωκε να αρρωσταίνει, γιατί τότε τον μετέφεραν σε στρατιωτικά νοσοκομεία, όπου διάβαζε κρυφά εφημερίδες και βιβλία του Καρόλου Ντίκενς. Ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι Αποφυλακίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1854. Το βιβλίο του «Αναμνήσεις από το Σπίτι των Πεθαμένων», που εκδόθηκε το 1861, είναι εμπνευσμένο από τις αναμνήσεις του στη Σιβηρία. Ήταν το πρώτο βιβλίο, που περιέγραφε τις συνθήκες ζωής των καταδίκων στις ρώσικες φυλακές. Είχε κερδίσει περισσότερα από όσα του στέρησαν. Είχε κερδίσει τη δίψα για ζωή και δημιουργία.



Θα Γράψω και εγώ 2 λόγια γι' αυτό το υπέροχο κείμενο που το πήρα από κάποιον

 fb-friend ... 

Πρώτον Όλοι οι Μεγάλοι ... πέρασαν πολλά βάσανα για να κάνουν ότι έκαναν ... Σχεδόν όλοι από αυτούς ... είχαν ευάλωτη υγεία και πέρασαν λόγω αυτής φοβερές κακουχίες και μεγάλους και πολλούς και επαναλαμβανόμενους Γολγοθάδες ... 

Δεύτερον την ζωή δεν την ρυθμίζουμε εμείς ... που λένε όλα στο χέρι σου είναι ... και εσύ ρυθμίζεις πως θα πεθάνεις και πως θα ζήσεις ... ΟΧΙ ... Στα χέρια του Τσάρου ήταν και της μοίρας ... Θα μπορούσε ακόμα ακόμα και χάρη να είχε δώσει ο Τσάρος ... αν καθυστερούσε ο Ιππέας ... να είχε ήδη σκοτωθεί στο Απόσπασμα ... 

Τρίτον ... Όλοι αυτοί που ξεχωρίζουν ... είναι ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ από τους υπόλοιπους και κατατάσσονται στους Τρελούς ... Χαζούς ... Θύματα ... στο Περιθώριο ... και στους Αποτυχημένους ... αφού κάνουν τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από το ρεύμα και τα πολλά πρόβατα ... έχοντας Διαφορετικές ... Επαναστατικές ... και Ριζοσπαστικές Ιδέες ... που φαντάζουν ... για "Ψυχιατρείο" ... ( όπως κλείνανε τον Ντοστογιέφσκι επειδή μόνο και μόνο είχε επιληψίες ... Ε ... με τέτοιες συνθήκες διαβίωσης ... και ένα κρυωματάκι να έχεις ... γίνεται πνευμονία και πεθαίνεις ... ) 

Και Τέταρτον... Ρόδα είναι και Γυρίζει ... Οι Σωστοί ... Καινοτόμοι ... που είναι συνήθως και Ευφυείς ... κάποια στιγμή σηκώνονται ( αν δεν τους πάρει εντελώς από τις συνθήκες της ζωής - όπως τον Ντοστογιέφσκι που παραλίγο να ήταν Νεκρός ) ... και Μεγαλουργούν ... Τότε όλα τα Γατάκια - Ανθρωπάκια ... το βουλώνουν ... Γιατί όπως λένε στο τραγούδι οι φίλοι μου .... 

 οι μαλάκες πέφτουν απ' το θρόνο και τσακίζονται

κι είναι η στιγμή που αρχίζουνε να βγαίνουνε

να εμφανίζονται όσοι κάτω μένανε να αναγνωρίζονται

και κάποιοι άλλοι να ζορίζονται 

όλοι αυτοί που σαμποτάρανε σνομπάρανε, θάβανε, βρίζανε

τώρα το βουλώνουνε επειδή κωλώνουνε και προσπαθούν να συμμαχήσουν

μα εγώ απλώς αφήνω το ρυθμό να τους χτυπήσει δεν είχανε κατανοήσει

ότι αυτό που είναι προορισμένο για να προχωρήσει ίσως να καθυστερήσει

μα κανένας δε μπορεί για πάντα κάτω να το κρατήσει



Αυτοί που στις εποχές Κακουχιών και Προβλημάτων καιροφυλακτούσαν στην γωνία για να κατακρίνουν ( Επιληπτικός - Μανιακός - Επικίνδυνος .... ) ... και το μόνο που έκαναν ήταν να σχολιάζουν Αρνητικά και Κακόβουλα ... Ξαναμπαίνουν στο Καβούκι τους ... και βγάζουν το Σκασμό ...

Γιατί τόσο καιρό που λέγανε λέγανε λέγανε ... το μόνο που καταφέρνανε ήταν να 

.... ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ !!! !!!







Κάν' τε χώρο

Terror X Crew

Μουσική/Στίχοι: 

Αποστολέας: Terror X Crew
Στάλθηκε: 05-03-2006
 (2.7/5.0, με 15 ψήφους)
 
Για κάποιους το θαύμα
για άλλους το τραύμα
το νέο ρεύμα προκάλεσε θραύσμα
και πάρε μια γεύση
σ' αρέσει δε σ' αρέσει
DJ Alex ας το γαμημένο beat να πέσει
 
Όλα αυτά που μου 'χαν κλέψει τώρα κλέβω
αρχίζω να εκπέμπω
σταματάω να δέχομαι δεν το ανέχομαι
είναι '96 κι έρχομαι
Μπουμ μπαμ
χτυπάω με Hardcore Rap
κι ανοίγω δρόμο δε χάνω χρόνο
τα έχω πάρει τόσο δε νοιώθω τον φόβο και πόνο
δε χαμηλώνω τον τόνο
οι μαλάκες πέφτουν απ' το θρόνο
και τσακίζονται
κι είναι η στιγμή που αρχίζουνε να βγαίνουνε
να εμφανίζονται όσοι κάτω μένανε
να αναγνωρίζονται
και κάποιοι άλλοι να ζορίζονται
όλοι αυτοί που σαμποτάρανε
σνομπάρανε, θάβανε, βρίζανε
τώρα το βουλώνουνε επειδή κωλώνουνε
και προσπαθούν να συμμαχήσουν
μα εγώ απλώς αφήνω το ρυθμό να τους χτυπήσει
δεν είχανε κατανοήσει
ότι αυτό που είναι προορισμένο για να προχωρήσει
ίσως να καθυστερήσει
μα κανένας δε μπορεί για πάντα κάτω να το κρατήσει
 
Κάντε χώρο, για το μανιακό ριμαδόρο
 
Ουπς
βγαίνω και σε τυλίγω με drum loops
και ήχους που χτυπάνε
αχ τα νεύρα σου σπάνε
άκου τη ρίμα να πέφτει να καταστρέφει
επιστρέφει να γκρεμίσει ότι έχει αφήσει
πάρ' το
απότομα βγαίνω και μαίνομαι
και κατευθύνομαι σαν τον τυφώνα
βεβαίως βγαίνω βιαίως
και βεβηλώνω τη Βαβυλώνα
προσηλυτίζω, οργανώνω
οπλίζω πορώνω στρατιές που είναι ταγμένες
ν' αφήσουν το στίγμα τους παντού
ολόκληρη η πόλη  να μάθει
πως οι Terror-X-Crew βγαίνουν να μαζέψουν
όσους θέλουν να καταστρέψουν και
πρώτα υπακούγαν σ' εσένα τώρα κανένα
κάνω αυτό που νομίζω σωστό και τα έχω όλα γραμμένα
γι αυτό φωνάζω δεν ησυχάζω ουρλιάζω
την πόλη ταράζω με τις φωνές που βγάζω
όταν νευριάζω αγριεύω
παραμ-παραμ-παραμ-παραμονεύω
το μέλλον σου κλέβω και φεύγω
 
Κάντε χώρο, για το μανιακό ριμαδόρο...

Σάββατο, Ιανουαρίου 25, 2014

Aκόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου .... να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα.




Η Βιρτζίνια Γουλφ, σε ένα απ’ τα γράμματά της, αποκάλυψε τη σεξουαλική κακοποίηση που δέχτηκε από τον ετεροθαλή αδερφό της, Τζέραλντ Ντάκγουορθ.
«Το σπάσιμο του υμένα, ακόμα τρέμω από ντροπή, όταν θυμάμαι τον ετεροθαλή αδερφό μου να με τοποθετεί στο περβάζι του παραθύρου και να εξερευνά τα γεννητικά μου όργανα. Ήμουν περίπου 6 χρονών».
Σύμφωνα με τον ανιψιό και βιογράφο της, Κουέντιν Μπελ, ο Τζέραλντ κακοποιούσε και την άλλη αδερφή τους, Βανέσα.
Ούτε η Βιρτζίνια, ούτε η Βανέσα αποκάλυψαν τη συμπεριφορά του αδερφού τους.

Μετά από πολλά χρόνια, τόλμησε η Βιρτζίνια να αναφερθεί στη δραματική της εμπειρία.

Αριστερά η Βανέσα Δεξιά η Βιρτζίνια



Ο θάνατος της μητέρας της και η αρχή της κακοποίησης
Το 1895, όταν η Βιρτζίνια ήταν 13 ετών, πέθανε η μητέρα της.
Η Γουλφ, αργότερα, περιέγραψε τον θάνατο ως τη «χειρότερη καταστροφή που μπορούσε να συμβεί».




Τότε, ξεκίνησε η συστηματική σεξουαλική κακοποίηση και από τον άλλο ετεροθαλή αδερφό της, τον Τζορτζ. 


Πρέπει να διήρκεσε μέχρι το 1904, όταν πέθανε κι ο πατέρας της.

Όλη αυτή την περίοδο, η Βιρτζίνια πάθαινε συχνά νευρικούς κλονισμούς. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, αναγκάστηκε να μπει σε ίδρυμα, όπου έμπαινε και έβγαινε όλη της τη ζωή.



Ο σύζυγος και η ερωμένη της
Η Γουλφ κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή της, παρά το ψυχολογικό τραύμα της κακοποίησης και την εύθραυστη ψυχολογικής της υγεία. Παντρεύτηκε τον Λέοναρντ Γουλφ στις 10 Αυγούστου του 1912.



Με τον Λέοναρντ έζησε τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής της. Η συγγραφέας περιγράφει μία απολύτως υγιή σχέση με τον σύζυγό της, αν και οι εμπειρίες που είχε μέχρι τότε, ήταν τραυματικές.
Βέβαια, δεν έλειπαν και οι εξωσυζυγικές σχέσεις.
Οι Γουλφ ανήκαν σε έναν κύκλο διανοούμενων, που ονομαζόταν «Ομάδα Μπλούμσμπουρι».
Η ομάδα είχε μία «χαλαρή» άποψη γύρω απ’ τα σεξουαλικά θέματα και επέτρεπε διάφορες «ατασθαλίες».
Μέσω της ομάδας, γνώρισε τη συγγραφέα Βίτα Σάκβιλ-Ουέστ, το 1922.
Σύμφωνα με τη Σάκβιλ-Ουέστ, η σχέση τους ήταν περισσότερο συναισθηματική, παρά σεξουαλική, καθώς συνευρέθηκαν μόλις 2 φορές.

Θεωρείται ότι, η Γουλφ έγραψε το βιβλίο «Ορλάντο», εμπνευσμένη από την ερωμένη της. Το βιβλίο έχει περιγραφεί ως το «μακρύτερο και πιο μαγευτικό ερωτικό γράμμα στην ιστορία».

Ακόμη και όταν τερματίστηκε ο δεσμός της Γουλφ με την Σάκβιλ-Ουέστ, οι δύο γυναίκες έμειναν πολύ καλές φίλες.

Η αυτοκτονία

Η Λουίς ΝτεΣάλβο αναλύει, στο βιβλίο της «Βιρτζίνια Γουλφ: Οι επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης στη ζωή και το έργο της», την άποψή ότι, η οικογένεια της Γουλφ ευθυνόταν για την κατάθλιψη που βασάνιζε τη συγγραφέα.

Το πρωί της 18ης Μαρτίου του 1941, σε ηλικία 59 ετών, η Βιρτζίνια Γουλφ περπάτησε μέχρι τον ποταμό Ουζ, λίγο πιο μακριά απ’ το σπίτι της.

Όταν έφτασε στις όχθες, άρπαξε μια χούφτα από πέτρες και γέμισε τις τσέπες των ρούχων της.

Ατάραχη, μπήκε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Το σώμα της, παρασυρμένο από τα νερά, βρέθηκε 20 μέρες μετά.




Λίγο πριν βγει απ’ το σπίτι της, για την τελευταία βόλτα της ζωής της, είχε γράψει στον άντρα της:

«Αγάπη μου,
είμαι σίγουρη ότι τρελαίνομαι πάλι. Νιώθω ότι δε θα αντέξουμε άλλη μία τέτοια κρίση. Αυτή τη φορά δε θα αναρρώσω. Άρχισα πάλι να ακούω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γι’ αυτό θα κάνω αυτό που θεωρώ σωστό για την περίσταση. Μου έχεις προσφέρει τη μεγαλύτερη ευτυχία. (…) Δε νομίζω ότι υπήρξαν ποτέ πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, μέχρι που ήρθε αυτή η απαίσια αρρώστια. Δεν μπορώ να την πολεμήσω άλλο. Ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου κι ότι, αν δεν είχες εμένα να φροντίζεις, θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα τα καταφέρεις.

Βλέπεις, δεν μπορώ να γράψω σωστά. Δεν μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι σου χρωστάω όλη τη ευτυχία της ζωής μου. Ήσουν τόσο υπομονετικός μαζί μου και τόσο καλός. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το ξέρουν.

Αν μπορούσε να με σώσει κάποιος, αυτός θα ήσουν εσύ. Με έχουν εγκαταλείψει όλα, εκτός από τη σιγουριά μου για την καλοσύνη σου. Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου άλλο.
Δε νομίζω ότι δύο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο χαρούμενοι από εμάς.

Β.»


- See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/sexoualiki-kakopiisi-tis-virtzinia-goulf-apo-tous-aderfous-tis-pou-odigise-stin-aftoktonia-tis/#sthash.UX58zF0k.HTcb3bOi.dpuf


Δύο Σεξουαλικές Κακοποιήσεις από 6 χρόνων ... Και μετά λέμε γιατί είχε Νευρικούς Κλονισμούς και γιατί Αυτοκτόνησε ...