Όταν θα ανακαλύψετε την αθάνατη ψυχή σας, τότε δεν θα υπάρχει κανένα αρνητικό συναίσθημα μέσα σας. Θα καταλάβετε το γιατί, σας δόθηκε αυτός ο χρόνος στην Γη...

 

Μόλις διέγραψα μία πολύ ενδιαφέρουσα Νέα Φβ-Φίλη ... και για να το πω πιο κομψά γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ... το μόνο που κάνει είναι να Κόβει βασικά έναν δίαυλο Επικοινωνίας ... Και αυτό να λέτε σε κάποιον που απλά πατάει διαγραφή ... Δεν Διαγράφει κανέναν ... απλά κόβει π.χ. το Καλώδιο που τους σύνδεε... Ξέρετε τι είναι Διαγραφή ??? Να σας διαγράψει κάποιος π.χ. από το Φβ και να μην υπάρχει άλλο το προφίλ ... ή όπως ένας Διαχειριστής σε μία σελίδα ... σε διαγράφει απ την Σελίδα ... Κι εκεί βέβαια ένα καλώδιο είναι αφού αν αλλάξεις όνομα ... και με την Ίδια I.P. μπαίνεις άνετα και πάλι.

Το έκανα αυτό γιατί μου είπε η κοπελιά .. ( πολύ Ευγενικά ) ότι επειδή δεν έχει χρόνο δεν προλαβαίνει να μου γράψει- απαντήσει - ανταποκριθεί. Και της είπα Αμέσως ότι ΔΕΝ μπορώ να είμαι με Οποιονδήποτε ... Γκόμενο - α ... Φίλο η ... Κολλητό - η ... Πατέρα Μάνα Αδερφό - η που να μην έχει Χρόνο, γιατί τότε δεν Υπάρχει ... Δεν υπάρχει ως Υπόσταση ...

Ποτέ μου δεν είχα γονιούς που μου αγόραζαν ΠΣ γιατί δεν είχαν χρόνο να είναι μαζί μου ... Ευτυχώς είχα έναν Αδερφό από τα μικρά μου χρόνια μέρχι και τα 30 μου περίπου ... που τον είχα δίπλα μου και αφερώναμε ο ένας στον άλλον χρόνο ... Α καλά ... μία Γιαγιά Κούλα που αφιέρωνε ΟΛΟ τον χρόνο σε Εμάς για να Καλύπτει τον Δικό της που δεν είχει τίποτα να Κάνει... Ναι Καθαρά Εγωιστικά ... Ζούσε μέσα από την Ζωή μας όπως κάνουν και πολλές Μανάδες ιδίως οι Φοβικές του 2000 και έπειτα ... !!!

Πατήστε Κλικ για να διαβάσετε την Ανάρτηση της Κούλας ( από το Γιαγιακούλα ) 

https://dsvsval.blogspot.com/search?q=κούλα 

Αλλά δεν είναι μόνο προσωπικό το Μάττερ ότι εγώ θεωρώ τον χρόνο πολύτιμο .. απλά η Ζωή είναι Χρόνος ... Αν δεν έχουμε Χρόνο για Εμάς .. τους Φιλους μας .. τους Συνανθρώπους μας τα Παιδιά μας τους Γερόντους μας και γενικά τον Συνάνθρωπο ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΖΩΗ !!!

Κι εγώ όσον μου επιτρέπει ο Θεός και ο Κόβιντ ... θέλω να ζω ... και όχι να παριστάνω πως ζω με τον Κανόν Μπράουν !!! 

Άρθρο για τον Χρόνο 

Έχετε αναρωτηθεί, για ποιο λόγο γεννηθήκαμε σε αυτό το σύμπαν; Έχετε καταλάβει πως η κάθε ενσάρκωση εδώ έχει συγκεκριμένο χρόνο; Μας έχουν βάλει στο μυαλό από την παιδική μας ηλικία κάποιους στόχους, που πρέπει να κυνηγάμε, κατά την διάρκεια της ζωής μας. Κάποιοι από αυτούς σημαίνουν, ότι πρέπει να γίνουμε πετυχημένοι επαγγελματικά, να κάνουμε οικογένεια, να έχουμε πάντα λεφτά στην άκρη, να φτιάξουμε περιουσία και σπίτια…. Όλα αυτά φυσικά, είναι αυτά που πρέπει να έχει κάποιος για να μετράει σε αυτό τον κόσμο…

Αν δεν τα έχει κάποιος αυτά, σήμερα τον θεωρούν ανεύθυνο και αποτυχημένο ως προς το κοινωνικό σύνολο. Όλοι δηλαδή, πρέπει σαν κοπάδι να κάνουμε τα ίδια! Δεν υπάρχουν κανόνες, το πώς θα φτάσει κάποιος αυτούς τους στόχους, αρκεί να τους υλοποιήσει… Αυτό ενισχύει το ρητό του ‘πατώντας επί πτωμάτων’. Όλοι γίνονται εγωιστές, με αποτέλεσμα οι αρχέγονες μνήμες, μιας ‘αδύναμης ζωικής ύπαρξης’ να καθορίζουν την ζωή μας. Μπορεί να μην έχουμε κοφτερά νύχια η μεγάλα δόντια, αλλά βασιζόμαστε πάνω, σε αρετές όπως το δίκαιο για να πλάσουμε την κοινωνία μας. Ο άνθρωπος πιστεύει πάνω σε διαφορές αρετές ανά την τοποθεσία και τους αιώνες, βεβαία η συμφεροντολογική ομαδοποίηση τον οδηγεί στην καταστολή τους.

Δηλαδή εμείς γεννηθήκαμε για να αποδείξουμε στους άλλους, πόσα πολλά αποκτήσαμε στην διάρκεια της ζωής μας; Τότε γιατί ενσαρκωνόμαστε συνεχώς; Γιατί σε κάθε ζωή δεν είμαστε το ίδιο πρόσωπο; Να απολαμβάνουμε, βρε αδερφέ, τον κόπο μας από την ύλη που μαζεύουμε σε κάθε ζωή…

Όταν πάει κάτι στραβά, ψάχνουμε για σωτήρα να μας σώσει.. Όταν τον βρούμε, τον θεωρούμε υποχρεωμένο, να φάει το χρόνο του για εμάς, χωρίς να σκεφτούμε το αγώνα που δίνει και αυτός για να επιβιώσει σε αυτό τον κόσμο, στο σύντομο ταξίδι της ζωής. Όλοι άνθρωποι είμαστε και όλοι θέλουμε να επιβιώσουμε. 

Άρα, ο σωτήρας μας δεν καταπίνει αέρα, ούτε ζει με αέρα, έχει και αυτός υποχρεώσεις και προβλήματα σαν τα δικά μας.Εδώ δεν ερχόμαστε να δουλέψουμε για την ύλη και να γίνουμε δούλοι της …. Εδώ ερχόμαστε για να δώσουμε μαθήματα ανθρωπιάς, αγάπης, καλοσύνης και ευγνωμοσύνης. Μας δόθηκε η ευκαιρία, να εξελίξουμε την ψυχή μας και να ανέβουμε επίπεδο. Γι αυτό τον λόγο δεν παίρνουμε τίποτα μετά τον θάνατο μαζί μας, ούτε καν το φυσικό μας σώμα…

Αν θέλετε να βγείτε κερδισμένοι από αυτό τον κόσμο φεύγοντας, χρειάζεται να ανακαλύψετε μέσα σας και να έρθετε σε επαφή με την ίδια την ψυχή σας. Τότε μόνο θα καταφέρετε να είστε ευτυχισμένοι σε αυτό τον κόσμο, χωρίς τα πρέπει, που έχουν βάλει τα διάφορα συστήματα για τον έλεγχο του κοπαδιού… Όταν θα ανακαλύψετε την αθάνατη ψυχή σας, τότε δεν θα υπάρχει κανένα αρνητικό συναίσθημα μέσα σας. Θα καταλάβετε το γιατί, σας δόθηκε αυτός ο χρόνος στην Γη. Τότε, δεν θα χρειαζόμαστε κανέναν σωτήρα, γιατί θα κατανοούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι σωτήρες του εαυτού μας και ότι αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να περάσουμε, για την άνοδο της ψυχής, που θα ενωθεί με τον Θεό!

Άρα, δεν ψάχνουμε κάποιον να κουβαλάει τα προβλήματά μας, αλλά ψάχνουμε κάποιον να μας βοηθήσει να τα αντέξουμε μέχρι να τα ξεφορτωθούμε… Όσο πιο γρήγορα κατανοήσουμε τους συμπαντικούς κανόνες, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρουμε, να μην έχουμε προβλήματα. Το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από απόλυτη δικαιοσύνη, δεν έχει κανένα συναίσθημα. Ότι δώσει ο καθένας θα πάρει. Τίποτα περισσότερο η λιγότερο, από την κάθε πράξη του…. Αυτό που είναι πολύ τραγικό είναι ότι θυμόμαστε τον Θεό μόνο όταν έχουμε πρόβλημα.

Ενώ πριν κάναμε ό,τι μας κατέβαινε, χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες, νομίζοντας ότι θα ζήσουμε πάντα και ίσως θα έχουμε και το χρόνο να το διορθώσουμε κάπου παρακάτω η ακόμα και να το αφήσουμε στην λήθη…. Αυτός είναι ο λόγος που ενσαρκώνεται συνεχώς η ψυχή, για το κάρμα που δημιουργεί σε κάθε ζωή και τα μαθήματα που χρειάζεται να περάσει για την εξέλιξή της …. Δεν θα είναι πάντα ευχάριστο το ταξίδι της ζωής όταν έχουμε φερθεί εγωιστικά σε κάποιες ενσαρκώσεις. … Καιρός είναι να αφυπνιστούμε, γιατί κάθε φορά θα είναι πιο επίπονο και πιο δύσκολο. Εδώ στην Γη ερχόμαστε για την ψυχή μας, και όχι για τα υπόλοιπα που μας μαθαίνουν να κυνηγάμε σε όλη την διάρκειά της.

Η ανθρώπινη κοινωνία πρέπει να αποκτήσει το γνώθι σ’ αυτόν, να αφήσει πίσω τα ζωώδη ένστικτα και τις ενστάσεις του τύπου, περί εξελικτικής υπεροχής ‘είμαστε οι κυρίαρχοι του πλανήτη και να καταλάβει πως είμαστε απλά περαστικοί. Ένα κομμάτι που λόγω της λογικής, έχει την υποχρέωση να γίνει καλύτερο, να συντονίζει ατομικά την ύπαρξη του σώματος και της ψυχής και στην συνεχεία, συνολικά για να γίνει ένας καλύτερος ανθρώπινος κόσμος, αφήνοντας πίσω παιδεία και αρχές που ξεκινούν από την ψυχή και καταλήγουν στο φυσικό σώμα, ακολουθώντας πάντα βεβαία, τους συμπαντικούς κανόνες. 

Έτσι η ανθρωπότητα, θα αφήνει πίσω της έργα τα όποια δεν θα διαφθείρονται με τον χρόνο από φυσικά και ατομικά συμφέροντα κυριαρχίας. Είναι στο χέρι μας λοιπόν η σωτηρία μας, στο λιγοστό χρόνο που περνάμε στην κάθε ενσάρκωση.

Πηγή: apotis4stis5.com

Φωτό από: 4USkY

(DSV) Σαν σήμερα η δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ

 

«Η κόκκινη Ρόζα», Γερμανίδα επαναστάτρια, εβραιοπολωνικής καταγωγής, από τις γυναίκες που σημάδεψαν με την δράση και το έργο τους τον 20ο αιώνα, δολοφονήθηκε σαν σήμερα, στις 15 Ιανουαρίου 1919

38-rosa_luxemburg.jpg

FacebookTwitter

«Η κόκκινη Ρόζα» ήταν από τους συνιδρυτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Πολωνίας και της Ένωσης Σπάρτακος, που εξελίχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας. Η Λούξεμπουργκ ανέπτυξε μια θεώρηση του μαρξισμού, που έδινε έμφαση στην δημοκρατία και την επαναστατική δράση για την πραγματοποίηση του σοσιαλισμού. Η θεωρία της αυτή την έφερε σε αντίθεση τόσο με τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, όσο και με τους λενινιστές.

Δολοφονήθηκε από παρακρατικά στοιχεία, μαζί με τον συναγωνιστή της Καρλ Λίμπκνεχτ, κατά την εξέγερση των Σπαρτακιστών τον Ιανουάριο του 1919.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1871 στο Ζάμοστς της Ρωσίας (σήμερα στην Πολωνία) και ήταν το νεότερο από τα πέντε παιδιά μιας μεσοαστικής εβραϊκής οικογένειας. Από τα μαθητικά της χρόνια αναμίχθηκε σε παράνομες πολιτικές δραστηριότητες και το 1889, σε ηλικία 18 ετών, μετανάστευσε στη Ελβετία και συγκεκριμένα στην Ζυρίχη, όπου σπούδασε νομικά και πολιτική οικονομία, αποκτώντας το διδακτορικό της δίπλωμα το 1898.

Κατά την διάρκεια των σπουδών της ήρθε σε επαφή στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα και γνώρισε σημαντικούς εκπροσώπους της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας, όπως Γκεόργκι Πλεχάνοφ και ο Πάβελ Άξελροντ. Μαζί με τον συμφοιτητή και αιώνιο εραστή της, Λέο Γιόγκιχες, έθεσε σε αμφισβήτηση τόσο τους Ρώσους όσο και τους πολωνούς σοσιαλιστές, που είχαν ταχθεί υπέρ της πολωνικής ανεξαρτησίας. Γι’ αυτήν, ο εθνικισμός και η εθνική ανεξαρτησία ήταν οπισθοδρομικές παραχωρήσεις στον ταξικό εχθρό, την αστική τάξη. Ήταν υπέρμαχος του σοσιαλιστικού διεθνισμού και διαφωνούσε με τον Λένιν σχετικά με τη θεωρία του για την εθνική αυτοδιάθεση. Αυτή και οι συνεργάτες της ίδρυσαν το Πολωνικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, από το οποίο προήλθε ο πυρήνας του μετέπειτα Πολωνικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το 1898, αφού παντρεύτηκε τον Γκούσταφ Λίμπεκ για να αποκτήσει γερμανική υπηκοότητα, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο για να εργαστεί στο Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD). Σχεδόν αμέσως ενεπλάκη στις πολιτικές διαμάχες που ταλάνιζαν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο κόμμα της Β’ Διεθνούς. Ο ρεφορμιστής Έντουαρντ Μπερνστάιν, ο πατέρας της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, υποστήριζε ότι ο Μαρξ ήταν ξεπερασμένος και ότι ο σοσιαλισμός σε κράτη με υψηλό επίπεδο εκβιομηχάνισης θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μέσω της κοινοβουλευτικής οδού και την συνδικαλιστική πίεση στο κατεστημένο. Η Λούξεμπουργκ απέρριψε την θεώρηση αυτή του Μπερνστάιν, στο βιβλίο της «Κοινωνική μεταρρύθμιση ή επανάσταση;», στο οποίο υποστήριζε την αναγκαιότητα της επανάστασης, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αστική απάτη. Με την άποψή της συντάχθηκε και ο Καρλ Κάουτσκι, ο θεωρητικός ηγέτης της Β Διεθνούς,έτσι που η αναθεωρητική άποψη του Μπερνστάιν να είναι μειοψηφική στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα.

Η Ρωσική Επανάσταση του 1905, διέψευσε κάποια από τα πιστεύω της Λούξεμπουργκ. Μέχρι τότε θεωρούσε ότι η Γερμανία ήταν η χώρα στην οποία ήταν περισσότερο πιθανό να γεννηθεί η παγκόσμια επανάσταση. Τώρα πλέον πίστευε ότι θα μπορούσε να ξεσπάσει στη Ρωσία. Πήγε στη Βαρσοβία, συμμετείχε στον αγώνα, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Από την εμπειρία αυτή γεννήθηκε η θεωρία της για την επαναστατική μαζική δράση, που εξέθεσε στο κείμενό της «Μαζική απεργία, κόμμα και συνδικάτα».

Η Λούξεμπουργκ πίστευε τώρα ότι η μαζική απεργία θα μπορούσε να ριζοσπαστικοποιήσει τους εργάτες και να αποτελέσει το σημαντικότερο μέσο τού προλεταριάτου για την επίτευξη της σοσιαλιστικής νίκης. Σε αντίθεση με τον Λένιν, υποτιμούσε την ανάγκη συμπαγούς κομματικής δομής, πιστεύοντας ότι η οργάνωση θα μπορούσε να προκύψει κατά φυσικό τρόπο από τον αγώνα. Για τον λόγο αυτό, κατ’ επανάληψη επικρίθηκε έντονα από τα ορθόδοξα κομμουνιστικά κόμματα.

Μετά την απόλυσή της από τη φυλακή της Βαρσοβίας, δίδαξε στη σχολή τού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στο Βερολίνο (1907-1914), όπου έγραψε το βιβλίο «Η συσσώρευση τού κεφαλαίου» . Στην ανάλυση αυτή περιγράφει τον ιμπεριαλισμό και το αποτέλεσμα δυναμικής επέκτασης του καπιταλισμού στις υπανάπτυκτες περιοχές του κόσμου. Την περίοδο αυτή διέκοψε εντελώς τη σχέση της με την επίσημη κομματική ηγεσία των Άουγκουστ Μπέμπελ και Καρλ Κάουτσκι, οι οποίοι διαφωνούσαν με την αδιάκοπες εκκλήσεις της για την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών.

Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα υποστήριξε τη γερμανική κυβέρνηση, απόφαση με την οποία διαφώνησε η Λούξεμπουργκ, περνώντας αμέσως στην αντιπολίτευση. Συμμάχησε με τον Καρλ Λίμπκνεχτ και άλλα ριζοσπαστικά στοιχεία της αριστερής πτέρυγας και σχημάτισαν την Ένωση Σπάρτακος, που είχε ως αποκλειστικό στόχο να θέσει με επανάσταση τέλος στον πόλεμο και να εγκαθιδρύσει προλεταριακή κυβέρνηση. Τα μέλη της ήταν γνωστοί και ως «Σπαρτακιστές».

Το θεωρητικό θεμέλιο της οργάνωσης ήταν το φυλλάδιο της Λούξεμπουργκ «Η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας» (1916), γραμμένο στη φυλακή με το ψευδώνυμο Γιούνιους. Στο κείμενο αυτό συμφωνούσε με τον Λένιν, υποστηρίζοντας την ανατροπή της κυβέρνησης και τον σχηματισμό μιας νέας Διεθνούς, ισχυρής και ικανής να εμποδίσει μια καινούρια μαζική σφαγή. Η πραγματική επιρροή τής Ένωσης Σπάρτακος κατά τον πόλεμο παρέμενε, ωστόσο, μικρή.

Μετά την απελευθέρωσή τους από τη φυλακή κατά την επανάσταση του Νοεμβρίου του 1918, η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ άρχισαν αμέσως να κινητοποιούν δυνάμεις για να στρέψουν την επανάσταση προς τα αριστερά. Ασκούσαν σημαντική επίδραση στο κοινό και ήταν καθοριστικός παράγοντας σε πολλές ένοπλες συγκρούσεις στο Βερολίνο. Όπως οι Μπολσεβίκοι, η Λούξεμπουργκ και ο Λίμπκνεχτ ζητούσαν την ανάληψη τής πολιτικής εξουσίας από τα σοβιέτ εργατών και στρατιωτών, αλλά εξουδετερώθηκαν από το συντηρητικό σοσιαλιστικό κατεστημένο και τον στρατό.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1918, ίδρυσαν το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (KPD), και πρώτο μέλημα της Λούξεμπουργκ ήταν να προσπαθήσει να περιορίσει την μπολσεβίκικη επιρροή σ’ αυτή τη νέα οργάνωση. Πράγματι, στο κείμενό της «Η Ρωσική Επανάσταση» άσκησε δριμύτατες επικρίσεις στο κόμμα τού Λένιν για τις θέσεις του για το αγροτικό πρόβλημα και για το ζήτημα της εθνικής αυτοδιάθεσης καθώς και για τις δικτατορικές και τρομοκρατικές μεθόδους του. Η Λούξεμπουργκ παρέμενε πάντοτε πιστή στη δημοκρατία και ήταν αντίθετη προς τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό του Λένιν.

Δεν μπόρεσε ποτέ, ωστόσο, να ασκήσει αποφασιστική επιρροή στο νέο κόμμα. Αυτή και ο Λίμπκνεχτ δολοφονήθηκαν στις 15 Ιανουαρίου 1919 από παρακρατικές ακροδεξιές ομάδες, που βρίσκονταν στην υπηρεσία του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Φρίντριχ Έμπερτ, κατα την διάρκεια της εξέγερσης των Σπαρτακιστών.