Οου Μάι .. Γκάννττ !!! ...

Παρίσαινα ... Η Ροκ Παραλία ( Γυμνιστών ) ... που Λατρεύω ...

Η Αγαπημένη μου παραλία στο Χορευτό του Πηλίου ... που έκανα τις Πρώτες μου Διακοπές με Sleeping Bag, με τον κολλητό μου ... 4 μέρες άπλυτοι ... χωρίς λεκάνη για τουαλέτα ... με σάντουιτς και τυρόπιτες ... αλλά ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ πλήρως ...

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ γιατί τότε ... 16 χρόνων ( Πρώτη για Δευτέρα Λυκείου ) ... γνωρίσαμε 2 Πανέμορφες ... Σέξυ ... και πολύ καλά παιδιά Ιταλίδες ... Ακόμα θυμάμαι τα Ονόματά τους ... Μπιάνγκα και Φραντζέσκα ... Και άλλα θυμάμαι βέβαια ... 

Από τότε πήγαινα ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ... και μερικές φορές και άλλες μέρες ... και τον χειμώνα ... και σήμερα σκέφτομαι ότι έχω να πάω από το 2010 ... που είχα τότε το Αυτοκίνητο ... και μου λείπει πολύ ...

Τώρα που ξαναέχω Αυτοκίνητο ... λέω να πάω ... Δεν νομίζω να το χάσω φέτος και ας είναι και Σεπτέμβριος !!! Δεν θα έχει και κόσμο και θα είναι Ήσυχα ... και θα είναι τέλεια ...

Εκεί συχνάζουν όλα τα Φρικιά ( Ροκάδες Χέβιμεταλάδες και γενικά Χίπυς ) .. του Βόλου και των γύρω περιοχών ... και είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα μικρό Γούντστοκ ...

Το νερό για μαγείρεμα το μαζεύουν σταγόνα σταγόνα ... από την πηγή ... με ένα Φύλλο Πράσινο για σωλήνα ... Πεντακάθαρο και Παγωμένο !!! Εκεί βάζουν και τα Καρπούζια ... τις Μπύρες και τα φρούτα για να τα κρατήσουν Κρύα ...


Πηγαίνετε ... και θα με Θυμηθείτε !!!

Φωτό Παρίσαινα ...

Always Kill the Boring Maturity .... Arise the Noty Youth !!!

Since I was born they couldn't hold me down
Another misfit kid, another burned-out town
I never played by the rules, I never really cared
My nasty reputation takes me everywhere

I look and see it's not only me
So many others have stood where I stand
We are the young, so raise your hands

They call us problem child
We spend our lives on trial
We walk an endless mile
We are the youth gone wild
We stand and we won't fall
We're one and one for all
The writing's on the wall
We are the youth gone wild

Boss screamin' in my ear about who I'm supposed to be
Getcha a 3-piece wall street smile and son you'll look just like me
I said "hi man, there's something that you oughta know I'll tell ya Park Avenue leads to
Skid Row
I look and see it's not only me
We're standin' tall, ain't never a doubt
We are the young, so shout it out

They call us problem child
We spend our lives on trial
We walk an endless mile
We are the youth gone wild
We stand up, we won't fall
We're one and one for all
The writing's on the wall
We are the youth gone wild

Let me hear you wild

They call us problem child
We spend our lives on trial
We walk an endless mile
We are the youth gone wild
We stand up, we won't fall
We're one and one for all
The writing's on the wall
We are the youth gone wild (oh oh oh oh)
We are the youth gone wild (oh oh oh oh)
We are the youth gone wild
Yeah yeah yeah
We are the youth gone wild (oh oh oh oh)
We are the youth gone wild

ΝΑΙ .. Αυτή Αξίζει τον τίτλο Μάνα ... ΝΑΙ αυτή είναι ΜΑΝΑ !!!

Ξέσπασε η μητέρα του Ολυμπιονίκη Λευτέρη Πετρούνια στο αεροδρόμιο κατά των ΜΜΕ στην υποδοχή της ελληνική αποστολής. 

Η Σοφία Πετρούνια δήλωσε θυμωμένη στους εκπροσώπους του Τύπου χαρακτηρίζοντας απαράδεκτο το γεγονός πως το πρόγραμμα της Μιλλούση στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μεταδόθηκε τηλεοπτικά ενώ κάλεσε τα ΜΜΕ να ενισχύσουν «μέσα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης όλο τον αθλητισμό». 

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε «Πρέπει να συνεχισθεί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός και αφού είσαστε ικανοί και έντιμοι μπορείτε να ενισχύσετε μέσα από τα μέσα μαζικής δικτύωσης όλο τον αθλητισμό. 

Είμαι περήφανη για το παιδί μου αλλά είμαι περήφανη για όλους τους Έλληνες που πήγανε Ολυμπιάδα. Όλοι δώσανε το αίμα τους, τώρα κάποιοι πήρανε μετάλλιο κάποιο δεν πήρανε. 

Ο Λεύτερης σήμερα είναι Ολυμπιονίκης, αύριο μπορεί να μην είναι. Αύριο εσείς θα κάνετε δεξιά και θα φύγετε και θα πάτε εκεί σε αυτόν που έχει κρεμασμένο το μετάλλιο. Δεν είναι έτσι. Έφυγε και ο Μάρας από την πίσω πόρτα, δεν τον είδατε. 

Δεν είμαι συγκινημένη ακριβώς, έχω και έναν θυμό μέσα μου για όλα τα παιδιά που δεν ανταμειφτήκανε, όχι από εκεί, από την Ελλάδα. Και για να είμαι και πιο σαφής το πρόγραμμα της Μιλούση δεν το έδειξε κανείς, απαράδεκτο. Επειδή έπεσε; Απαράδεκτο. Για μένα απαράδεκτο. Έπρεπε να παρουσιάσετε όλους τους Έλληνες αθλητές». 

Πηγή:  www.lifo.gr




Δείτε το Βίντεο ... Αξίζει ... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

https://www.facebook.com/livemediagr/videos/1104621896283245/ 

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα ... ( DSV )

19 Αυγούστου 1936: Η εκτέλεση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Ήταν 19 Αυγούστου του 1936 όταν ο ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα έπεσε νεκρός από τα πυρά των στρατιωτών του Φράνκο. Δύο ημέρες πριν οι φαλαγγίτες τον συνέλαβαν στη Γρανάδα. Το πρωί της 19ης τον πυροβόλησαν στο Βιθνάρ. Έτσι έκλεισε ο σύντομος κύκλος της ζωής ενός εκ των μεγαλύτερων ποιητών του αιώνα μας.

Γεννήθηκε το 1898 στην Ανδαλουσία. Γιoς αγρότη και δασκάλας πιάνου, ποιητής, συγγραφέας και μουσικός. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική.

Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο, της ισπανικής πρωτεύουσας. Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο Βιβλίο Ποιημάτων. Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο Εντυπώσεις & Τοπία περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

Το 1922, συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια στο Φεστιβάλ Λαϊκής Μουσικής, στη Γρανάδα. Στις παραδόσεις της λαϊκής και τσιγγάνικης μουσικής, πίστευε πως βρίσκει τη βάση των ποιητικών και πνευματικών του ενορμήσεων. Δημιούργημα του, εκείνη την εποχή, ήταν το Ποίημα Του Κάντε Χόντο, λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται από τσιγγάνους με συνοδεία κιθάρας και λίγο αργότερα, το 1924, ξεκίνησε να γράφει το Ρομανθέρο Χιτάνο, έργο που ολοκλήρωσε τελικά το 1927, σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας από τις αρχαιότερες μορφές ισπανικής ποίησης. Την ίδια περίοδο συνέθεσε και την Ωδή στον Σαλβαντόρ Νταλί ενώ παράλληλα έγραψε το θεατρικό έργο Μαριάνα Πινέδα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη, την ίδια χρονιά, σε σκηνογραφία Νταλί, σημειώνοντας επιτυχία.

Τα έτη 1929-1930, αναζήτησε νέες πηγές έμπνευσης και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στην Κούβα. Οι εμπειρίες του στις Ηνωμένες Πολιτείες αξιοποιήθηκαν στο ποίημα «Ένας Ποιητής Στη Νέα Υόρκη».Επέστρεψε στην Ισπανία το 1931 και συνέθεσε το Ντιβάνι της Ταμαρίτ, ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για το κουκλοθέατρο. Εκεί έδειξε ξεκάθαρα πως επέλεγε ως κύρια ενασχόλησή του, τη συγγραφή θεατρικών και τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ολοκλήρωσε τις κορυφαίες του δημιουργίες: Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα, Ματωμένος Γάμος, Γέρμα, Θρήνος για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο.

Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, οργάνωσε μία θεατρική ομάδα υπό την ονομασία La Barroca, η οποία με τη βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας, έδωσε παραστάσεις κλασσικών έργων σε χώρους εργατών κι αγροτικές περιοχές. Το 1936 υποδέχθηκε τον Αλμπέρτι, καθώς επέστρεψε από τη Μόσχα. Συνέταξε μια διακήρυξη συγγραφέων κατά του φασισμού κι ξεκίνησε να γράφει μια σειρά θεατρικών σκηνών με μορφή επιθεώρησης, ωστόσο τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος.

Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Λόρκα εκτελέστηκε στο Αλφακάρ, ενώ πολλοί πίστευαν ότι είχε ταφεί στην περιοχή αυτή, μαζί με άλλους εκτελεσθέντες. Πέρυσι, οι αρχές της Ανδαλουσίας διέταξαν το άνοιγμα του συγκεκριμένου τάφου, κατόπιν αιτήματος των οικογενειών των άλλων πέντε ανθρώπων που πιθανολογείτο ότι είχαν ταφεί εκεί. Από την ανασκαφή και την έρευνα που έγινε στο χώρο όμως δεν βρέθηκε τίποτα.

Το τέλος του πολέμου έφερε μαζί του και την «Συμφωνία για Λήθη», μια συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση και το στρατό, η οποία άνοιξε την πόρτα για τη Δημοκρατία με αντάλλαγμα γενική αμνηστία για το καθεστώς του Φράνκο. Πρόσφατα όμως εμφανίστηκαν ρωγμές στη συμφωνία.

Η κυβέρνηση των σοσιαλιστών, το 2007, ψήφισε το Νόμο της Ιστορικής Μνήμης, η οποία για πρώτη φορά αναγνώριζε επίσημα τα θύματα της δικτατορίας του Φράνκο. Ο νόμος επιτρέπει σε όποιον έχει αποδείξεις για ομαδικό τάφο να ζητήσει την βοήθεια του κράτους για την εκταφή και την ταυτοποίηση των λειψάνων.

Τον Οκτώβριο του 2008, έπειτα από μια δεκαετία προσπαθειών από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ισπανίας, ο δικαστής Μπαλτάσαρ Γκαρθόν διέταξε την εκταφή και αναγνώριση των θυμάτων από 19 ομαδικούς τάφους, μεταξύ των οποίων και αυτός όπου θεωρείται του Λόρκα. Ωστόσο, 73 χρόνια μετά το θάνατο του, η αντίσταση στην εκταφή της καταπιεσμένης μνήμης της χώρας παρέμενε ισχυρή. Μια εβδομάδα μετά την έκδοση της απόφασης του Γκαρθόν, ο ανώτατος εισαγγελέας της χώρας, Χαβιέρ Θαραγόθα, την αμφισβήτησε με το σκεπτικό ότι δεν ενέπιπτε στην αρμοδιότητα του Γκαρθόν η υπόθεση.

Ο δικαστής Γκαρθόν, πιθανόν φοβούμενος την περίπτωση σύμπνοιας του Ανώτατου Δικαστηρίου με τον Θαραγόθα, έστειλε την υπόθεση στα κατά τόπους δικαστήρια, επιχειρώντας έτσι να κρατήσει την υπόθεση ανοιχτή. Τελικά δόθηκε το «πράσινο φως» και η οικογένεια του Λόρκα που είχε αρχικά αντιρρήσεις, στο τέλος έδωσε τη συγκατάθεσή της και οι εργασίες ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2009. Αλλά δεν βρέθηκε τίποτε που να αποδεικνύει ότι εκεί είχε ταφεί ο συγγραφέας του «Ματωμένου γάμου».

Αναδημοσίευση από Penna.gr

Ξαναέγινα πάλι ... 12 - 13 ... και χορεύω στις Αλάνες ...

Αυτό το NETFLIX θα μας τρελάνει με τις γαμάτες σειρές της 10ετίας του 80 ... 

Το The Get Down είναι λες και ξαναέγινα 12 - 13 ... που έτρεχα στις Αλάνες και χόρευα Μπρέικ Ντανς προσπαθώντας να κάνουμε τριγωνική στήριξη για να κάνουμε Χεντσπιν και το Ελικόπτερο .. 

Λες και ξανακούω τους RUN DMC και τους PUBLIC ENEMY ...

Λες και ξαναβλέπω το Breakdance 1 kai 2 στο Σινεμά ... 

Ανατρίχιασα ακόμα και από το 1ο λεπτό που την είδα ... 


Δείτε την ... !!! 

Πόσο παραπάνω για να τρελαθώ κυρία μου ... Αυγουστιάτικα ... !!! ???

Μαλάκα μου θα τρελαθώ ...

"Γειτόνισσα" ... απαίτησε να πάρω τηλέφωνο τον Μάστορά της ( μου δωσε και το κινητό ) ... για να βάψω το μέρος του ""Κτίσματος"" της ... μόνο και μόνο επειδή συνορεύει με την δική μου την Αυλή ...

Δλδ ... Απλά το βλέπω ... Απλά ...

Μου Ανήκει το 0,00% ... αυτού ... Και μου έδωσε το τηλέφωνο ... να τον πάρω και σήμερα ... να βάλω λεφτά να το φτιάξει - βάψει - μονώσει ( επειδή εκείνη δεν τα βρήκε στην τιμή ) ... γιατί περιμένει Αθηναίους για να μείνουν μέσα ... επειδή έχει υγρασία λέει ... !!!

Δλδ ... θα πληρώσω εγώ το φτιάξιμο ... για να φιλοξενήσει Εκείνη ... τους Αθηναίους ...

Πόσο παραπάνω για να τρελαθώ κυρία μου ... Αυγουστιάτικα ... !!! ???

Μάρω Βαμβουνάκη : Η βαρύτερη δυστυχία, είναι ο συμβιβασμός ...

Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων. Κατά κάποια έννοια το λέμε αυτό, δεν υπάγεται βέβαια όλη η ανθρωπότητα σε αυτές μόνο τις τέσσερις κατηγορίες… 

Εκείνοι που δεν αντέχουν τη μοναξιά. 

Εκείνοι που νιώθουν ότι αντέχουν τη μοναξιά άμα χρειαστεί να το υποστούν. 

Εκείνοι που αισθάνονται ότι αγαπούν τη μοναξιά. 

Και κάποιοι που πιστεύουν πως, εντέλει, μοναξιά δεν υπάρχει, μια και παντού βρίσκεται ο Θεός […]

Η πρώτη κατηγορία φαίνεται να είναι η πιο αδύνατη. Οι άνθρωποι που φοβούνται τη μοναξιά κάνουν τις πιο απερίσκεπτες, τις πιο σπασμωδικές και, ως εκ τούτου, τις πιο επικίνδυνες επιλογές.


Διότι αν δεν μπορείς να μένεις, στην ανάγκη έστω, μόνος, αν φοβάσαι τον κενό από άλλα πρόσωπα χώρο και χρόνο σου, τότε εξαναγκάζεσαι να υποχωρείς όλο και σε μεγαλύτερους συμβιβασμούς, να χάνεις το έδαφος κάτω από τον ασταθή βηματισμό σου.

Συμβιβασμούς στις φιλίες, στον έρωτα, στο επάγγελμα, στον γάμο, με τα παιδιά σου, με τους γονείς σου (λάθος μου που το αναφέρω τόσο πίσω, αφού η γονεϊκή σχέση δεν είναι μόνο συνέπεια αλλά κατά κανόνα αιτία της αδυναμίας σου), με τους γείτονες, με τους άλλους οδηγούς στον δρόμο, με κάθε πλάσμα που διασταυρώνεσαι. Θίγεται τότε και αλλοιώνεται η αληθινή σου οντότητα που δεν αντέχει να συναισθανθεί ποια όντως είναι. Δεν έχει καιρό, αφού η μόνη της έγνοια παραμένει – όλο και πιο επιτακτική – μία: να κυνηγώ κάποιους και να είμαι κοντά τους, μήπως ξεμείνω φοβισμένος μέσα στην ανυπόφορη μοναξιά.

Όμως, η βαρύτερη αιτία ανθρώπινης δυστυχίας δεν είναι ο πόνος, η ματαίωση, η ερήμωση, η αρρώστια, η φτώχεια και όσα δεινά φέρνει σε όλους η ζωή. Η μεγαλύτερη αιτία δυστυχίας μας είναι ο συμβιβασμός, οι συμβιβασμοί που κάνουμε. Διότι τα πιο μεγάλα χαρίσματα που δόθηκαν στην ύπαρξη για να ζήσει με πληρότητα είναι δύο: η αγάπη και η ελευθερία. Πρώτα η ελευθερία και ύστερα η αγάπη, αφού μόνο στον βαθμό που είσαι ελεύθερος μπορείς να αγαπάς. Είναι μεγάλος μετρητής ευτυχίας το ερώτημα: Πόσο ελεύθερος είμαι; Πόσο αγαπώ; Υπάρχουν άραγε πολλοί που αντέχουν να απαντήσουν έντιμα; Με μια σχετική ακρίβεια έστω;

Όλο το λέμε και το ξαναλέμε ότι φόβος μοναξιάς είναι φόβος του εαυτού. Κατά βάθος τρομάζουμε να συνομιλήσουμε με την ψυχή μας, όσο μάλιστα περνούν τα χρόνια και πληθαίνουν οι συμβιβασμοί, οι απωθήσεις, οι δειλίες, οι λαθεμένες και αναίτιες στην ουσία υποχωρήσεις, μαζεύεται εντός μας μία υπόγεια αποθήκη που δύσκολα πια καθαρίζεται. Δύσκολα μπαίνεις εκεί, στο μισοσκόταδο, να ψάξεις, να ψαύσεις και να βάλεις κάποια τάξη. Εκεί είναι σκεπασμένοι οι καθρέφτες με τα λευκά σεντόνια του πένθους, που ρίχνουν πάνω στο ασήμι οι τεθλιμμένοι στο σπίτι ενός νεκρού, μια και πένθος θυμίζει ένας χαμένος εαυτός.

Όσο κι αν θέλει να αγαπήσει ένας χαρακτήρας που τρομάζει υπερβολικά με τη μοναξιά, η εξάρτηση και η ανάγκη είναι τόσο μεγάλες που η γνήσια αγάπη περνάει σε δεύτερο πλάνο. Η αγάπη όμως είναι μονάχα του πρώτου πλάνου – πίσω από κάτι άλλο, πληγωμένη εξαφανίζεται. Η αγάπη, και η πιο ταπεινή, είναι το πιο περήφανο από τα αισθήματά μας. Από την άλλη, ένας χαρακτήρας αναγκεμένος, ένας χαρακτήρας εξαρτημένος, πνίγει και ενοχλεί εκείνον με τον οποίο θέλει να σχετίζεται. Ένας τέτοιος τύπος μπορεί να βολεύει τον άλλο με τις εξυπηρετήσεις ή τις κολακείες που πρόθυμα χαρίζει, όμως δεν του εμπνέει εκτίμηση.

Είναι μεγάλης αξίας να μπορείς να λες – και να το εννοείς -: «Είμαι μαζί σου εφόσον συμπλέουμε όμορφα, αλλιώς φεύγω! Δεν είναι ότι παύω να σε αγαπώ, να σε βοηθάω, αλλά μπορώ να σε αγαπώ και από μακριά! Μπορώ να σε νοιάζομαι και από μακριά, αλλά δεν θέλω να σε συναναστρέφομαι! Το κοντά-κοντά μού χαλάει τον χαρακτήρα μου, το κοντά μάς λερώνει την αθωότητά μας». Υπάρχουν μάλιστα κάποια πρόσωπα δικά μας που μόνο από απόσταση μπορεί να τους αγαπά και να τους κατανοεί κανείς. Κοντά τους και για διάφορους λόγους είναι λες και η φύση ταράσσεται, ξεπερνάει τις ανθρώπινες συνήθεις αντοχές το να παλεύεις με στοιχεία του χαρακτήρα τους […]

Δίχως όρια στις ανταλλαγές μας δεν είμαστε αξιαγάπητοι, είμαστε μπελάς και ρεζιλίκι. Το πολύ πολύ, και το έσχατο, προσφερόμαστε ως ένα αντικείμενο χρήσης. Κάθε είδους χρήσης και ανάλογα με την περίσταση. Καταντούμε «άνθρωπος-πουρές» που έλεγε ο μπαμπάς μου, παίρνουμε το σχήμα τού όπου μας βάζουνε. Άσχημος δεν είναι ο δίχως δικό του προσωπικό σχήμα;

Ακόμη και οι γονείς, που όλο υποχωρούν και κάνουν στα παιδιά τους ό,τι ζητήσουν και ό,τι είναι γνήσιο και αληθινά καλό, με τα χρόνια καταντούν αντικείμενα των παιδιών τους. Τα παιδιά μπορεί να τους χρησιμοποιούν – έτσι τα έμαθαν -, όμως παράλληλα τους θυμώνουν, τα απογοητεύουν, τα εκνευρίζουν διότι από νωρίς καταλαβαίνουν ότι έχουν γονείς χωρίς χαρακτήρα, χωρίς προσωπικότητα. Πού να στηριχθούν κι αυτά, τι να τα οδηγήσει όσο μεγαλώνουν; Τέτοιοι «τρυφεροί» γονείς τα μπουκώνουν με δωρεές και ευκολίες, όμως δεν τα εμπνέουν να τους σέβονται, να τους υπολογίζουν, να θέλουν να τους μιμηθούν. Δεν υπάρχει μέτρο, σταθμά και αλφάδι σε τέτοιες ανακατωμένες οικογένειες, τα παιδιά θα εξελιχθούν ασύμμετρα, δυσαρμονικά, δυσλειτουργικά, και σίγουρα εξαρτημένα από πρόσωπα και πράγματα, έξω από το ταραγμένο οικογενειακό σπίτι.

Χρειάζονται αγώνες για να χτίζεις αυθεντικές σχέσεις. Γιατί είναι μεγάλος αγώνας το να ρισκάρεις, αν χρειαστεί, απώλειες. Όμως το ρίσκο είναι προϋπόθεση της ειλικρίνειας, βασική προϋπόθεση ελευθερίας. Προϋπόθεση γνήσιας σχέσης τελικά. Ο Χριστός λέει αιωνίως εκείνο το δυσνόητο για τον μαλθακό τρόπο που θέλουμε να ζούμε: «Για να κερδίσεις την ψυχή σου πρέπει να την χάσεις«.

Όποιος δεν αντέχει τον χαμό είναι μονίμως χαμένος.

"Σε χασικλήδες και πόρνες είδα περισσότερο Θεό απ' ότι σε υποτιθέμενους ευσεβείς" ...

Είναι φορές που η ανάγκη μας για στηρίγματα είναι μεγάλη, έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη στην ίδια τη ζωή και τη γεύση των αληθινών πραγμάτων.

Από τη μια, η ανάγκη, από την άλλη, υπαρξιακά ερωτήματα, που έως τώρα δεν έχουν απαντηθεί, μ' έφεραν κοντά σε μια προσωπικότητα, τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο.

Μερικοί από εσάς μπορεί να έχετε διαβάσει βιβλία του, αρκετοί μόνο το «Έρωτος Φύσις» εξαιτίας του οποίου πολλοί τον χαρακτήρισαν «επαναστάτη ή αναρχικό παπά», άλλοι, πάλι, τον ακούτε για πρώτη φορά. Άλλοι πιστεύετε στον Θεό και άλλοι όχι. Το βέβαιο είναι πως, όλοι είμαστε φτιαγμένοι απ' το ίδιο ύφασμα και άνθρωπος χωρίς ανησυχίες δεν υπάρχει.

«Μεγάλωσα στην Τρούµπα, ο πατέρας µου είχε εκεί κουρείο. Έτσι είχα την ευκαιρία να γνωριστώ µε τους χασικλήδες και τις πόρνες της περιοχής. Σας διαβεβαιώνω, πως σ' αυτούς τους ανθρώπους είδα περισσότερο Θεό απ' ό,τι σε υποτιθέμενους ευσεβείς. Γιατί είδα ανθρώπους οικτίρμονες. Σπλαχνικούς».

Γιατί γίνατε ιερέας;

Στην πραγματικότητα έγινα για να καλύψω δικές µου ανάγκες, για να σώσω εμένα...

Από τι;

Μεγάλωσα σ' ένα πολύ προβληματικό περιβάλλον, µε δυο γονείς που δεν είχαν καμιά επικοινωνία και τίποτα κοινό µεταξύ τους. Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός.. Ήθελα να πιαστώ από κάπου, έψαχνα ένα καταφύγιο. Και το βρήκα στα λόγια των πατέρων της Εκκλησίας. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να γνωρίζει τον εαυτό του, αλλά και τα κίνητρά του. Δεν έχει σημασία τι κάνουμε και τι λέμε, αλλά γιατί το κάνουμε και γιατί το λέμε. Κυρίως το πρόβλημα δεν είναι «πόσα έχουμε», αλλά πώς τα διαχειριζόμαστε

Η σχέση σας µε τον Θεό;

Λίγο πριν χειροτονηθώ είχα πάει ένα ταξίδι στο Άγιο Όρος και εκμυστηρεύτηκα στον ηγούμενο της Μονής Διονυσίου πως δεν είχα αρκετή πίστη. Μα θέλετε να γίνετε παπάς και δεν έχετε αρκετή πίστη; µε ρώτησε. Μαζί µου ήταν τότε ο καθηγητής Θεολογίας Σάββας Αγουρίδης, ο οποίος του είπε, τι νομίζετε γέροντα, πως µόνο σαρκικές έγνοιες ταλαιπωρούν τους ανθρώπους; Είναι και οι υπαρξιακές.

Τί είναι πίστη; Πως μπορεί κάποιος να βοηθηθεί από κάτι που δεν γνωρίζει;

Είναι μια τραγική ερώτηση και δεν ξέρω αν καλυφθείτε από την απάντηση μου. Η πίστη βιώνεται μέσα από άσκηση, μέσα από τον περιορισμό του Εγώ, μέσα από την άρνηση του κόσμου των υλικών πραγμάτων και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τη βρει όσο είναι απορροφημένος από τη ρηχή πραγματικότητα των υλικών ανέσεων, του εγωκεντρισμού και της ιδιοτέλειας.

Έρωτας η αγάπη; Οι φροϋδικοί, λένε ότι ερωτευόμαστε αυτόν που μας καθρεφτίζει καλύτερα απ' όλους τους άλλους.

Η δυσκολία είναι ότι φοβόμαστε πως αν αφεθούμε, δεν θα ερωτευτούμε αυτόν που «πρέπει». Ο έρωτας δεν είναι κατοχή, αλλά µία διαρκής αναζήτηση. Για να τον ζήσεις όσο γίνεται ουσιαστικότερα, πρέπει να ασχοληθείς µε την ωριμότητά σου. Ο Χριστός λέει «αν θέλεις να κερδίσεις τη ζωή σου, πρέπει να τη χάσεις». Στον έρωτα πρέπει να δοθείς µέχρι θανάτου, αν θέλεις να βιώσεις την πληρότητά του.

Γιατί οι θρησκείες μιλάνε για τη μετά θάνατον ζωή, την ανάσταση; Γιατί κανείς δεν δέχεται το «πεπερασμένο»του μυαλού μας;

Διότι ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη ανθρώπινη αγωνία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα «καταλήξει» στο μηδέν. Γι' αυτό είναι πολύ επιρρεπής σε οποιονδήποτε του προσφέρει κάποια διέξοδο, κάποια «θεραπεία» γι' αυτήν την αγωνία του θανάτου. Η πραγματική χριστιανική παράδοση δεν αναζητεί αλλού τη ζωή, αλλά εδώ και τώρα. Υποσχόμαστε τη μετά θάνατον ζωή, όταν δεν έχουμε να προσφέρουμε τίποτα τώρα.

Γιατί υπάρχουν αδικίες;

Επειδή ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Αν δεν είναι ελεύθερος να κάνει κακό, παύει να είναι ελεύθερος.

Υπάρχει δρόμος για τη σωτηρία της ψυχής;

Όσο περισσότερο μοιραζόμαστε, κοινωνούμε με τους άλλους ανθρώπους, τόσο πιο ξεκάθαρα θα βλέπουμε που μπορούμε να πάμε. Ωστόσο, η αυτογνωσία είναι πάρα πολύ ρηχή. Δεν έχουμε ιδέα τι γίνεται μέσα μας. Ο άνθρωπος όταν περιμένει από αλλού να φτιαχτεί η ζωή του, είναι σε πολύ άσχημη θέση.

Γιατί χρειάζονται οι άλλοι; Δεν καταλαβαίνω. Εννοείτε το καθρέφτισμα;

Η δυνατότητα του ανθρώπου να αυτοεξαπατάται είναι ασύλληπτη. Υπάρχει μια ιστορία που λέει πως όταν ένας άνθρωπος σου πει πως είσαι άλογο, το παραθεωρείς. Όταν ένας δεύτερος σου το ξαναπεί, το σκέφτεσαι. Όταν ένας τρίτος στο επαναλάβει, πας και αγοράζεις μια σέλα. Η δυνατότητα να πιστεύω πως είμαι ο Βαλεντίνο, ενώ έχω μια μύτη τρία μέτρα, είναι πραγματικά ασύλληπτη.

Πως διαχειριζόμαστε τις ενοχές μας;

Η ενοχή είναι μια κρίση αλαζονείας. Είναι η άρνηση ενός ανθρώπου να δεχτεί ότι μπορεί να έχει κάνει κάτι αποκρουστικό και ότι έπεσε τόσο χαμηλά. Η αλαζονεία είναι ανωριμότητα, και είναι γεγονός πως ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί ότι είναι ατελής. Ο Σκοτ Πεκ έχει γράψει ότι η επίτευξη της κοινωνίας προϋποθέτει κατάθεση της κατάντιας. Ο άνθρωπος που ζει μόνος, που η ανάγκη του ν' αγαπήσει και ν' αγαπηθεί δεν καλύπτεται, βιώνει μια οδύνη από την οποία αναπόφευκτα θα ζητήσει μια απόδραση: φάρμακα, πολιτική, θρησκεία, ταχύτητα, επιστήμη, δεν έχει σημασία το μέσο απόδρασης. Ο νέος άνθρωπος μεγαλώνει ευνουχισμένος σπίτι του, με την ψευδαίσθηση ότι είναι το κέντρο του κόσμου, κι έτσι όταν κάποια στιγμή στην εφηβεία βγαίνει στον κόσμο, τα χάνει...

Γιατί αγαπάτε τη λέξη «οικτίρμων;»

Στα στενά της Τρούµπας, όπως σας είπα, συνάντησα την Ορθοδοξία. Εκεί είδα ανθρώπους οικτίρμονες. Σπλαχνικούς. Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάντιας τους, ήταν ανεκτικοί τόσο μεταξύ τους όσο και µε τους άλλους. Αυτοί οι «μεγάλοι αμαρτωλοί» βίωναν την πιο καίρια χριστιανική αρετή, που είναι η χωρίς όρους και προϋποθέσεις αποδοχή του άλλου. Στο βιβλίο μου «Κλήρος: Μια υπόσχεση πατρότητας που δεν έχει τηρηθεί», αναφέρεται πως ο Θεός έλαβε σάρκα για να προσφέρει τη δυνατότητα ολοκλήρωσης και πληρότητας στον άνθρωπο. Αυτή η δυνατότητα δεν εξασφαλίζεται ούτε και προσφέρεται απρόσωπα και εξ αποστάσεως. Αν δεν «µπούμε και δεν περπατήσουμε μέσα στα παπούτσια των ανθρώπων», δεν µπορούµε να βοηθήσουμε. Όποιος Ζει, κάνει λάθη.

Μετανάστες, ξενοφοβία, ρατσισμός, φράχτες για να τους κρατάμε έξω, άλλοι τους πετάνε στη θάλασσα. Τι λέτε;

Μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες τους; Αν αγαπάς έναν άνθρωπο, σκέφτεσαι ποιες είναι οι δικές του πραγματικές ανάγκες. Η κοινωνία μας διέπεται από μια στάση, η οποία για μένα είναι παρακμιακή, που λέει πως, αν αγαπάς κάποιον, πρέπει να τον χαϊδεύεις. Αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ένας άνθρωπος έχει λιποθυμήσει, χρειάζεται ένα χαστούκι, όχι ένα χάδι.

Η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα;

Η οµοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή για να είναι αµαρτία. Η αµαρτία προϋποθέτει επιλογή. Είναι θεόδοτο το δικαίωμα του ανθρώπου να ζήσει και να πεθάνει όπως εκείνος θέλει. Ο Θεός δεν επεμβαίνει σε αυτήν την ελευθερία. Ποιος είμαι εγώ να επέμβω;

Στο βιβλίο σας «Ούτε πολύ νωρίς, ούτε πολύ αργά» αναφέρετε ότι η μέση ηλικία είναι παραμελημένη. Πώς ξεπερνιέται η κρίση της μέσης ηλικίας εσωτερικά αλλά και στις σχέσεις με τους άλλους;

Όσο μεγαλώνουμε, δύσκολα αλλάζουμε, αλλά ζωή χωρίς αλλαγές δεν είναι ζωή. Ό,τι δεν αλλάζει είναι νεκρό. Αν ο άνθρωπος θέλει να ζει μέσα στην πραγματικότητα, πρέπει ν' αλλάζει και εκείνος, αλλιώς μένει απέξω...

Είστε ευτυχισμένος πάτερ;

Δεν ξέρω τι πάει να πει ευτυχία. Για µένα καταλληλότερη λέξη είναι η «πληρότητα». Να αισθάνεσαι μέσα σου «γεμάτος». Χαρά, αγαλλίαση, συγκίνηση! Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω και στιγμές δυσφορίας, απογοητεύσεις, στιγμές πικρίας... Αλλά το κυρίαρχο συναίσθημα μου είναι εσωτερική γαλήνη.

Μέρα χρυσή στα δάχτυλα γλιστράς, μέρα σκληρή πάντα εσύ νικάς, πάντα, πάντα ξεχνάς!

Κάστρα - 1999

Στίχοι: Ζωή Παναγιωτοπούλου
Μουσική: Γιώργος Τρανταλίδης
1. Βασίλης Λέκκας

Κάστρα ψηλά και βουνά,
κρατάτε γερά
ο κόσμος μη χαθεί!
Τ’ όνειρο ένας καπνός
κι εγώ ένα φως
ταγμένο να σβηστεί!

Μέρα χρυσή στα δάχτυλα γλιστράς,
μέρα σκληρή πάντα εσύ νικάς,
πάντα, πάντα ξεχνάς!

Κάστρα ψηλά και βουνά,
κρατάτε γερά
λυγίζει η ψυχή!
Τόσες κορφές, τόσο φως
σκιά και γκρεμός
η αγάπη σαν χαθεί!

Μέρα χρυσή στα δάχτυλα γλιστράς,
μέρα σκληρή πάντα εσύ νικάς,
πάντα, πάντα ξεχνάς!

Κάστρα ψηλά και βουνά,
κρατάτε γερά ο κόσμος μη χαθεί!

Γ. Παξινός ... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΗ ... ΜΟΝΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ !!!

Εισαγωγική κάρτα

• 
  

  NHMRC Australia Fellow στην εταιρεία NeuRA - Neuroscience Research Australia
• 
  

  Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκιλ
• 
  

  Σπούδασε στο Yale University
• 
  

  Σπούδασε στο UC Berkeley
• 
  

  Σπούδασε στο UNSW (The University of New South Wales)
• 
  

  Πήγαινε στο Ithaca High School, Greece

  
  
  
  
• 
  

  Τόπος διαμονής: Randwick, New South Wales, Australia
•         Τόπος καταγωγής: Ιθάκη 
• 
  
  
  
  

  Το λέω τόσα χρόνια ... από προσωπική σκέψη ... και Έρευνα ... 

  Δεν ήξερα τίποτα για τον Γ. Παξινό ... έναν εκ των Κορυφαίων Επιστημόνων για τον Εγκέφαλο ... ότι ...

  " Δεν υπάρχει Ελεύθερη Βούληση στην Ουσία ... Δεν υπάρχουν Επιλογές στην Ζωή ... Απλά Ζωή " !!!

  Στο 20:00 ...
  
  
  Τόσο Απλός ... Ταπεινός ... δηλώνει ότι τα περισσότερα δεν τα ξέρει η επιστήμη ... όχι όπως στην Ελλάδα ... που η άλλη έκανε σεμινάρια Ψυχολογίας και δηλώνει Θεός ...
  
  Ακόμα δηλώνει έμμεσα ότι και το ΨΥΧΟλογία ... και το ΨΥΧΙατρική ... είναι λάθος όροι .. αφού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΗ ... ΜΟΝΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ !!!
  
  
  
• 
  

Η Χαβούζα λέγεται Μονακό ??? ( Προς κ. Αχιλλέα Μπέο ... Δήμαρχο Βόλου ... )

Αν βγω Δήμαρχος ... Θα Κάνω τον Βόλο Μονακό  !!!

Επειδή Μονακό τον Βόλο δεν τον έκανες ακόμα ούτε με το τηλεσκόπιο ... και η θητεία τελειώνει ... τουλάχιστον άσε τις θάλασσές μας καθαρές ... και μην τις Μολύνεις ...

Το 1ο Βίντεο είναι 6 παρά 10 στις 24/7/2016 ... και φαίνεται ξεκάθαρα το πλοίο με τα κοντέινερ να αγκυροβολεί λίγα μέτρα από εκεί που κολυμπούν οι βολιώτες .. και να αδειάζει όλα τα σκουπίδια ... Δεν τ αδειάζει ??? Και γιατί μετά από κανα 2 ώρες η θάλασσα γίνεται βόθρος ???

Γιατί ????

Το 2ο είναι στις 7 το πρωί ... την ίδια μέρα .. το ίδιο πλοίο ... στο ίδιο σημείο ... Ακόμα ανοιχτές τις μηχανές ... Τι κάνει εκεί τόση ώρα κ. Μπέο ??? Περιμένει να μπει στο Λιμάνι ??? Και γιατί δεν αράζει στα πιο Ανοιχτά για να μην είναι δίπλα στην Παραλία ???

Γιατί ????

Μια Θάλασσα μας έμεινε μόνο ... Και φέτος βάλατε και Ναυαγοσώστη ... Τι να τον κάνουμε με θάλασσα βόθρο ???

Τι ???

Ρίξτο στην Παιδεία ... Θα χεις το Μεγαλύτερο Κέρδος ...

Εδώ και 15 μέρες ... σχεδόν όπως και κάθε χρόνο ... πηγαίνω στην θάλασσα για μπάνιο ... μπορεί και στις 6 το πρωί ...

Με πνίγει το Αιρκοντίσιον ... σηκώνομαι κατά τις 5 ... και ανοίγω τις πόρτες ... Όμως δεν έχει δροσιά. Τα τσιμέντα βράζουν ... και παίρνω το ποδήλατο και βουρ για βουτιά ... Μόλις βγαίνω από την εξώπορτα ... αρχίζω και δροσίζομαι ... Και μόλις ανεβαίνω στο ποδήλατο και κάνω την πρώτη πεταλιά ... το αεράκι μου φτιάχνει την Διάθεση ...

Και επειδή πηγαίνω νωρίς .. γυρίζω και νωρίς ... παρόλο που κολυμπάω κοντά στις 2 ώρες ... Μπορεί και λίγο παραπάνω ... Έτσι .. και όταν γυρίζω .. οι δρόμοι έχουν ακόμα ίσκιο από τα δέντρα και δεν καίγομαι ... και δεν ζεσταίνομαι πολύ !!!

Γυρίζω σπίτι ... κάθομαι στο γραφείο μου ... ανάβω τον Ανεμιστήρα ... και σε καμιά ώρα που ανεβαίνει ο ήλιος .. μπορεί και το κλιματιστικό. Δεν αντέχω τον καλοκαιρινό ήλιο και την ζέστη ... και γι αυτό πάω τόσο πρωί για κολύμπι.

Και αυτό το κάνω από τα 30 μου .. όχι μόνο τώρα που έγινα κωλόγερος 46 χρόνων ... Λατρεύω την Φύση και θέλω να την απολαμβάνω ... και όχι να καίγομαι στην ηλιοθεραπεία και την ζέστη ... Και μετά αναρωτιούνται μερικοί γιατί δεν βρίσκω γυναίκα ... Ποια θα πήγαινε για μπάνιο στις 7 το πρωί ... ( και δεν θα πήγαινε στις 3 το μεσημέρι για να μαυρίσει σε ένα ΣΚ ) ... και θα κολυμπούσε τόσο πολύ ??? Που να βρεθεί γυναίκα τόσο Φυσιολάτρης .. που να χαλαλίζει την Ηλιοθεραπεία ??? Σιγά ...

Τόσο πρωί βέβαια ... οι περισσότεροι είναι Παππούδες ... Εργάτες ( που έρχονται κατευθείαν από την βάρδια ) ... και γενικά Συνταξιούχοι ... Οι κάτω των 50 είναι ελάχιστοι ... αλλά υπάρχουν .. Ευτυχώς Υπάρχουν μερικοί Ζαβοί όπως εγώ ...

Το τι ακούς δεν λέγεται !!! Φωνές και Εξυπνακίστικες Ατάκες φτηνού Επαρχιωτισμού ... που μολύνουν την όμορφη πρωινή ηρεμία στην γαλήνια θάλασσα ... !!! Γιανννν ... Άναψις Θερμουσίφουναααα ??? Ναι Ναι ... Έλαααα .. είναι Έτοιμου το Νεράκκκ ... Ζεστό Ζεστό ...

Θα πάμε στου Βελεστίνουυυυ ??? ( μόλις προχθές ανακάλυψα ότι λένε την πρώτη Σιμαδούρα επειδή είναι η πιο κοντινή ) ... Προυσέχετι  ... μην σας πατήσσσ του Τρένουυυ ... φωνάζει κάποιος άλλος και χαχαχααα στα γέλια ... ακούγεται σε όλη την παραλία ...

Πάω πιο εκεί ... ακούω για Μπύρες .. Τσίπουρα .. Μαρινάδες ... Παιδάκια ... και άλλα Υγιεινά ... Το κύριο θέμα μετά τα Πολιτικά είναι το Μαγείρεμα και το τι έκαναν το προηγούμενο βράδυ ... πόσο πολύ ήπιαν ... και πόσο φάγανε .. και τι ... και πως το μαγειρέψανε ... Και το 90% όσων τα λένε αυτά .. έχουν κοιλιές μέχρι το γόνατο ... 200 κιλών ... και οι πιο πολλοί με μία χαραξιά μπροστά στο στήθος ... από εγχείρηση καρδιάς ... αλλά σιγά μην βάλουν μυαλό ... Προχθές άκουσα κάποιον που περηφανευόταν που ήπιε 10 μπύρες το προηγούμενο βράδυ με Αρνάκι ... Κεμπάπ ... και άλλα τίγκα στο Λίπος ... Τον είδα μετά στα Ντουζ .. Τα πόδια του ήταν κατάμαυρα μέχρι το μπούτι πάνω ... Όλες οι φλέβες μαύρες και καμένες ... Ε πως να κρατήσουν τέτοιο βάρος με τέτοια κοιλιά ... ??? Και μία κοψιά από το στήθος μέχρι τον Αφαλό από Μπάι Μπας ... Αν κρίνω από αυτά που είπε ... τα έξοδα του χθεσινοβραδυνού γλεντιού ήταν περίπου 30 με 40 ευρώ έκαστος ... αλλά τα δόντια σάπια ... ψεύδιζε σαν φαφούτης ... και τα μισά έλειπαν ...

Έτσι είναι πολύ μεγάλο μέρος των Βολιωτών ... και των κοντινών προαστείων ... Ναι .. έτσι ...

Πάω πιο πέρα και βγαίνω να κάνω ντους και να φύγω. Δίπλα κάτι συνταξιούχοι 70άρηδες ... χαχάνιζαν και λέγανε τα γνωστά τους ... Ψευδά ... Και κάποιος εξιστορούσε ... τι έκανε ο Κυρ Μπάμπης στο Εστιατόριο που είχε ...

" Καλός μάγειρας ο Κυρ Μπάμπης ... Ήξερε πως να τα "μαγειρεύει" τα φαγητά ... Είχε μια αποθήκη ... και τα έκρυβε εκεί όλα τα παράνομα κρέατα και τα ψάρια ... Τα έπαιρνε Μισοτιμής και τα Μοσχοπουλούσε ... Έβαζε Μπαχαρικά ... και έβγαζε το 2πλό κέρδος ... Μια μέρα όμως .. πήγε κάποιος Γνώστης Φαγητών .. και ζήτησε Ξιφία... Ο Ξιφίας όμως μύριζε από 100 μέτρα ... Σχεδόν Μουχλιασμένος ... Μόλις τον μυρίζει ο πελάτης .. φωνάζει τον σερβιτόρο ... και του λέει ότι ο Ξιφίας βρομάει και να τον πάρει πίσω ... γιατί δεν πληρώνει τέτοιο Σάπιο Ψάρι ... Ο Κυρ Μπάμπης όμως ... αντί να λουφάξει και να ζητήσει Συγνώμη ... κάνει Καβγά ... και τον βρίζει γιατί τον έθιξε ότι το ψάρι του δεν είναι καλό .. ενώ αυτός πάντα έχει φρέσκα και πάντα το Καλύτερο ... Σχεδόν ήρθαν στα χέρια ... Εξοργισμένος ο Πελάτης λέει "Καλά ... πάω να φέρω την Υγειονομία" ... 

Πανικός στο Μαγαζί του Κυρ Μπάμπη ... Πανικός ... Η Κυρά Λίτσα .. που ήταν χρόνια στο Μαγαζί ... φέρνει τούμπα κατευθείαν όλο το καζάνι ... και αδειάζει τον Ξιφία στην Τουαλέτα ... Και ο Κυρ Μπάμπης ... παίρνει ένα μπιτόνι βενζίνης ... ανοίγει την Κρυφή Αποθηκούλα ... και την ποτίζει .. Παίρνει ένα στουπί .. βάζει φωτιά ... και κάνει την Παράνομη Αποθηκούλα ... παρανάλωμα ... Σε λίγα λεπτά όμως ... όλες οι Αποδείξεις ήτανε κάρβουνο ... και ο Κυρ Μπάμπης θα την έβγαζε για ακόμα μία φορά Καθαρή ... Γιατί το είχε ξανακάνει στο Παρελθόν " ...

Με πόση όπως περηφάνεια έλεγε την Ιστορία του Μάγκα και Καραμπουζουκλή Φίλου του Κυρ Μπάμπη ... δεν λέγεται ... Έξυπνος ο Κυρ Μπάμπης και Καταφερτζής ... 3όροφο έχτισε σε 10 χρόνια ο Κυρ Μπάμπης ... και Προίκισε και βόλεψε όλα τα παιδιά του ... Και τώρα ... απολαμβάνει την Σύνταξή του ...

Αυτά λοιπόν βλέπω και ακούω Καθημερινά ... Και όλο και περισσότερο απογοητεύομαι για το που ζω ... Και απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο γιατί βλέπω .. ότι ΠΟΤΕ δεν θα ενσωματωθώ με τους άλλος Ανθρώπους ... και θα με φάει η Μοναξιά ... Γιατί είμαι ήδη 11 χρόνια ... και είμαι σχεδόν πάντα ... μόνος μου ... και μόνος μου πορεύομαι ... Δεν μπορώ .. ούτε να κουβεντιάσω ... πόσο μάλιστα να επικοινωνήσω ...

Άνθρωποι Χοντροκομένοι ... Απαίδευτοι ... που κοιτάνε μόνο το Φαίνεσθαι ... και την Εύκολη και Καλή Ζωή που τους προσφέρει το Παχύ Φαγητό και το Αλκοόλ ... Πολύ Αλκοόλ .. Μπύρες... Τσίπουρα ... Κρασιά ... Πολλά ... Πάρα πολλά ...

Γιατί έτσι η ""ζωή"" τους ... γίνεται πιο Υποφερτή.

Αφού δεν πήραν παιδεία

που αποτελεί ιδανικής κοινωνίας τον θεμέλιο λίθο, 

επιλέγουν κακία δεν επιλέγουν την οδό της Αρετής, όπως ο Ηρακλής στον μύθο.

Δεν βλέπουν ψηλά 

Δεν βλέπουν κι οι επόμενες γενιές ψηλά

αφού δεν πήραν παιδεία .

Είναι ένας φαύλος κύκλος

Μας εγκλωβίζει και μας στροβιλίζει σαν νάνε κυκλώνας.

( επιμελώδημα )

Και θά ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας

Θά ναι τώρα δυο χιλιάδες χρόνια ένας μακρύς βαρύς χειμώνας .

Α.Ε.