(η) ουσ. (Κ έμπνευσις, -εως) η ξαφνική γένεση μιας ιδέας στη συνείδηση χωρίς την παρεμβολή της θέλησης | καλλιτεχνική σύλληψη | παρακίνηση.......Πως λοιπόν εγώ να γράψω τώρα όταν "παρεμβάλλω" έντονη προσπάθεια γραφής. Πως να εκφραστώ όταν το συναίσθημα αδρανεί το μυαλό κάνοντάς το άχρηστο να "συλλάβει" ιδέες και να "γεννήσει" λέξεις.
Ένας φίλος μου, πίνοντας καφέ το απόγευμα μαζί μου, όταν είδε το απλανές βλέμμα μου να χάνεται, μην έχοντας τι άλλο να πει... για να με κάνει να νιώσω καλύτερα με ρώτησε.... "τι γίνεται με το Blog?". Ήξερε ότι το Blog με έκανε να νιώθω καλά. Εκεί έβγαζα τα εσώψυχά μου και ξαλάφρωνα.
Του είπα ότι έχω να γράψω καιρό.
Εσύ δεν είπες ότι σε κάνει και νιώθεις καλά το να γράφεις? Με ξαναρώτησε...
Ναι άλλα τι να γράψω αφού δεν είμαι καλά .... δεν έχω όρεξη.....
Να γράψεις ότι δεν είσαι καλά... μου ξανάπε με κάπως πιο έντονο ύφος. Τις σκέψεις σου δεν γράφεις? Και τώρα αυτό να κάνεις!
Έλα όμως που είναι φοβερά δύσκολο να εκφραστείς χωρίς έμπνευση. Το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να Δείξεις πως δεν είσαι καλά. Ακόμα κι αν δεν το γράψεις, φαίνεται από την υφή των λέξεων και από τον ήχο τους. Παρατηρώ το κείμενό μου.... Ένα ερωτηματικό(?)... ένα θαυμαστικό(!). Που είναι τα !!!!!!!!!! και τα ???????. Εντελώς αθόρυβο ... άτονο.
Αν θέλω όμως να παραμένω Ειλικρινής πρέπει να μην κρύβω την θλίψη μου. Να την εκφράζω, να την μοιράζομαι. Με αυτό τον τρόπο ίσως την ξορκίσω και τρομάξει και φύγει. (Έχω μείνει ήδη ένα 10λεπτο σε αυτή την πρόταση). Έχει αρχίσει το στομάχι να σφίγγει .....
Ξέρω ότι πολλοί θα απορούν. Άλλοι θα με μουτζώνουν ότι έτσι βγάζω τα μάτια μου (Θα εξηγήσω μια άλλη φορά τι σημαίνει αυτό). Ακόμα και εγώ δεν ξέρω πως θα νιώθω αύριο. Μπορεί χειρότερα. Τώρα όμως κάτι μου λέει ότι πρέπει να το κάνω. Και όσοι από εσάς λόγω της παράξενης σύνταξης και γραφής από ανέμπνευστο ειρμό δεν καταλάβετε ακριβώς τι "θέλω να πω".... δεν πηράζει... μην δίνετε και πολύ σημασία.
Βρήκα τις φωτογραφίες στο Internet(ως συνήθως). Παρατήρησα ότι είναι παρόμοιες. Μάλλον τις ζωγράφισε ο ίδιος Καλλιτέχνης. Ίδιος ουρανός, ίδια θάλασσα, ίδια γέφυρα... οι ίδιοι 2 περιπατητές στο πίσω μέρος της εικόνας. Το μόνο που αλλάζει είναι η ανθρώπινη φιγούρα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι 2 διαφορετικά άτομα.
Εγώ όμως με τα δικά μου μάτια δεν είδα αυτό. Είδα τον ίδιο άνθρωπο στην μετάλλαξη του συναισθήματος. .........
