Δυστυχώς το ότι είμαι "Γλυκοαίματος" θα το πληρώσω ακριβά και αυτό το καλοκαίρι. Παρόλο που έχω γεμίσει το σπίτι με εντομοαπωθητικές ταμπλέτες κάτι Κωλοκόνουπα κατά τις 3:30 με σκίσανε. Σηκώθηκα έβαλα Autan για να φύγει η τρελή φαγούρα που είχα.... αλλά που να με ξαναπάρει ο ύπνος. Χάλασα και το τελευταίο καιρό το βιολογικό μου ρολόι, και ενώ προσπάθησα για κανένα τέταρτο να ξανακοιμηθώ...... ΔΕΝ.Ως συνήθως ακολούθησα τον γνώριμο περίπατο του Διαδικτύου. Άκουσα τις Χίλιες Σιωπές που είχε αναρτήσει η Βασιλική, άκουσα τις γνώριμες κιθάρες της Κάκιας.... και καθώς περιδιάβαινα λίγο πιο κάτω συναντάω ένα βίντεο που έχει αναρτήσει η Tina Constantatou. Έμεινα για λίγο να χαζέψω το όμορφο ηλιοβασίλεμα της εικόνας και διαβάζω δίπλα ...
"Όταν Χαράζει.... Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Τραγούδι: Γιάννης Αγγελάκας Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη. Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει. Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος η χαραυγή θα σε ξεκάνει. ..."
Τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ομολογώ ότι τον ήξερα λίγο. Τον Αγγελάκα πολύ περισσότερο ακόμα και από τις "Τρύπες".
Το πάτησα να το ακούσω. Παράλληλα όμως έψαξα και βρήκα και τους στίχους (Σπανιότατα το κάνω αυτό... αλλά αυτή την φορά κάτι με οδήγησε). Και μόλις το ακούω διαβάζοντας και τους στίχους .... Έπαθα. Για κάποιους λόγους ιδιαίτερους με άγγιξαν τόσο πολύ που δεν σας κρύβω ότι στο πρώτο άκουσμα Ανατρίχιασα.
Πολλά καταπληκτικά τραγούδια ακούω καθημερινά από το FB. Τα περισσότερα τα ξέρω, άλλα όχι. Αλλά αυτό είχε κάτι ειδικό που ήρθε και θρονιάστηκε κατευθείαν στην ψυχή μου. Τυχαίο και μοιραίο ήταν. Μπορεί σε άλλο καιρό να μην του έδινα καμία σημασία.
Είναι όμως φοβερό. Καταπληκτική αισθαντική μελωδία.... Φανταστικός Στίχος και φοβερή.... με λυγμούς..... κιθάρα στο τέλος.
Θεώρησα ότι έπρεπε να το αναρτήσω για να μείνει να το θυμάμαι. Πραγματικά χαίρομαι πολύ που το συνάντησα.
Ευχαριστώ την Τίνα που μου το γνώρισε !!!
Όταν Χαράζει
Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ' τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.
Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
έχει τον ήλιο τον αλάνη.
Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι' αυτά κανείς δεν ξέρει.
Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο το συγκεκριμένο Link, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
