Συνήθως τις περισσότερες φορές γράφω χωρίς πρόγραμμα, χωρίς λογική, αλλά με οδηγό το ένστικτο και την Καρδιά. Αν πριν μερικές ώρες με ρωτούσες αν θα γράψω κάτι στο Blog θα απαντούσα "Μπα βαριέμαι... με τέτοια ζέστη". Και πριν λίγη ώρα μια θύμηση, μερικές νότες έκαναν την καρδιά να ανεβάσει χτύπους και να αναπολήσει. Τι με οδήγησε? Ίσως το χαραγμένο ημερολόγιο του υποσυνείδητου.Τέτοιο καιρό πέρυσι, δεν θυμάμαι ακριβώς, κάποια ψυχή μου έστειλε να ακούσω αυτό το τραγούδι. Το είχα ακούσει κάποια στιγμή στο παρελθόν και μου άρεσε. Όταν λοιπόν το ξανάκουσα το θυμήθηκα και το πρόσεξα ιδιαίτερα. Κατέβασα και τους στίχους και τους διάβασα. Μπορεί τις επόμενες ημέρες να το άκουσα και πάνω από 100 φορές. Εκείνο το βράδυ μόνο θυμάμαι ότι το άκουγα ασταμάτητα. Είχε πάρα πολύ καιρό να μ' αγγίξει τόσο ένα τραγούδι.
Η ανάγκη όμως να ξεχάσω και οι αμέτρητες φορές που το είχα ακούσει με οδήγησαν στο να μην το ξανακούσω από τότε. Και μόλις το συναντούσα, μετά από λίγες νότες το ξεπερνούσα.
Πριν λίγο όμως χωρίς να ξέρω γιατί, το έψαξα να το βρω στο YouTube για να το κοινοποιήσω στο Facebook. Και πριν το κάνω σκέφτηκα να το βάλω σε ανάρτηση. Ήδη μέχρι στιγμής το έχω ακούσει πάνω από 20 φορές (Πάντα το κάνω όταν γράφω για ένα τραγούδι, για να εμπνέομαι).
Ποιος ξέρει πως λειτουργεί το Υποσυνείδητο? Γιατί με "προέτρεψε" να γράψω κάτι? Ίσως γιατί ξέρει ότι αν περάσει από εκεί στην καρδιά μετά δεν χαλάω χατίρια. Θα κάνω ότι μου πει. Και η καρδιά πάντα μιλάει. Μπορεί κομπιασμένα, μπορεί πονεμένα, αλλά πάντα κάτι σιγοψιθυρίζει.
Πραγματικά όμως δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ ???
"Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;
....... Μόνο η Μοίρα γνωρίζει....."
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
