Νομίζω ότι πρώτη φορά έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να αναρτήσω κάτι.Αναρτούσα σχεδόν καθημερινά, ή μέρα παρά μέρα. Πάντα όταν έγραφα μία ανάρτηση ηρεμούσα. Ένιωθα γεμάτος. Πλήρης. Ξεφόρτωνα. Τώρα... τίποτα. Το απόλυτο κενό. Αδιέξοδο.
Είναι πολύ βασανιστικό να μην μπορείς να εκφράσεις το μέσα σου. Να μην σου βγαίνουν λέξεις, να μην σου έρχονται στο μυαλό, μελωδίες και στίχοι.
Το Blog τελικά είναι μεγάλη δέσμευση, μεγάλη ευθύνη. Αν δεν υπήρχε δεν θα με ένοιαζε που δεν γράφω. Τώρα όμως... σιωπηρά με καλεί. Μου θυμίζει ότι είμαι "εκφραστικά" ανενεργός και αυτό μου κοστίζει. Γιατί ξέρω ότι το έχω ανάγκη. Ξέρω ότι αν δεν το κάνω... θα μου λείπει κάτι.
Μία εβδομάδα και μία μέρα να αναρτήσω.
Είναι (για μένα) πολύς καιρός που δεν είπα κάτι με το γράψιμο, και δεν τραγούδησα κάτι με κάποιο μουσικό βίντεο !!!
Αρκετό το διάστημα αλλά... Είναι μερικές φορές που...
...δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω
Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;
Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι
Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;
Α Δ Ι Ε Ξ Ο Δ Ο
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο )
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
