Γιατί όταν λέμε ψέματα χαμηλώνουμε τα μάτια; Γιατί όταν θέλουμε να αποφύγουμε να πούμε κάτι, κοιτάμε αλλού;Εχθές, μια φίλη όταν της έγραψα " Όλα είναι.... "Μες του μυαλού σου το Βυθό" !!!"... μου απάντησε... "Το ξέρω.το μόνο σίγουρο είναι αυτό!!Πότε θα βγουν στην επιφάνεια δε ξερω..!!!". Τότε λοιπόν αμέσως της ανταπαντώ "Βγαίνουν με το χαμόγελό σου, και απ' τα μάτια σου". Αυτή λοιπόν η ανταλλαγή των μηνυμάτων ήταν και η έμπνευση για την σημερινή μου ανάρτηση.
Τα Μάτια όπως λένε είναι ο Καθρέφτης της ψυχής. Τα λένε όλα. Δεν μπορούν να πούνε ψέμματα. Γι αυτό πολλές φορές λένε άλλα πράγματα από αυτά που εκστομίζουμε. Πράγματα ανείπωτα. Ακόμα κι αυτά που φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακόμα όμως και όταν είμαστε απόλυτα ειλικρινής για τον εαυτό μας, τα μάτια γίνονται πάλι καθρέφτες. Καθρέφτες συναισθημάτων, καθρέφτες εκφράσεων... όταν η γλώσσα δένεται και τα χείλη ματώνουν από το δάγκωμα.
Πόσο δύσκολη είναι η αλήθεια; Πόσο δυσεύρετη είναι; Ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, έχει καταλήξει να προκαλεί φοβικά συναισθήματα. Και ενώ θα έπρεπε να την καλοδέχονται, οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Πάντα όλοι στη ζωή τους ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους καταλαβαίνει, αλλά όταν τον βρίσκουν δεν το αντέχουν, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν.
Έτσι λοιπόν οι Άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτούν στα μάτια. Από τη μία να μην φανερώσουν τα μυστικά τους, και από την άλλη για να μην γίνουν παραλήπτες μια δυσάρεστης Αλήθειας. Αυτό τους έγινε συνήθειο. Φυσιολογικό. Και όταν αντιμετωπίζουν την Ειλικρίνεια αντιδρούν. Αισθάνονται άσχημα. Φοβούνται.
Έμαθαν λοιπόν να ζούνε σ' ένα ψέμα σιωπής. Σε μια αυταπάτη. Σε μια βολική θαμπάδα.
Ότι άλλο, ότι αληθινό..... το Σπάζουνε κομμάτια !!!
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Καθρέφτης
Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.
Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.
Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
