Πιστεύω πραγματικά, εκτός των πολύ φανατικών, ότι υπάρχει ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας, ένα κλίμα ελπίδας για καλύτερο αύριο.Αυτό δεν οφείλεται ότι το κόμμα που ήρθε στην εξουσία έχει συντελέσει σε αυτό, αλλά η προσέγγιση αντιμετώπισης των πραγμάτων που έχει "υποσχεθεί" ότι θα ακολουθήσει. Και μέσα σε αυτή την προσέγγιση είναι και το "Συμπαράσταση" που ζήτησε από τον Έλληνα πολίτη.
Για να συμπαρασταθεί ο Έλληνας σημαίνει ότι πρέπει να αντιταχθεί από την πρακτική του προσωπικού οφέλους, του βολέματος, των δικών μας και των άλλων, αλλά και του Εγώ έναντι του Εμείς.
Δεν είμαι όμως τόσο αισιόδοξος ότι αυτό έχει γίνει. Μακάρι να διαψευσθώ αλλά αυτή τη γνώμη έχω. Δεν μπορεί να γίνονται προσλήψεις στην εβδομάδα των εκλογών και το κλίμα να έχει αλλάξει. Θέλουμε πολύ δρόμο ακόμα. Μόλις έγινε το ξεκίνημα της αρχής. Απλά έχουμε ζωγραφίσει καλύτερα τη ζωή στο μυαλό μας. Για να υλοποιηθεί θέλει πολλή προσπάθεια.
Όλο αυτό που έγινε προεκλογικά, δηλ. αυτοί που μέχρι πριν λίγα χρόνια σήκωναν ψηλά τη σημαία της απερχόμενης κυβέρνησης, πριν λίγες μέρες πήγαν φανατικά στα γραφεία της επερχόμενης κυβέρνησης, για να πάρει ψηφοδέλτια να μοιράσει, με κάνει πολύ επιφυλακτικό. Με τρομάζει !!! Δείχνει έναν Λαό που μοιάζει πάρα πολύ με αυτόν του παρελθόντος.
Αυτό που φοβάμαι όμως πιο πολύ είναι ότι μπορεί να μην γίνει ακόμα αυτή η Αρχή. Πολύ το φοβάμαι αλλά το απεύχομαι.
Μακάρι, μακάρι να πάρουμε και να τραβήξουμε τον δρόμο το δύσκολο, το δρόμο της Αρετής και όχι της Κακίας, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να δούμε ότι ο Κόσμος είναι ......
Ο Κόσμος που αλλάζει...
Μεγάλο δέντρο ο στεναγμός, μεγάλη κι η σκιά του
απλώνει ρίζες στην ψυχή, στο σώμα τα κλαδιά του
Μα όπως ανοίγει ένα πουλί φτερούγα στον αέρα
το δέντρο γίνεται γιορτή και φτερουγίζει η μέρα
Πόσες φορές να σου το πω, πόσες να στο μηνύσω?
Να σου το πω ψιθυριστά ή να στο τραγουδήσω?
Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει
Χαμένοι μοιάζουμε, λοιπόν, στο γύρο του θανάτου
στην παγωνιά του οριστικού, στον τρόμο του αοράτου
Μα οριστικά θα ‘χεις χαθεί, μονάχα αν το διαλέξεις
όπως διαλέγει η μουσική τα λόγια και τις λέξεις
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
