Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός να το συνεχίζει...

Ένα μήνυμα τυχαίο.

Μία απάντηση με ένα τραγούδι.

Ένα "Θυμάμαι" με "Γ" κεφαλαίο και η υγρασία του παλιού καιρού ήρθε στα μάτια.

Δεν το περίμενα. Πόνεσε Γλυκά.

Μπορεί και το τραγούδι να ήταν τυχαίο... αλλά μου έφερε Γλυκές μνήμες.... και Θυμήθηκα.

Δεν ήταν όμως μια απλή θύμηση. Έμοιαζε σαν σφαγή με το βαμβάκι.


Το "ευχαριστήθηκα" όμως γιατί μου άξιζε !!!





Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα
Σήμερα θυμήθηκα κι άλλα
Να σ ενοχλεί που χα γίνει σκιά σου
Τότε που η δική μου ευτυχία
Ήταν η δικιά σου δυστυχία
Κι απ το δεμένο μαντίλι
Που χα στα μαλλιά
Μ έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι
Φίλοι απ την δουλεία
Μ έκριναν παλιά
Τα δυο σου χείλη

Θυμάμαι
Τίποτα δεν άξιζε να πάμε
Τίποτα απ τα πράγματα που τώρα
Μ έκανε η ζωή να μπορώ
Να τα λέω για δώρα
Θυμάσαι
Ώρα σου καλή όπου και να σαι
Τίποτα δεν βρήκαμε ν αξίζει
Κι άφησε τη μνήμη ο καιρός
Να το συνεχίζει...

Τ άσπρο κεντημένο σεντόνι
Έγινε πανί για τη σκόνη
Κι απ τον καινούργιο καθρέφτη
Που χω φέρει εδώ
Θα 'βλεπες τον ήλιο να πέφτει
Όπως βλέπω εγώ
Το παλιό μου εγώ
Να λέει στο φταίχτη

Θυμάμαι...



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για σχόλια πατήστε στην λέξη .... " σχόλια "