Κάθε φορά που έρχεται καλοκαίρι ρε γαμώτο, κάθε μέρα.... μα Κάθε Μέρα θυμάμαι το κείμενο του Αζίζ Νεσίν.Μόλις μιλήσω λίγο έντονα .... η μάνα μου κοιτάει τα μπαλκόνια και τις αυλές στην γειτονιά.... μήπως και είναι κάποιος γείτονας έξω και ακούει.
Πω πωωωωωω.... μας άκουσαν όλοι..... λέει με βλέμμα γεμάτο ντροπή και τότε εγώ φουντώνω.
Όταν δε, είμαστε στο σπίτι και με 40 βαθμούς κλείνει τις πόρτες και τα παράθυρα για να μην μας ακούνε..... τότε γίνομαι μαινόμενος Ταύρος.... και βάζω τέτοιες φωνές που μας ακούει και το άλλο τετράγωνο..... μην πω και το παράλλο !!!
Και αυτή η κατάσταση δεν είναι μόνο στο δικό μου σπίτι.... αλλά στο 90% των μικροαστικών κατοικιών.
Το ίδιο γινόταν και με τον Πατέρα μου. Τα έπαιρνε τόσο στο Κρανίο που έβαζε κάτι φωνές.... και λίγες ήταν, αφού και αυτός δεν μπορούσε να αποβάλει εντελώς την μικροαστική Νοοτροπία της Συνωμοτικής Σιγής που του είχε επιβάλει η Γιαγιά στα χρόνια του εμφυλίου, που οι ρουφιάνοι..... καραδοκούσαν !!! Αλλά ήταν πάντα Ελεύθερος !!! Δεν μασούσε ποτέ στο "Ηθικό" δίλημμα, που έμμεσα έθετε η Μάνα μου "Μην μου φωνάξεις για την Μαλακία (καλά δεν το έλεγε έτσι. Η μαλακία ήταν απαγορευμένη λέξη στον Ηθικό της κώδικα) που έκανα.... γιατί θα μας ακούσουν". Γιατί αν μασούσε, τότε αυτή η Ηθική εκμετάλλευση θα πήγαινε σύννεφο. Η Λαμογιά..... θα γινόταν συνέχεια η μία μετά την άλλη. Μπορεί να μην ήθελε και αυτός να ακουστεί στον Γείτονα..... αλλά ήταν τόσο Ελεύθερος, που από μέσα του έβραζε..... και τελικά επικρατούσε το Δίκιο και το Μίλαααααααααα !!!
Έχω 6 χρόνια στον Σκουριασμένο Βόλο (όχι, δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις !!!) και ακόμα νομίζω ότι ζω στον Μεσαίωνα, όπου η Λογοκρισία και ο φόβος για Αποκεφαλισμό.... έκανε τους πιο πολλούς να ψιθυρίζουν.Και λέω τους πιο πολλούς γιατί υπήρχαν μερικές Ελεύθερες και Δυνατές φωνές που παρά τα βασανιστήρια.... συνέχιζαν να φωνάζουν και όχι να σιωπούν.
Η Ταινία που έχω στο βίντεο παρουσιάζει την κατάσταση στην Αθήνα του 1966. Την Αθήνα της αυλής..... που από την μία είχε ρομαντισμό και από την άλλη..... Σσσσσσ Σώπα, τι θα πουν οι γείτονες !!!
Πότε ρε γαμώτο σε αυτή την Επαρχία θα ξεπεράσουμε την Αθήνα του 66 ??? Όχι μόνο πέρασαν τα χρόνια, αλλά ζούμε στον γ@μημένο 21ο Αιώνα !!!
Σώπα - Αζίζ Νεσίν
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε: "σώπα".
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!"
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ....σώπα!"
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρείς το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"
Μπορεί να μην είχαμε με δ'αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν'την να σωπάσει.
Κόψ'την σύρριζα. Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές "έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς"
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,θα γίνεις φαφλατάς ,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ'την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια. Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει: ..............................................
Μ Ι Λ Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α !!!!!!....
Αν σας άρεσε η ανάρτηση... κάντε κοινοποίηση με το κουμπί Share. Μπορείτε να την στείλετε κατευθείαν με E-mail.... πατώντας "Share", στη συνέχεια το Φακελάκι "E-mail", και τέλος το φακελάκι στα "περισσότερα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου