Μην την πεις, μην την πεις μ' ακούς ...

Άραγε πόσες φορές έχουμε έρθει Αντιμέτωποι με Ιστορίες Παλιές ???

Και Πόσες φορές θα έρθουμε ακόμα ???

Δυστυχώς η Ζωή είναι γεμάτη Ντεζαβού.

Και εκεί που λες... " Λες ??? Να είναι αλλιώς εδώ τα πράγματα ???.... Ελεύθερη Πτώση !!!"





Τα κάνουμε Πολύ Πολύπλοκα τα πράγματα. Και τα δυσκολεύουμε.


Γιατί δεν Αγαπάμε. Έχουμε μάθει μόνο να αντιμετωπίζουμε με Επιφύλαξη. Και όταν φοράμε τα Γυαλιά της Επιφύλαξης".... όλοι μας φαίνονται Απειλητικοί.

Και όταν κατεβάζεις ρολλά, οχυρώνεσαι, ταμπουρώνεσαι... σου λένε γιατί ??? Γιατί δεν μιλάς... Ανοίξου... Μίλα μου !!!


Πρώτα πρέπει όμως να Ανοιγόμαστε και να Μιλάμε Μέσα μας... στον Εαυτό μας.

Το Αντέχουμε ???

Μπορούμε να εκλάβουμε κινήσεις με το χαμόγελο στο Στόμα ??? Ή το μαχαίρι είναι κρυμμένο κάτω από τα ρούχα και πάντα ετοιμοπόλεμο... και καλά ακονισμένο ???

Και έχεις μάθει να "βλέπεις" το μαχαίρι. Ουσιαστικά όχι να βλέπεις το μαχαίρι... αλλά το τρέμουλο των χεριών και το σχήμα στην παλάμη έτοιμο να υποδεχτεί την Λαβή.


Έχεις δει πολλές φορές αυτό το τρέμουλο. Το αγνοείς... για την πιθανότητα λάθους Κρίσης.


Το Μαχαίρι όμως βγαίνει. Για Καλό και για Κακό.

Τραβιέσαι ... Φεύγεις !!!


Μήπως έμεινε όμως μόνο το Κακό ???





Ιστορία Παλιά


Ιστορίες παλιές
θα ΄ρθεις να πεις να διαλέξω
τις ξέρω καλά
τις ξέρω τις έμαθα απ' έξω

Ιστορία παλιά
που σου λέει ξανά σ' αγαπώ
τώρα πάω, πάω μακριά

Και ό,τι κι αν πεις
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δεν κολλάει

Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα ειν' αργά

Ιστορία παλιά
θα σου πω άλλη μια φορά
τα λόγια της ακριβός θησαυρός
οι λέξεις της είναι χρυσός

Μην την πεις
μην την πεις μ' ακούς
η σιωπή σου ειν' ο μόνος χρυσός
δε σ' ακούω, δεν έχεις φωνή
τα ξεπούλησες όλα, δε μένει δραχμή
και στη μάχη που θέλεις να πας
έχεις χάσει από πριν
φύγε, μην πολεμάς

Τι μου ΄πες τι σου πα
είναι αργά δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει

Μα πού πας;
Πάω μακριά
Μ' αγαπάς;
Σ' το λέω ειν' αργά!

Ιστορία παλιά
τελευταία φορά θα σου πω
μην ψάχνεις τέλος κι αρχή
η φωτιά σου έχει σβήσει
είμαι σ' άλλη εποχή

Πονά η φωνή σου, μη λες
αν φύγεις εσύ
δεν υπάρχω κι εγώ
δεν έχει η ιστορία
αρχή ούτε τέλος
κάθε της λέξη θανάσιμο βέλος

Και ό,τι κι αν πούμε
είναι αργά, δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη
ξανά δε κολλάει

Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα είναι αργά
τώρα πάω, σ' αγαπάω...

Όσοι θέλετε να γράψετε την γνώμη σας ... πατήστε στο "σχόλια".