Τον καιρό που Μία Αγκαλιά που ζητιέται δεν Ανταλλάσσεται ούτε με Ένα Εκατομμύριο Αγκαλιές ...
Την Εποχή του Εγώ που το Μαύρο γίνεται σε ώρες Άσπρο και θαμπώνει τα μάτια ...
Τις Μέρες του Άκρατου Εγωισμού και του Φόβου όπου στο Χάδι δίνεται Μαχαίρι ...
Έχω την Ανάγκη να φωνάξω πως ......
Είμαι άνθρωπος κι εγώ
Μέρα γιορτινή δεν περιμένω να έρθει
Σαν μια Κυριακή που δεν χωράει
Τη φρικτή μου τη σιωπή
Να με ξυπνήσει με ένα αθάνατο φιλί
Νύχτα φωτεινή και πάλι θα σε κρύψουν
Τρέμεις σαν παιδί μήπως σε ανακαλύψουν
Βάζεις τη στολή να μη σε αγγίξουνε
Τα πώς και τα γιατί
Άνθρωπος και εγώ και απόψε θα φωνάξω
άνθρωπος και εγώ, βαρέθηκα, θα αλλάξω
άνθρωπος και εσύ, που χεις στα χέρια τη δική μου τη ζωή
Και πριν προλάβω να σου πω
Πως σ' αγαπώ με σκοτώνεις, μα είμαι άνθρωπος και εγώ
>
Και όταν το πρωί μες το καθρέφτη
Θα φοβάμαι να με δω, μη με φωνάξω ψεύτη
Τα σημάδια θα ρωτώ αν έκανα όλα αυτά
Που είχα στο μυαλό
Άνθρωπος και εγώ, και απόψε θα φωνάξω
άνθρωπος και εγώ, βαρέθηκα, θα αλλάξω
άνθρωπος και εσύ, που έχεις στα χέρια τη δική μου τη ζωή
Και πριν προλάβω να σου πω
Πως είμαι άνθρωπος και εγώ
Ένα κομμάτι απ' τον ίδιο το δικό σου το Θεό
Και έχω δικαίωμα να κλαίω, να γελάω, να πονώ
Κάτω απ' τον ίδιο ουρανό που άλλοι πετάνε να πετώ
Μα είμαι άνθρωπος και εγώ
Κι έχω στα χέρια τη δική σου τη ζωή
Και πριν προλάβεις να μου πεις πως μ' αγαπάς...
Σε σκοτώνω
Γιατί είμαι άνθρωπος και εγώ
Είμαι άνθρωπος και εγώ
Στίχοι: Γιώργος Θεοφάνους
Μουσική: Γιώργος Θεοφάνους
Πρώτη εκτέλεση: Ευριδίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου