Κάποτε, δυο φίλοι ξεκίνησαν για κάποια δουλειά τους και περπατούσαν συζητώντας.
Εκεί που βάδιζαν, μέσα σ' ένα δάσος, ο ένας απ' αυτούς πρόσεξε πως κάτι γυάλιζε ανάμεσα στα χόρτα.
Έσκυψε να δει τι ήτανε και σήκωσε ένα τσεκούρι ολοκαίνουριο.
- Βρήκαμε ένα τσεκούρι! φώναξε χαρούμενος ο σύντροφός του.
Εκείνος όμως, που είχε βρει το τσεκούρι ταράχτηκε και λέει:
- Να μη λες βρήκαμε ένα τσεκούρι, μόνο να λες: βρήκες ένα τσεκούρι.
Αλλά, καθώς προχωρούσαν, αντάμωσαν τρεις-τέσσερις ξυλοκόπους, που είχανε χάσει το καινούργιο τους τσεκούρι κι έψαχναν να το βρουν. Όταν είδαν τους δυο οδοιπόρους, που ο ένας τους κρατούσε το τσεκούρι, έπεσαν πάνω τους θυμωμένοι.
- Χαθήκαμε! φώναξε εκείνος που είχε βρει το κρατούσε στα χέρια του.
Γυρίζει τότε ο φίλος του και του λέει:
- Να μη λες χαθήκαμε, να λες: χάθηκα!
Ούτε όταν βρήκες το τσεκούρι με ήθελες για σύντροφό σου, .... Άρα ούτε τώρα που θα σου το πάρουν και θα φας και ξύλο θέλω να μ' έχεις σύντροφό σου!
Όσοι τόσο καρό φώναζαν ... " Δεν μας νοιάζει ποιοι θα έρθουν ... Να φύγουν Αυτοί Θέλουμε ... " ... ΠΑΡΤΕ τώρα το Τσεκούρι ... και μην μιλάτε καθόλου ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου