Τώρα που το κρύο αγγίζει το δέρμα και τρυπάει το μουδιασμένο κόκαλο …
και διαπερνά τις τριμμένες κουβέρτες στα τσιμεντένια κρεβάτια
και η θέρμανση είναι χλιαρός αέρας μέσα από σιδερένιες σχάρες
και τα κεραμίδια είναι χάρτινα ή πλαστικά παραπετάσματα …
και η ανάσα βγαίνει βαριά και κοκαλώνει σαν σταλακτίτης …
η Λευκή νιφάδα που τόσο χαρά με γέμιζε όταν ήμουν παιδί …
γίνεται Μαύρη τώρα ……. και μου παγώνει την ψυχή …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου