Π@ρνη Ελλάδα, κάθε μέρα ... στου Κόσμου τα Λιμάνια Παίρνεσαι !!!

Όταν ακόμα τώρα ... στο Αποκορύφωμα της Κρίσης ... κλέβουν μισή ώρα κάθε μέρα από το Δημόσιο Νοσοκομείο ... φανταστείται τι Λαμογιές έγιναν σε χαλαρές περιόδους της Δεκαετίας του 90 ... και του 2000 ... 

Μιλάμε για το Μεγάλο Φαγοπότι ... και το έξαλο πάρτι ... 

Με πρόχειρους Υπολογισμούς ... μισή ώρα την ημέρα ... καταλήγει στο τέλος ... να μην δουλεύει 1,5 έτος ... 

1,5 ολόκληρο έτος να κάθεται εις βάρος σου ... Καλά ... και πόσες άλλες μέρες αδειών από την σημαία ... και πόσες άλλες δαπάνες που τις χρεώνουν στο κράτος ... 

Και το χειρότερο είναι το θράσος που το λένε ... Θράσσος απύθμενης Χυδαιότητας ... σαν να σου λένε ... "Πλήρωνε Μαλάκα Έλληνα"  

• τελειωνω στις 2.30...
• 8ωρο...7-3 ειναι κανονικα!
• βεβαια κλεβω λιγο χαχαχ

Χαχαχα .... Χαχαχα ... Ακόμα γελάνε ... Ακόμα δουλεύουν εις βάρος μας ... 

Ακόμα με 3000 Αυτοκτονίες και 50000 Άστεγους ... γελάνε και Συνεχίζουν την Λαμογιά και το Κλέψιμο ... 

Και δεν υπάρχει κανένας να τους τραβήξει το Αυτί ... Δεν υπάρχει κανέναν να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να πει "Σοβαρευτείτε Γαμώ την Πουτάνα μου" ... ο Κόσμος Πεθαίνει ... 

Αλλά ... τι τους νοιάζει αυτούς ??? Τι θα πάθουν ... Αφού ακόμη και την Αυτοκτονία του Γείτονά τους ... του Συγγενή τους ... ακόμα και του Αδερφού τους ... στους Πολιτικούς και στην Τρόικα θα την ρίξει ... 

Οι 3 γραμμές είναι μέρος διαλόγου Πραγματικού ... πριν λίγους μήνες κάποιας Υπεύθυνης Προισταμένης ... που αν γίνει ένα επεισόδιο εκείνο το μισάωρο ... που δεν θα υπάρχει κάποιος στην θέση που πρέπει ... θα καλύψει ο ένας τον κώλο του άλλου ... αντί να τον δώσει στεγνά ... και να τιμωρηθεί κάποιος επιτέλους ... 

Αλλά ποιος να δώσει που και σε ποιον ??? Αφού ο Ένας Καλύπτει τον Άλλον !!!



Π@ρνη Ελλάδα ... Κάθε μέρα ... στου Κόσμου τα Λιμάνια ... Παίρνεσαι !!!

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας

Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα,

ειμαι εδώ σε παρακολουθώ

τρέχοντας μες στα σκουπίδια,

μια απ'τα ίδια

Να λιώνεις να ματώνεις

σαν κορμιά από πλαστικό

κράμα Ηρακλή και αμαζόνας

σάρκα βιαστή, ψυχή φονιά

σε βλέπω να γέλας σ' άσπρα σεντόνια

Που ακόμα καίει το σπέρμα μιας βραδιάς

Στην ερημιά η μανά σου πουλιέται

κορμί σημαδεμένο κάτω απ' τ' αστέρια τυραννιέται

Κοιτά πως η μανά σου η Ελλάς τραβιέται

Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη

στού κόσμου τα λιμάνια παίρνεται

νταβατζήδες εραστές τη φτύνουν όλοι

κι εκεί που σα χιόνι στον ήλιο έλαμπε

αλκολικιά, το βλέμμα σου θυμάται και τρελαίνεται

Κι εγώ είμαι εδώ γιος της μπάσταρδος

την βλέπω να πονά να χαροπαλεύει

το χέρι της δίνω μ' αυτή κρατά μαχαίρι

Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα κι εσύ μην την πιστεύεις