Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι, ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι ...

Αφιερωμένο στους "Αγανακτισμένους" με τις Μούτζες ...

Όπως έγραψα και χθες σε ένα Στάτους, κάποιος γείτονας συντηρητικών Ιδεών και πεποιθήσεων ... μου είπε ... "Πήγανε Πλήρωσε την Εφορία ... μην την αφήνεις ... Το ξέρω ότι είναι άδικο να βάζουν σε Άνεργο 200 € φόρο ... αλλά θα χρειαστείς κάποια στιγμή Φορολογική Ενημερότητα. Μας έχει δέσει έτσι το Κράτος ... Τι να κάνουμε ??? " 

Ε βέβαια ... Τι να κάνουμε ??? Να σκύβουμε λοιπόν σε κάθε Νταβατζίδικη Εντολή τους ... και να τους γλύφουμε και από πάνω ...

Να μην Αντιδρούμε ... Να μην Αντιστεκόμαστε ... Ότι και να μας κάνουν ... ότι και Φόρο και Χαράτσι να μας βάλουν ... εμείς να πάμε αμέσως και να το πληρώσουμε ... επειδή μας εκβιάζουν με την φορολογική ενημερότητα ... με την διακοπή του ρεύματος ... του νερού ... της κατάσχεσης και της φυλακής.

Και εμείς να τα δεχόμαστε έτσι ... Χωρίς Καμία Αντίσταση ... Χωρίς λέξη ... Με σκυμμένο το κεφάλι .. και την γλώσσα απλωμένη ... έτοιμη να πιάσει δουλειά στον κάθε επιτήδειο για να βάλει το παιδί μας σε δουλειά ... να πάρει κανένα επίδομα ... να κάνει κανένα σεμινάριο ... και να μας έχει συνέχεια δεμένο με την Υποχρέωση ...

Καλά να πάθουμε τότε ... Όχι μόνο αυτή την Κρίση ... αλλά Τρισχειρότερη αξίζουμε ... Αφού σε όποιο Νταβαζιλίκι .. εμείς λέμε ΝΑΙ ... και τρέχουμε σαν τα φοβισμένα ετοιμοθάνατα κουφάρια ( έτσι μας καταντήσαν πλέον ) ... να καταλαγιάσουμε την όρεξη των Όρνεων ... που είναι έτοιμα να επιτεθούν δευτερόλεπτα μετά την τελευταία πνοή σου ... Ναι ... τον Θάνατό σου θέλουν ... Με αυτόν ζουν ... Με αυτόν Χορταίνουν ... 

Και είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο ... ότι όποιο φόρο ... όποιο χαράτσι ... βλέπουν ότι περνάει ... μετά το κάνουν πιο βαρύ ... πιο ασήκωτο ... Όταν όμως ο λαός δεν μασάει ... και δεν τρέχει φοβισμένος να το πληρώσει ... ακόμα και να έχει κάποια τελευταία λεφτά ... τότε μόνο το ξανασκέφτονται ... και καταλαβαίνουν ... ότι δεν περνάνε όλα ... 

Αλλιώς ... θα καταλήξουμε ... να μας πηδάνε αβίαστα ... και αφού σκουπίζονται να μας ρωτάνε στο τέλος ...

Σου Άρεσε Μωρό μου ??? 

Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους...

που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.





Όπου σιγή και πατρίς

Στίχοι: B.D Foxmoor, Μιχάλης Μυτακίδης
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member


Μαζεύω ονείρατα πριν φύγει ο χειμώνας
κι αρνιέμαι την πίστη στη δύναμη της εικόνας.
Έχω το νου μου, μη μας πάρει η ντροπή στο κατόπι.
Μη σε ξενίζει, κι όμως, υπάρχουν οι τρόποι.
Ξεκάθαρο το μήνυμα, χωρίς παζάρια,
απ’ τις ψαχτούρες σου στ’ ανοιχτά μου τα συρτάρια
πέσαν στα χέρια σου μυστικά δήθεν ευρήματα.
Μισοπιωμένε, θα σου στερήσω τα προσχήματα,
κάνε μεταβολή κι άκου σε χρόνους άφταστους,
ντουμπλαρισμένο το παρόν σου από τυχάρπαστους.
Κοίτα, σου βάλαν βραχιολάκι μωρού από μαιευτήριο
κάκιστο αντίγραφο με πωλητήριο,
μελλοντική εκδοχή, εμπορικό ανακοινωθέν,
αναλώσιμο υλικό, κόστος μηδέν,
εκδοχή β’ χωρίς αντιπαράθεση,
εκμετάλλευση έργου με κατευθείαν ανάθεση.
Και ζηλεύουν οι αγγέλοι.
Το αφεντικό τους έχει μόνιμα το δάχτυλο στο μέλι,
κι η ζαλισμένη αγέλη το πάει χωλαίνοντας,
συναινεί και ζει πεθαίνοντας.
Γι’ αυτό πριν φύγει ο χειμώνας μαζεύω ονείρατα,
τα ντανιάζω μέσα μου, δίπλα στα κρίματα,
και βαφτίζω τη φαρσοκωμωδία αυτή που ζεις
Όπου σιγή και πατρίς.
Ξαλαφρωμένος συνεχίζω το κατεβατό μου,
κάποιοι ίσως να ονειρεύονται τον σταματημό μου,
χρεώνοντάς τον στις παράπλευρες απώλειες.
Ξένα προστάγματα, ποινές εγχώριες.
Τόσα χρόνια ξεροσταλιάζουνε δαύτοι,
εγώ μουλάρωνα και δε με κάνανε ζάφτι,
με σημαδεύανε με έργα και με λόγια άσφαιρα.
Κοίτα τα μάτια μου, καθαρά και ξάστερα
Συγνώμη λοιπόν για την παράλειψη,
όσοι στηρίζουν όσα λένε κατηγορούνται για συγκάλυψη,
για αιρετικές απόψεις και ιδέες άχρωμες,
για νέες ηθικές και πράξεις άνομες.
Κατηγορούνται κι όσοι καθημερινά πλάθουν τον κόσμο τους
και μοναχοί τους τραβάν τον δρόμο τους,
κι εξοντώνονται όσοι ταιριάζουν και μοιάζουν τσούρμο
από μια κοινωνία βαμμένη με φούμο.
Λογοδοτούν τ’ αγρίμια σε παρατρεχάμενους,
που μεταφέρουν τα πάντα στους υψηλά ιστάμενους.
Και πάει το κόλπο σκοινί κορδόνι
ώσπου να ξεχειλίσει του φόβου το καμιόνι,
καλή σκηνοθεσία, ωραία φωτογραφία,
μάπα το σενάριο, μα δεν έχει σημασία,
συμμετέχουμε όλοι σαν ήρωες επιφανείς
στην κωμωδία Όπου σιγή και πατρίς ...