ΚΕΡΔΙΣΕ ... και το μεγαλύτερο Κέρδος της το Μοιράστηκε Μαζί μας ... και ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ και εμείς Μαζί !!!

Ο Αύγουστος Κορτώ έχει βρει έναν τέλειο τρόπο για να διαχωρίζει την κομπιουτερίστικη δουλειά (γράψιμο, μετάφραση) απ' τη διασκέδαση (socialmedia, Ίντερνετ, torrents) όταν κάθεται στο γραφείο του, στο σπίτι. 

Έχει δύο υπολογιστές και ο αριστερός δεν έχει Ίντερνετ: όταν τον έχει ανοιχτό, έχει κλειστό τον άλλον, με τις θελκτικές Σειρήνες του Ίντερνετ κι έτσι μπορεί και δουλεύει απερίσπαστα, χωρίς να κωλυσιεργεί, όπως όσοι έχουν την αναβλητικότητα στο αίμα τους, σαν εμένα.   

Τον έχω πετύχει μετά τη δουλειά –αυτή την εποχή μεταφράζει ένα σκανδιναβικό μυθιστόρημα– και το πρώτο πράγμα που τον ρωτάω είναι για το νέο του βιβλίο, το συγκλονιστικό αυτοβιογραφικό Βιβλίο της Κατερίνας, στο οποίο αφηγείται την ιστορία της μητέρας του, που πολέμησε τη διπολική διαταραχή (και έχασε).   «Ήταν πολλές οι φορές που θέλησα να πω την ιστορία της μητέρας μου, αλλά συνήθως κατέληγα να φτιάχνω άλλες μητέρες στα βιβλία μου, καλές, κακές... Το ότι πέρασε ο χρόνος, όμως, μου επέτρεψε να έχω μεγαλύτερη νηφαλιότητα, ίσως και αντικειμενικότητα – δεν ήθελα να κάνω μια αγιογραφία ή να δαιμονολογήσω» λέει.   

Δεν διεκτραγωδεί ο Κορτώ τα παιδικά του χρόνια («μα, δεν έζησα μια ντικενσιανή παιδική ηλικία, ώστε να καταλήξω να γράψω μαρτυρολόγιο!» γελάει) και εξηγεί πως έγραψε το βιβλίο σε πρώτο πρόσωπο –αφηγείται τα πάντα η μητέρα του– και σε ιστορικό ενεστώτα, για να μεταφέρει, όσο μπορούσε, τον προσωπικό, προφορικό της λόγο.   Το βιβλίο γράφτηκε σε συνθήκες πυρετώδεις, μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες, και ο Κορτώ δεν θυμάται πώς ακριβώς ένιωθε. Παρομοιάζει την εμπειρία με την υποτιθέμενη μέθεξη των μέντιουμ: είχε αφήσει την Κατερίνα να τον «γεμίσει» – μια γυναίκα που, όπως λέει, ενώ έδινε σε πληθωρικό, σχεδόν ασφυκτικό βαθμό αγάπη στους άλλους, πρόσφερε ελάχιστη, ως και ανύπαρκτη αγάπη στον εαυτό της. 

«Μπορείς να πεις ότι ακόμα και την κατάθλιψη που ο ίδιος έχω βιώσει την έζησα για πρώτη φορά μέσα από τη συνύπαρξή μου με τη μητέρα μου στη βρεφική μου ηλικία. Σήμερα ξέρουμε πως οι παιδοψυχίατροι περιγράφουν την επιλόχειο κατάθλιψη ως μια πόρτα που κλείνει: ενώ η μητέρα μέχρι τότε πρόσφερε στο έμβρυο και το βρέφος ολόκληρο το σύμπαν, με την επιλόχειο κατάθλιψη όλα σταματούν, προσωρινά έστω. Το μωρό βρίσκει απέναντί του έναν τοίχο, πράγμα που επηρεάζει το ρευστό ψυχισμό του – και ίσως και τη μετέπειτα ζωή του».   

Αναρωτιέμαι αν ήταν η συγγραφή του βιβλίου ένα ακόμα είδος ψυχοθεραπείας. Ο Κορτώ μου λέει ότι κουβαλούσε ένα άγχος ενοχής από τα τρυφερά του χρόνια, που ήθελε να γιατρέψει τη μητέρα του, αλλά, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούσε, και πως τώρα πια νιώθει ότι, σε έναν βαθμό, γράφοντας το βιβλίο, εξόφλησε ένα χρέος του απέναντί της. Μέχρι τώρα ο ίδιος ήταν το μόνο «δημιούργημα» της Κατερίνας, το μόνο χειροπιαστό αποτύπωμά της στη Γη και τώρα υπάρχει και αυτό το βιβλίο.

«Τουλάχιστον την ακινητοποίησα σε αυτήν τη χρονική στιγμή, σε αυτό το παιδικό χαμόγελο της φωτογραφίας που κοσμεί το εξώφυλλο» λέει, και θυμόμαστε μια φανταστική γιαπωνέζικη ταινία που λέγεται Afterlife, ένα εξαιρετικά όμορφο και τρυφερό φιλμ στο οποίο οι νεκροί έχουν την ευκαιρία να παγώσουν ένα αγαπημένο τους στιγμιότυπο από τη ζωή τους και να ζήσουν μέσα σε αυτό για ολόκληρη την αιωνιότητα. 

Ο μόνος άνθρωπος του οποίου η γνώμη μετρούσε για το βιβλίο (και που ήξερε πραγματικά την Κατερίνα) ήταν ο πατέρας του, και τα μηνύματα ή γράμματα λοιπών συγγενών ο Κορτώ δεν τα διάβασε καν. Την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας, ο πατέρας του το αγόρασε, το διάβασε μονορούφι και πήρε τηλέφωνο τον γιο του, συγκινημένος. «Στην αρχή φοβήθηκα ότι είχε πάθει κάτι, είναι και μιας ηλικίας, νόμισα ότι θα μου έλεγε τίποτα κακά μαντάτα για την υγεία του. 

Τελικά, μου είπε πως ένιωθε σαν να πήρε πίσω ένα κομμάτι απ' τις αναμνήσεις του, απ' τη ζωή του με την Κατερίνα, και με τα καλά και με τα κακά...».   

Μιλάμε λίγο και για την επικαιρότητα και τον χαμό με την αθεΐα του Τσίπρα. «Είναι αηδιαστική η κατάσταση», λέει, «την οποία προκάλεσε η φρικώδης ακροδεξιά κυβέρνησή μας. Είναι απαράδεκτο να τραβάς στα πιο χυδαία φώτα της δημοσιότητας, με τον πιο χυδαίο τρόπο, κάτι τόσο μύχιο και ιδιωτικό όσο η μεταφυσική ανησυχία και τα θρησκευτικά πιστεύω του καθενός. Αν ο πολιτικός κάνει καλά τη δουλειά του, δεν με νοιάζει αν πιστεύει ή όχι. Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να μαζέψει τα διαφυγόντα μέλη του μαντριού της και κάνει αυτά τα ανοίγματα στην ποταπότερη ακροδεξιά. Είναι επίσης τρελό το ότι κατά κανόνα ο άθεος βρίσκεται σε θέση απολογητική και καταλήγει να εξηγεί τα αυτονόητα για τον ίδιο».   

Θεωρεί ότι ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ είναι ο χειρότερος εκπρόσωπος που θα μπορούσε ποτέ να έχει ο Θεός επί γης. «Μα, δήλωσε ότι "όπου δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται"... Αυτός που έχει τον Θεό και είναι γεμάτος τόσο μίσος; Φαντάσου να μην τον είχε κιόλας, δηλαδή! Μου θυμίζει άνθρωπο στερημένο, που έχει στερήσει απ' τον εαυτό του βαθιές, ουσιαστικές απολαύσεις και επιθυμίες – μοιάζει να έχει αυτό που έλεγε ο Μένκεν ότι έχουν οι πουριτανοί, δηλαδή τη βασανιστική υποψία ότι κάποιος, κάπου είναι ευτυχισμένος».   

Πρόσφατα ο Κορτώ μίλησε ανοιχτά υπέρ της επέκτασης του Συμφώνου Συμβίωσης και για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Θεωρεί ότι τα προσωπικά δεδομένα της ζωής του καθενός είναι ιερά και κανείς δεν πρέπει να υποχρεώνεται να τα κοινοποιεί – όμως ταυτόχρονα πιστεύει πως το comingout κάποιου είναι χρήσιμο, αν βοηθά την κοινωνία να πάει μπροστά.   «Αν το ότι εγώ μιλάω ανοιχτά δίνει κουράγιο ή βοηθά έστω κι ένα ακόμα άτομο, τότε νιώθω πλήρης» τονίζει, προσθέτοντας ότι το ζήτημα του Συμφώνου για τους γκέι είναι θέμα ζωτικής σημασίας για τον ίδιο. «Ζώντας δέκα χρόνια αρμονικά με τον ίδιο σύντροφο και αντιμετωπίζοντας, όπως όλοι, πάνω κάτω διάφορα οικονομικά προβλήματα, εστιάζω καθαρά στο πρακτικό σκέλος, που δεν αφορά ούτε τους παπάδες ούτε τους ετεροφυλόφιλους. Ας πούμε, τα τελευταία χρόνια χρειαστήκαμε εγώ και ο σύντροφός μου σε κάποιες στιγμές πχ. να νοσηλευτούμε – αν ήμουν κάποιες μέρες στην εντατική, ο Τάσος δεν θα μπορούσε να με επισκεφτεί. Θεωρητικά, αν πέθαινα, το σπίτι που θα είχαμε αγοράσει μαζί, θα το ζητούσαν τρίτα και τέταρτα ξαδέλφια μου που μπορεί να με μισούσαν κι ο Τάσος μπορεί να έμενε στον δρόμο. Εστιάζω στην ισονομία. Αυτό ζητάω, ούτε γάμους, ούτε προκλήσεις ούτε τίποτα: θέλω ισονομία."   

Το «Βιβλίο της Κατερίνας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. 

Πηγή: www.lifo.gr

Ένα μόνο έχω να πω στον Φίλο μου ( Πραγματικά έτσι τον Νιώθω ... και το έχω δηλώσει και στον Ίδιο ... και ξέρω ότι το χάρηκε ... και όχι μόνο γιατί μου το είπε ... ) ότι η Κατερίνα ΔΕΝ έχασε ...

... ΚΕΡΔΙΣΕ ... και το μεγαλύτερο Κέρδος της το Μοιράστηκε Μαζί μας ... και ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ και εμείς Μαζί !!!