Φίλη μου... κατάφερες το απίστευτο... έσβησες χρόνια πυροθρεμένα!!!

Αν ξαναζούσα, θα μιλούσα Λιγότερο και θα άκουγα Περισσότερο..

Θα καλούσα φίλους για φαγητό στο σπίτι ακόμα κι αν ήταν λεκιασμένο το χαλί Μου.

Θα έτρωγα ποπ κορν στο σαλόνι μου και θα ανησυχούσα λιγότερο για την σκόνη, αν κάποιος ήθελε να ανάψει φωτιά στο τζάκι.

Θα αφιέρωνα πιο πολύ ώρα να ακούω τον παππού Μου να μιλάει για τα νιάτα του.

Δεν θα ανησυχούσα για το ανοιχτό παράθυρο στο αυτοκίνητο, μη μου χαλάσει την κόμμωση..

Θα άναβα εκείνο το ροζ κεράκι που μύριζε τριαντάφυλλο, και δεν θα το άφηνα να λιώσει στην αποθήκη..

Θα καθόμουν με τα παιδιά Μου στο γρασίδι και δεν θα με ενδιέφεραν οι λεκέδες από το γρασίδι στα ρούχα..

Θα έκλαιγα και θα γελούσα λιγότερο όταν έβλεπα τηλεόραση, και περισσότερο όταν παρακολουθούσα την Ζωή.

Θα αναλάμβανα περισσότερες ευθύνες, για να ξεκουράζω τον άντρα Μου..

Θα ξάπλωνα στο κρεβάτι μου όταν ήμουν άρρωστη και δεν θα προσποιομουν το ανίκητο βουνό...

Δεν θα γκρίνιαζα για τους 9 μήνες της εγκυμοσύνης μου, παρά θα ευχαριστούσα το Θεό για κάθε δευτερόλεπτο που θα συνειδητοποιούσα το τι συνέβαινε μέσα Μου...

Όταν θα έρχονταν να με φιλήσουν τα παιδιά μου, δεν θα έλεγα: "Αργότερα αυτά! Τώρα στα μαθήματα σας!"

Θα έλεγα περισσότερα "Σ' αγαπώ", περισσότερα "Συγγνώμη"..

Μα περισσότερο από όλα, όταν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω, δεν θα έχανα ούτε λεπτό…θα ζούσα το κάθε δευτερόλεπτο…

και δεν θα το επέστρεφα π ο τ ε..........

- Erma Bombeck

Το γράμμα μιας Γυναίκας πριν "φύγει"...

Στίχοι: Active Member
Μουσική: B.D Foxmoοr, Μιχάλης Μυτακίδης
1. Active Member

Φίλε μου θρονιάστηκες πλάι στο δέντρο
το αρρίζωτο
με λόγια καλοπλασμένα
Κέρδισες,κατάφερες το απίστευτο
έσβησες χρόνια πυροθρεμένα

Καλό ταξίδι στα όνειρα σου
τα αφύτευτα
Και στης ψυχής σου τα χιλιοζήλευτα
Χίλιες κρυψώνες να `χεις...
να ξεχνάς...

Μην λιγώνεσαι
Θα γίνεις ότι θες
Μην αγχώνεσαι

Είδες τα ασύγκριτα

Σε καιρούς φοβισμένους...
μόνο την αλήθεια να καρπώνεσαι
γεννήθηκες
να είσαι στους κερδισμένους

Εκείνους με τα ανάλαφρα χνάρια
Που λοιδορούν τα σφαχτάρια

Χίλιες αγάπες να `χεις...
να ξεχνάς....

Φίλε μου πάνω στο χαμό μου
Δε σου είπα χαιρετίσματα
Από το δέντρο
το λατρεμένο
Από τον μάγο
και από της βροχής τα ξεχειλίσματα

Στο φράγμα
Το ξωτικό το λαβωμένο

Τους είδα μεσ’ τα όνειροπαλέματα
Τους είπα ψέματα
Για σένα τα ίδια ψέματα
Αλλά εσύ χίλιες αλήθειες να λες...
...για να ξεχνάς

Φίλε μου εγώ,
ακόμα τραγούδια φτιάχνω
Τραγούδια λεω...
Κι επειδή γουστάρεις την βροχή...

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς

Φτιάχνει τα χρώματα
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Φέρνει κι αρώματα

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γυρίζει θύμισες

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και κοίτα γύρω σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γείρε στον μύθο σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και χαμογέλα μου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς