Δημήτρη Δημήτρη Δημήτρη ... έλα έλα έλα ... ακούω από την Μάνα μου να φωνάζει με την Κούραση και τον Πόνο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της ...
Είδα να κουβαλάει μία Λεκάνη γεμάτη με Γλάστρες Πήλινες ... γνωρίζοντας ότι έχει θέμα με το γόνατό της ...
Άνοιξε την πόρτα ... είπε και κούτσαινε με το τόσο μεγάλο βάρος ...
Άστο κάτω να το πάω εγώ στα σκουπίδια ... είπα ...
Όχι Όχι .. θα το πάω εγώ ... λέει ...
Άστο κάτωωω Φωνάζω ...
Το Αφήνει ... το Σηκώνω ... και κόντεψε να μου έρθει στην Μάπα ... γιατί ζύγιζε δεν ζύγισε μισό κιλό ...
Οι Γλάστρες ήταν Πλαστικές ... και Τζούφιες ...
Γιατί έπρεπε να φωνάζει εμένα να σου ανοίξω την πόρτα ???? φωνάζω ... Ήταν τόσο βαρύ αυτό που κουβαλούσες και κούτσαινες κιόλας ??? Γιατί δεν το άφηνες κάτω ... να ανοίξεις την πόρτα ??? και δεν χρειαζόταν κιόλας ... Ήταν τόσο ελαφρύ που μπορούσες να το ανοίξεις Άνετα με το ένα Χέρι ...
Γιατί όλη αυτή η Αναστάτωση ... και να με κόψεις κι εμένα από την δουλειά μου και να με τρομάξεις ???
Γιατί ( με κλαψομούνικο Ύφος ) ... και κλαψ .. και σνίφ ... έχω από το πρωί και δεν μπορώ άλλο ... και σνιφ ... και μες την Κλάψα ...
Ε σταμάτα ... Μην κάνεις άλλες δουλειές .. αν δεν μπορείς να σηκώνεις ούτε μισό κιλό ...
Παίρνω την Λεκάνη ... της δίνω ένα Σουτ ... και πάνε κατευθείαν έξω στον Δρόμο ... Με τόσο Βάρος .. το πόδι μου θα έπρεπε να σπάσει της είπα ... Παλιολαμόγιο ... Δεν θα με Κοροιδεύεις της λέω ... για να σε Λυπηθώ ...
Fucking ... Εγωίστρια ( τάχα μου ) Πονεμένη ... που τραβάει τα Πάνδεινα ... Ελληνάρα Μάνα ... !!!
( Αυτή η Ζαφειρίου μας γ@μησε την Πιάτσα ... )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου