Στην Μνήμη της Μάνας με τα πιο πολλά παιδιά στον Κόσμο. Την ΜΗΤΕΡΑ ΤΕΡΕΖΑ.

Δεν τα πάω καλά με τις γιορτές γιατί πιστεύω ότι με το να λες χρόνια πολλά μόνο εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, αναγκάζεσαι πολλές φορές να υποκρίνεσαι.

Δεν έγινε ακόμα αλλά περιμένω για άλλη μια φορά η Μάνα μου να μου πει με Παράπονο "Πάλι φέτος δεν μου είπες Χρόνια Πολλά", άσχετα αν κάθε χρόνο ξέρει πως νιώθω για τις γιορτές και τα Χρόνια Πολλά.

Στην γιορτή μου και στα γενέθλιά μου δεν σηκώνω τηλέφωνα, ούτε σταθερό ούτε κινητό και γενικά είμαι κάπως, ίσως και θυμωμένος γιατί με θυμώνει η υποκρισία.

Έχω ακούσει πολλά χαρούμενα παιδιά που να λένε "Όχι ρε πούστη μου, πρέπει να πάρω τη Μάνα μου τηλέφωνο, είναι η γιορτή της Μάνας σήμερα". Και συνεχίζουν "Τα ανθοπωλεία είναι ανοικτά;". Και όταν μαθαίνουν πως είναι ξαναλένε, "όχι ρε γαμώτο δεν την γλυτώνω την ανθοδέσμη, τι δικαιολογία θα έχω?".

Και ξεχύνονται στους δρόμους να πάρουν λουλούδια για να δείξουν την αγάπη τους στον Άνθρωπο που τους έφερε στη Ζωή.

Αναρωτιέμαι όμως αν Μάνα είναι αυτή που σε έφερε στη Ζωή ή αυτή που σου προσφέρει τη Ζωή??? Αυτή που μόλις κόβει τον ομφάλιο ρόλο, ουσιαστικά δεν σε "γνωρίζει" ή αυτή που σου απλώνει το χέρι και σου προσφέρει ζεστασιά???

Ξέρω πάρα μα πάρα πολλές που για να κατοχυρωθούν Κοινωνικά και να μην μείνουν στο ράφι, Παντρεύτηκαν (εννοείτε χωρίς έρωτα), """γέννησαν""", και από εκεί και πέρα αφού έκαναν το Κοινωνικά αποδεκτό, παρατούσαν τα παιδιά μόνα τους στο σπίτι, με ένα ξεροκόμματο για να μην πεθάνουν (για τον κόσμο περισσότερο και πουν ότι δεν είχαν καλούς γονείς), τα έβαζαν με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση για να μην ενοχλούν με τις φωνές τους και δεν ακούγονται καλά τα κουτσομπολιά με τις φιλενάδες τους.

Τα πέταξαν σε ένα φροντιστήριο από το νηπιαγωγείο (μην πω από τον Παιδικό Σταθμό) για να τα διαβάζουν επειδή δεν παίρνουν τα γράμματα (αφού δεν πήραν Αγάπη λογικό είναι) και όταν φτάνουν στην Ενηλικίωση και παίρνουν Ναρκωτικά ή κάνουν άλλα αντίστοιχα έκτροπα.

Και τότε έρχεται και η κλασσική ερώτηση....

Γιατί, τι σου έλειψε??? Όλα δεν τα είχες??? Τα ακριβότερα ρούχα, παιχνίδια, εκδρομές..... Και η κλασσική απάντηση του Παιδιού είναι .... Όχι γιατί δεν είχα ΕΣΕΝΑ... ΜΗΤ....

Μόνο που δεν το λέει, γιατί το ΜΗΤΕΡΑ δεν του βγαίνει αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει!!!

Και αυτό το παιδί, επειδή κάποια άχρηστη αυτού του Τίτλου, το έφερε στη Ζωή (χωρίς βέβαια να ρωτηθεί) για δικούς της καθαρά υστερόβουλους λόγους (Γεράματα, Κοινωνία, Γόητρο), πρέπει να πει Χρόνια Πολλά Μανούλα σε Αγαπάω. Τα περισσότερα το λένε γιατί αλλιώς δεν έχει χαρτζιλίκι. Και για να μην έχουν προβλήματα "στέρησης" γενικότερα (εξόδου, χρημάτων κ.α) με μαύρη Καρδιά λένε χρόνια πολλά.

Έτσι γίνεται συνήθως όταν υπάρχουν ημέρες που "Πρέπει" να λέμε κάτι άσχετα με το πως αισθανόμαστε. Μην μου πείτε ότι την Γιορτή σας δεν σας πήραν αρκετοί τηλέφωνο μέσα στη Γλύκα, που ξέρατε ότι μόλις κλείσουν θα πουν "Άντε Μαμήσου ρε Μαλ@κ@(ο))


Σήμερα λοιπόν για να σπάσω όλο το "ΘΕΤΙΚΟ" mood της Γιορτής των "Ανθοπωλείων" θα γράψω για μια ΑΧΡΗΣΤΗ που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί την ονομάζανε Μητέρα... και αυτή είναι η Μητέρα Τερέζα.

Γιατί ΑΧΡΗΣΤΗ??? Θα σας πω!!!

Γιατί δεν αξιώθηκε να γίνει Βιολογική Μάνα. Τι έκανες εσύ κυρά μου??? Γέννησες??? Έφερες 9 μήνες το παιδί μέσα στην κοιλιά σου??? Τι μιλάς???

Και πως να κάνεις Παιδιά??? Παντρεύτηκες??? Όχι βέβαια, που μυαλό για Παντρειά (και ποιος θα σ' έπαιρνε άλλωστε), αφού συνέχεια γυρνούσες από εδώ και από εκεί, τάχα μου σε αγαθοεργείες....

Δεν γίνεται έτσι η Οικογένεια κυρά Τερέζαααα. Πρέπει να καθίσεις σπίτι. Να μην καπνίζεις, να μην πηγαίνεις το καλοκαίρι για μπάνιο, να μην κάνεις SEX (εννοείται και με τον γκόμενο), γιατί τον Άνδρα μας χεσμένο τον έχουμε γιατί ούτως ή άλλως όλη τη μέρα είναι στη Δουλειά). Ναι αλλά για ποιον είναι όλη τη Μέρα στη Δουλειά. Για το ΠΑΙΔΙ... άσχετα αν δεν το βλέπει ποτέ.

Είδες τι στερήσεις τραβάει η Μάνα κυρά Τερέζα??? Τι νομίζεις... έτσι γίνονται???

Ξέρω και εγώ να τρέχω από εδώ και από εκεί..... (έρχεται η πιο αχαρακτήριστη έκφραση υπάρχει)

ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΕΚΑΝΕΣ??? ΗΣΟΥΝ ΑΞΙΑ??? ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ...


Προσπαθώ να συγκρατηθώ ήρεμος αλλά τα δάχτυλα μου αρχίζουν να τρέμουν, γιατί μου έρχονται λέξεις και εικόνες από τα παραπάνω και γίνομαι έξαλλος.

Για αυτή την άγια Γυναίκα δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί πραγματικά τα χάνω σκεπτόμενος το μεγαλείο της Ψυχής της και του Έργου της.

Πραγματικά της Αξίζει ο Τίτλος ΜΗΤΕΡΑ.


Έμαθα για εκείνη περισσότερα όταν είδα την ομώνυμη Ταινία της. Είναι από τις αξιολογότερες Ταινίες (μαζί με του Γκάντι) που δείχνουν το Μεγαλείο Προσφοράς και δοτικότητας. Αξίζει να τη δείτε και τότε θα καταλάβετε αν αξίζει να αγχώνεστε (εσείς οι κοπέλες που πλησιάζετε τα 30) για να κάνετε παιδιά. Δεν έχει σημασία αν κάνετε παιδιά αλλά τι θα τους προσφέρετε στην Ζωή τους.

Η Μητέρα Τερέζα δεν έκανε παιδιά γιατί δεν προλάβαινε να κάνει. Έτρεχε όλη την Μέρα για να σώσει όσα μπορούσε από αυτά που γεννήθηκαν από "Άξιες" Μάνες ή για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, από Μάνες που αναγκάστηκαν λόγω συνθηκών να τα αφήσουν μόνα τους.

Και τελειώνω κάπου εδώ λέγοντας ότι για μένα Μάνα δεν είναι αυτή που έχει γεννήσει, αλλά αυτή που χαρίζει το χάδι και την έννοια της στο παιδί..... στο κουτάβι.... στη Ζωή.

Ευτυχώς έχω δει στη Ζωή μου αρκετές ΜΑΝΕΣ χωρίς να έχουν Γεννήσει !!! Και συνήθως οι περισσότερες είναι αυτές που δεν έχουν γεννήσει, γιατί προτιμούν να μην κάνουν ποτέ παιδί, από τον να μην μπορέσουν λόγω πολλών συνθηκών να του δώσουν αυτά που μια Μάνα πρέπει να δώσει. Υπάρχουν άλλωστε πολλά παιδιά που στερούνται αγάπης και στοργής και......

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ !!!

Ας μιλήσουν τα τραγούδια....

Πάντα από μικρό παιδί Ονειρεύομουνα να είμαι Παραγωγός Ραδιοφώνου και να έχω τόσα πολλά τραγούδια έτσι ώστε ότι θέλω να πω να το λέω με αυτά.

Βέβαια έφτασα στο σημείο να έχω τόσα τραγούδια ώστε να μπορώ κάθε φορά που αισθάνομαι κάτι να διαλέγω κάποιο από αυτά, αφού είναι πάρα πολλά, αλλά Ραδιοφωνικός Παραγωγός δεν έγινα. Τουλάχιστον ακόμα.

Αυτό όμως που έχω καταφέρει χωρίς να το έχω σκοπό, είναι να αισθάνομαι κάπως, χωρίς να ξέρω πως, και να μην το μεταφράζω σε τραγούδι, αλλά το τραγούδι από μόνο του να με παίρνει από το χέρι και να με Οδηγεί.

Τώρα λοιπόν που είμαι κάπως (δεν ξέρω πως ακριβώς), επηρεασμένος και από τον "χωρισμό" του Καρυωτάκη με την Πολυδούρη, θέλω να μιλήσει το τραγούδι για μένα και όχι εγώ....



Ένα πολύ αγαπημένο μου.... Τραγούδι Ψυχής ... Του Μάνου Ξυδούς...

Δεξί κλικ, και Άνοιγμα σε νέα καρτέλα για το Βίντεο κλιπ....

http://www.youtube.com/watch?v=mCUJ_IVQ-Go


Στίχοι: Μάνος Ξυδούς
Μουσική: Μάνος Ξυδούς
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Βαδίζω μαζί σου σε ζωγράφων αυλή
όμως το νιώθω ότι θέλεις να φύγω
κι αν βρίσκομαι μόνος σε μια ξένη γης
συνήθισα να είμαι μόνος

Ποδήλατα οι σκέψεις δίχως φρένα κι αυτές
πηγαίνουμε πάντα άκρη στην άκρη
για να συναντήσουν βραχνούς εραστές
πνοή να τους δώσουν και δάκρυ

...σε μιαν άκρη...

Καράβια μπροστά μου τυφλοί στεναγμοί
βαμμένοι στα γκρι με κοιτάνε
χωρίς να ρωτήσουν πετάνε σχοινί
και πιο μακριά σου με πάνε

Κάτι με σφίγγει θα με λιώσει θαρρώ
όμως μωρό μου πρέπει να φύγω
είν' ο χορός μου μιας πόρνης χορός
μόνο που αξίζει πιο λίγο

...πιο λίγο...
...είν' η αγάπη...