Είναι μερικές φορές που...

Νομίζω ότι πρώτη φορά έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να αναρτήσω κάτι.

Αναρτούσα σχεδόν καθημερινά, ή μέρα παρά μέρα. Πάντα όταν έγραφα μία ανάρτηση ηρεμούσα. Ένιωθα γεμάτος. Πλήρης. Ξεφόρτωνα. Τώρα... τίποτα. Το απόλυτο κενό. Αδιέξοδο.

Είναι πολύ βασανιστικό να μην μπορείς να εκφράσεις το μέσα σου. Να μην σου βγαίνουν λέξεις, να μην σου έρχονται στο μυαλό, μελωδίες και στίχοι.

Το Blog τελικά είναι μεγάλη δέσμευση, μεγάλη ευθύνη. Αν δεν υπήρχε δεν θα με ένοιαζε που δεν γράφω. Τώρα όμως... σιωπηρά με καλεί. Μου θυμίζει ότι είμαι "εκφραστικά" ανενεργός και αυτό μου κοστίζει. Γιατί ξέρω ότι το έχω ανάγκη. Ξέρω ότι αν δεν το κάνω... θα μου λείπει κάτι.

Μία εβδομάδα και μία μέρα να αναρτήσω.

Είναι (για μένα) πολύς καιρός που δεν είπα κάτι με το γράψιμο, και δεν τραγούδησα κάτι με κάποιο μουσικό βίντεο !!!

Αρκετό το διάστημα αλλά... Είναι μερικές φορές που...

...δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;



Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;


Α Δ Ι Ε Ξ Ο Δ Ο
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο )


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για το καλό μου...

Σήμερα μια φίλη μου έγραψε "Θέλω να είσαι καλά".

Επειδή τις περισσότερες φορές, λέξεις και εκφράσεις μεταφράζονται σε στίχους και τίτλους τραγουδιών.... το μυαλό μου πήγε αυτόματα σε κάποιο τίτλο τραγουδιού.

Ένα φοβερό τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά γύρω στα 15 - 16. Πραγματικά πόσο διαχρονικό είναι? Πόσο περιεκτικό? Πόσες χιλιάδες εικόνες χωράνε σε μερικούς στίχους?

Αρκετά σκληρό... σοκαριστικό ... αλλά τόσο ρεαλιστικό και αληθινό. Και το βίντεο που βρήκα, παρόλο που δεν είναι τόσο ποιητικό, είναι αρκετά καλά σκηνοθετημένο.

Στα τρυφερά χρόνια των 15 - 16, δεν το καταλαβαίναμε τόσο πολύ, και πιο πολύ στεκόμασταν στα σόλα της κιθάρας που ομολογουμένως είναι φανταστικά..... Αλλά καλύτερα. Το απαλό - βελούδινο δέρμα της εφηβείας δεν ταίριαζε με τόση σκληρότητα. Όσο σκλήρυνε... τόσο πιο πολύ το καταλάβαινε. Πόσο κατανοητό έγινε τώρα που ωρίμασε???

Αφιερωμένο σε όσους μεγάλωσαν με αυτό αλλά και στους μικρούς (όπως οι μαθητές μου που γεννήθηκαν μετά από το 86 που βγήκε) και μπορεί να μην το έχουν ακούσει...


Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου






Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)