********* ********************** DSV Blog

Κυριακή, Οκτωβρίου 04, 2009

Όσοι δεν αντέχετε μην το δείτε... είναι Άκρως Ανθυγιεινό !!!

Πάλι με τους Συνήθεις Υπόπτους θα κάνω και αυτή την Ανάρτηση. Συνεχίζοντας στο μοτίβο των Εκλογών που πολλοί πιστεύουν ότι από αύριο μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

Γι' αυτό κάνω την ανάρτηση πριν το αποτέλεσμα για να δείξω ότι ισχύουν τα ίδια όποιος και να βγει. Και δεν είμαι ισοπεδωτικός και Αρνητικός, αλλά ξέρω ότι για να αλλάξει η Ελλάδα πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξει ο ΕΛΛΗΝΑΣ.

Πιστεύω σε άξιους και ανάξιους πολιτικούς. Σε ηθικούς και ανήθικους. Σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν κάτι και σε Λαμόγια. Μόνο ως μονάδα ο Έλληνας μπορεί αλλάζοντας νοοτροπία να διορθώσει κάτι. Γιατί το "όλοι μαζί" αποτελείται από όλες μαζί τις Μονάδες.

Εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα? Τι με νοιάζει εγώ Βολεύτηκα. Σσσσσσ μη Μιλάς, τι σε νοιάζει.... και άλλα συναφή πρέπει να τα αφήσουμε στην άκρη. Να τα ξεχάσουμε. Αλλιώς ας Ξεχάσουμε την Ελλάδα.

Και όταν μας κοροϊδεύουν και κουκουλώνουν τα πράγματα και μας λένε με ψέματα ότι μας δίνουν Λύση, τότε και εμείς πρέπει να τους παρουσιάζουμε άλλο ένα πρόβλημα για αυτή τη λύση.

Για να καταλάβουμε όλοι επιτέλους ότι ο Έλληνας ( ο σωστός ) δεν είναι ηλίθιος, δεν ανέχεται να τον κοροϊδεύουν, και επιτέλους ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ......

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
όχι Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει
Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει

Έτσι, χωρίς εισαγωγή, αρχίζω με τη μία.
Έχει ήδη ανέβει στα ύψη η θερμοκρασία.
Κόβω την ανάσα, προκαλώ κάψα
στα συγκροτηματάκια που πουλάνε κλάψα.
Σε φέρνω σε επαφή με την πραγματικότητα.
Έχω αποκτήσει αυτήν την ιδιότητα, κι όλα τα πρότυπα
που προσπαθούσες να μου επιβάλεις ύπουλα,
φτύνω κατάμουτρα, χτυπάω σε όλα τα επίπεδα.
Δεν βγάζω την ενέργειά μου μες τα γήπεδα.
Κινούμαι πάντα αντίθετα σε σχέση με τις μάζες.
Έχω βγάλει από τα μάτια μου τις γάζες εδώ και χρόνια.
Αρνούμαι να κινούμαι με τα πιόνια.
Δεν περιμένω να καλύψω τις ανάγκες μου συλλέγοντας κουπόνια.
Την ψάχνω με νέες μεθόδους με νέους τρόπους.
Μου λες ότι δεν μοιάζω μ' όλους τους άλλους τους ανθρώπους,
δυστυχώς, επειδή δεν είμαι λογικός.
Μα εγώ πιστεύω ότι απλώς δε μπαίνεις μες στη λογική μου, στην ψυχοσύνθεσή μου.
Τρελαίνεσαι με τον τρόπο ζωής μου.
Με βλέπεις και κάνεις λες και είδες εξωγήινο.
Το στυλ μου, για τα μούτρα σου είναι άκρως ανθυγιεινό.

Δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.





Τ' όνομά μου γραμμένο σε μαύρες λίστες.
Επικηρυγμένος από τις αρχές κι από φασίστες.
Διαγράφω τις παλιές σάπιες ιδέες, φέρνω νέες,
αηδιασμένος απ' όλες τις νεολαίες κομμάτων.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια γενιά πτωμάτων,
γι' αυτό αντιδρώ κάθε λεπτό με όποιο τρόπο μπορώ
και προσπαθώ, όσο γίνεται, να δουλεύω για την πάρτη μου.
Κανένα μαλάκα δε θέλω να έχω πάνω από το κεφάλι μου.
Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσμο να αλλάξω,
αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κάτσω και θ' αράξω
με τα χέρια σταυρωμένα Καταστρέφω, ένα-ένα,
όλα τα σχέδια τα προκατασκευασμένα,
που γίνανε για το καλό μου, χωρίς όμως να ρωτηθώ από κανένα.
Κι αν ακόμα δεν έχεις μάθει αρκετά για μένα,
είμαι 50/50 Ραπ και Γκράφιτι, M.C και Bomber
μέσα στην ομίχλη, βρίσκοντας την άκρη
δίχως την βοήθεια κανενός.
Είν' ένας εναντίων όλων κι όλοι εναντίον ενός.
Μα τόσα χρόνια δεν καταφέρανε ν' αλλάξουν τα μυαλά μου.
Δεξιοί κι αριστεροί τώρα χαθείτε από μπροστά μου.

Είν' η στιγμή να συνεχιστεί η καταστροφή, στην 3η στροφή.
Κοιτάς τον ουρανό μα βγαίνω από τη γη με οργή,
διατηρώντας τη γνωστή, αντικανονική πορεία.
Ρίχνω ακόμα μια Hardcore μελωδία, στο πρόσωπό σου.
Παγώνω το σαδιστικό χαμόγελό σου.
Τώρα πια τα όνειρά σου για το μέλλον δε συμμερίζομαι,
επειδή πάντα κάποια βρώμα μέσα τους μυρίζομαι.
Ελίσσομαι και μεταλλάσσομαι, γι' αυτό και ακόμα ακούγομαι.
Τον εαυτό μου σέβομαι, με το στρατό δεν ψήνομαι.
Έξω από Clubs με Face-Control ποτέ δε στήνομαι,
και πάντα ευθύνομαι για την αγανάκτηση των πολιτών.
Είμαι της Σχολής Κακών Τεχνών, και πάω γυρεύοντας.
Συνεχίζω να δημιουργώ καταστρέφοντας.
Και στο '97 ρίχνω λάδι στη φωτιά,
κι όλα αυτά που λέω πάρ' τα προσωπικά.

Γιατί δεν είμαι ο Έλληνας που έχεις συνηθίσει.
Έχω ένα πρόβλημα για κάθε σου λύση.


Στίχοι: TXC
Μουσική: TXC
Πρώτη εκτέλεση: TXC


Εγώ σας προειδοποίησα...


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share

Σάββατο, Οκτωβρίου 03, 2009

Το χέρι της δίνω μ' αυτή κρατά μαχαίρι...

Το τραγούδι αυτό το είχα "βάλει" σε μια άλλη ανάρτηση... http://dsvsval.blogspot.com/2009/04/blog-post_8222.html. Και λέω "βάλει", γιατί τότε δεν το είχα βρει σε βίντεο αφού το τραγούδι αυτό γενικά ήταν "απαγορευμένο". Ευτυχώς τώρα το βρήκα σε βίντεο, γιατί ήμουνα έτοιμος να φτιάξω εγώ ένα.

Η έμπνευσή μου αυτή τη φορά ήταν οι Εκλογές. Καλό είναι πριν πάμε να ψηφίσουμε να θυμηθούμε πως έχει γίνει η Ελλάδα. Και το τραγούδι αυτό έχει κυκλοφορήσει πριν περίπου 20 χρόνια.

Ένα καταπληκτικό τραγούδι... με φοβερό νόημα... και αρκετά σκληροπυρηνικό όπως μ' αρέσουν εμένα. Δυστυχώς απ' όταν βγήκε το άκουσα μόνο σε μία συναυλία. Ούτε οι Πυξ-Λαξ το ξαναέπαιξαν σε όσες τουλάχιστον συναυλίες τους άκουσα εγώ.

Δεν μπορούν να το δεχτούν οι Έλληνες. Ποιος αντέχει να ακούει τον στίχο "Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη "?. Οι Εθνοπατέρες έτοιμοι θα είναι για να ρίξουν .... στην Πυρά. Εγώ γιατί πιστεύω ότι σε όσους αρέσει αυτό το τραγούδι, αγαπάνε την Ελλάδα πιο πολύ από πολλούς "Πατριώτες"??? Γιατί ???

Ίσως αν ανοίξουν τα αυτιά τους και το καταλάβουν.... να αρχίσει να αλλάζει η Ελλάδα !!!




Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ


Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα,
ειμαι εδώ σε παρακολουθώ
τρέχοντας μες στα σκουπίδια,
μια απ'τα ίδια

Να λιώνεις να ματώνεις
σαν κορμιά από πλαστικό
κράμα Ηρακλή και αμαζόνας
σάρκα βιαστή, ψυχή φονιά
σε βλέπω να γέλας σ' άσπρα σεντόνια

Που ακόμα καίει το σπέρμα μιας βραδιάς
Στην ερημιά η μανά σου πουλιέται
κορμί σημαδεμένο κάτω απ' τ' αστέρια τυραννιέται

Κοιτά πως η μανά σου η Ελλάς τραβιέται

Η μανά σου η Ελλάς έγινε πόρνη
στού κόσμου τα λιμάνια παίρνεται
νταβατζήδες εραστές τη φτύνουν όλοι
κι εκεί που σα χιόνι στον ήλιο έλαμπε
αλκολικιά, το βλέμμα σου θυμάται και τρελαίνεται

Κι εγώ είμαι εδώ γιος της μπάσταρδος
την βλέπω να πονά να χαροπαλεύει
το χέρι της δίνω μ' αυτή κρατά μαχαίρι
Καλέ μου μπάσταρδε ήρωα κι εσύ μην την πιστεύεις



Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Bookmark and Share