Αυτά τα δύο "Ποιήματα"..... στην σελίδα που αναρτώ τις γραπτές μου καταθέσεις όπως τις λέω Κλικ Εδώ... είναι αναρτημένα το ένα μετά το Άλλο... Φεβρουάριος 2006 με 5 Αυγούστου 2008.
Δύο χρόνια Απραξίας, πλήρους ακινησίας, νοχελικότητας όπως χαρακτηριστικά λέω στους στίχους του Πρώτου.
Και πριν Από Αυτό.... Ιούνιος 1998.... 10 Χρόνια Παντελούς Αποχής από τη Δημιουργία.... Τι Συνέβη ??? Μην τα ρωτάτε....
Ήταν τα Μαύρα χρόνια της Πνευματικής μου Εγκατάλειψης σε στενές γραβάτες και Στελεχάρες Πολυεθνικών που νόμιζα ότι θα κάνω κάτι στη Ζωή μου. Ότι μόνο μέσα από εκεί... θα ζήσω την ζωή που ήθελα Αγοράζοντας κάποιο Αυτοκίνητο για να περιορίσω τα " επικίνδυνα " ταξίδια με την Μηχανή.... ή Αγοράζοντας την Μηχανή Μεγάλου Κυβισμού για να γυρίσω όλη την Ευρώπη όπως έλεγα σε μια προηγούμενη Ανάρτηση !!!
Δεν μπορούσα όμως να το Αποφύγω μιας και χρειαζόμουν κάποιο ικανοποιητικό μέσο για να Πηγαινοέρχομαι Βόλο - Αθήνα για να βλέπω και να μεταφέρω τον Άρρωστο Πατέρα μου στα νοσοκομεία της Προχωρημένης Αθήνας.
Ημερομηνία περιπέτειας στα δύσκολα μονοπάτια του Καρκίνου.... Ιούλιος 1998... Ημερομηνία απόδρασης από τον Άδικο τούτο κόσμο 30 Ιουνίου 2002.....
Άρα καταλαβαίνετε γιατί αυτή η Απραξία και η Αποχή...
Έτσι μου ήρθε σήμερα να βάλω αυτά τα 2 γραπτά για να αρχίσετε να γνωρίζεται και εκείνη την "Κρυφή" , Χλωμή περίοδο της Ζωής μου. Όχι δεν θέλω να τα ξεχάσω τα χρόνια εκείνα. Θέλω να τα θυμάμαι για να προσέχω με ποιους και σε τι Ιστορίες Μπλέκω....
Να μου θυμίζουν ότι Ευτυχία (Ιφιγένεια) δεν είναι η Χλιδάτη δουλειά, και η θέση του Manager.... σε ένα χλιδάτο Γραφείο Αρκετών τετραγωνικών.... αλλά η επικοινωνία, ή έκφραση των συναισθημάτων.... η Αυτογνωσία !!!
Σιωπώ..... δεν λέω τίποτα άλλο ..... θα τα πουν όλα τα 2 γραπτά μου.......
(9) Εφιαλτικές μέρες (Φεβρουάριος 2006)
Εφιαλτικές οι μέρες μιας ζωής με καθοδηγούμενα όνειρα
Από χέρια μίζερα, αδιάφορα και φοβισμένα
Τυραννία η παραχώρηση μιας στάλας πνοής
Παρατείνοντας το μαρτύριο μιας μαρτυρικής επιβίωσης
Καταραμένη η στιγμή που η ανάγκη σε φέρνει στην ανάγκη άλλων
Που μία αδύναμη μοίρα σε αναγκάζει να ακολουθείς την μοίρα άλλων
Που το τιμόνι της ζωής σου αναγκάζεσαι να το αφήσεις σε άλλα χέρια
Σε χέρια που απλώς σε γλιτώνουν από τη θανάσιμη σύγκρουση
Έντονος ο θυμός στην εικόνα της παράφορης αδιαφορίας
Στην εικόνα της πλήρους ακινησίας, της νοχελικότητας
Που κάποιοι τη θεωρούν δώρο ζωής, σωτηρία
Αφού χωρίς αυτή δεν θα μπορούσες να …… επιβιώνεις
Τυραννικό μονοπάτι η μοναδική επιλογή της σιωπής
Φαρμακερό βέλος στις χορδές η έλλειψη φωνής
Αβυσσαλέο το μαρτύριο προσμονής ανταπόκρισης
Από εθελότυφλα μάτια και βαρήκοα ότα.
(10) Τόσος καιρός μετά (5 Αυγούστου 2008)
Μετά από τόσο καιρό, στον απόηχο μιας προτροπής
Δάχτυλα τρεμάμενα ψάχνουν τα κατάλληλα πλήκτρα
Κουρασμένα μάτια τρεμοπαίζουνε στο λευκό της οθόνης
Χαμένος ύπνος στην αναζήτηση των σκέψεων
Έντονοι παλμοί στον φόβο μιας ατελέσφορης προσπάθειας
Σκέψεις αμπαρωμένες στις βαθιές σπηλιές της λήθης
Μπερδεμένα μονοπάτια του μυαλού στην προσπάθεια ανασκάλευσης ιδεών
Εικόνες αχνές ξεχασμένες στο χρονοντούλαπο της παρηγοριάς
Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;
Έντονο θέλγητρο η λαχτάρα της ελπίδας για δημιουργία ;
Μόνο η μοίρα γνωρίζει……
Το παρόν χαμογελά με ένα ελαφρύ και γλυκό μειδίαμα
Αγναντεύει τον ορίζοντα, που καιρό τώρα είχε σταματήσει το κάλεσμα
Το γλυκό τραγούδι των σειρήνων αποκοιμίζει σαν μωρά, τα περασμένα
Και εγώ με αλλεπάλληλους σαν ριπή παλμούς……..
………….ανασαίνω αθόρυβα για να μην τα ξυπνήσω.
Επιτέλους………………
Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι
Με τραγουδάνε οι τρελοί και οι αλήτες
καταραμένη είμαι φυλή
με μιαν εξόριστη ψυχή
σ' άλλους πλανήτες
Εγώ δεν είμαι ποιητής
είμ' ο λυγμός του
είμαι ένας δείπνος μυστικός
δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός
κι είμ' αδερφός του
Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
