Ποτέ δεν αναζήτησα Ομορφιά που λαμπυρίζει Γι' αυτό... μην μου κρύβεις τη δικιά σου, στη Χαρά Άσε το δάκρυ σου να γίνει ποταμός που πλημμυρίζει Αν τα σύννεφα της θλίψης, σου ποτίσουν την καρδιά
Μην κρύβεσαι, άσε να αδειάσουνε του μέσα σου οι πηγές Άσε απ' το μάτι σου ελεύθερο το δάκρυ να κυλήσει Για να ξεπλύνει της ψυχής σου τις ακάθαρτες πληγές Κι' έτσι καθάριο σαν διαμάντι να γυαλίσει !!!
Τώρα αργά, νωχελικά άσε τα βλέφαρα να κλείσουν Για να ξεφύγεις απ' της ψυχής σου τη νυχτιά Να γίνουν οι φόβοι προσευχές, να καθαρίσουν Και της καρδιάς σου η φλόγα να σ’ αγγίξει απαλά!
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
. Για τους Ναυτικούς Όλου το Κόσμου που είναι Μακριά ... .
Καραντί
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Θωμαΐδης Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας
Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα που αρρώστιες τα 'χουνε τσακίσει τροπικές
Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό όπως και τότε απ' του Κολόμπου την κουκέτα χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ
Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς
Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια
Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει
Οι 7 Νάνοι
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου Άλλες ερμηνείες: Θάνος Μικρούτσικος
Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη. Θυμίζεις κάμαρες κλειστές, στεριά μυρίζεις. Ο πιο μικρός αχολογάει μ' ένα καλάμι.
Γυαλίζει ο Σημ της μηχανής τα δυο ποδάρια. Ο Ρεκ λαδώνει στην ανάγκη το τιμόνι. Μ' ένα φτερό ξορκίζει ο Γκόμπυ τη μαλάρια κι ο στραβοκάνης ο Χαράμ πίτες ζυμώνει.
Απ' το ποδόσταμο πηδάνε ως τη γαλέτα. -Μπορώ ποτέ να σου χαλάσω το χατήρι; Κόρη ξανθή και γαλανή που όλο εμελέτα ποιος ρήγα γιός θε να την πιεί σ' ένα ποτήρι.
Ραμάν αλλήθωρε, τρελέ, που λύνεις μάγια, κατάφερε το σταυρωτό του νότου αστέρι σωρός να πέσει να σκορπίσει στα σπιράγια, και πες του κάτω από ένα δέντρο να με φέρει.
Ο Τοτ, του λείπει το ένα χέρι μα όλο γνέθει, τούτο το απίθανο σινάφι να βρακώσει. Εσθήρ, ποια βιβλική σκορπάς περνώντας μέθη; Ρούθ, δε μιλάς; Γιατί τρεκλίζουμε οι διακόσιοι;
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια. Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Κι έτσι μαζί με τους εφτά κατηφοράμε. Με τη βροχή, με τον καιρό που μας ορίζει. Τα μάτια σου ζούνε μια θάλασσα, θυμάμαι... Ο πιο στερνός μ΄έναν αυλό με νανουρίζει.
Κουφός ο Σάλαχ το κατάστρωμα σαρώνει. - Μ' ένα ξυστρι καθάρισέ με απ' τη μοράβια. Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. - Γιέ μου πού πας; Μάνα, θα πάω στα καράβια.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Ποτέ δεν αναζήτησα Ομορφιά που λαμπυρίζει
