Φίλη μου... κατάφερες το απίστευτο... έσβησες χρόνια πυροθρεμένα!!!

Αν ξαναζούσα, θα μιλούσα Λιγότερο και θα άκουγα Περισσότερο..

Θα καλούσα φίλους για φαγητό στο σπίτι ακόμα κι αν ήταν λεκιασμένο το χαλί Μου.

Θα έτρωγα ποπ κορν στο σαλόνι μου και θα ανησυχούσα λιγότερο για την σκόνη, αν κάποιος ήθελε να ανάψει φωτιά στο τζάκι.

Θα αφιέρωνα πιο πολύ ώρα να ακούω τον παππού Μου να μιλάει για τα νιάτα του.

Δεν θα ανησυχούσα για το ανοιχτό παράθυρο στο αυτοκίνητο, μη μου χαλάσει την κόμμωση..

Θα άναβα εκείνο το ροζ κεράκι που μύριζε τριαντάφυλλο, και δεν θα το άφηνα να λιώσει στην αποθήκη..

Θα καθόμουν με τα παιδιά Μου στο γρασίδι και δεν θα με ενδιέφεραν οι λεκέδες από το γρασίδι στα ρούχα..

Θα έκλαιγα και θα γελούσα λιγότερο όταν έβλεπα τηλεόραση, και περισσότερο όταν παρακολουθούσα την Ζωή.

Θα αναλάμβανα περισσότερες ευθύνες, για να ξεκουράζω τον άντρα Μου..

Θα ξάπλωνα στο κρεβάτι μου όταν ήμουν άρρωστη και δεν θα προσποιομουν το ανίκητο βουνό...

Δεν θα γκρίνιαζα για τους 9 μήνες της εγκυμοσύνης μου, παρά θα ευχαριστούσα το Θεό για κάθε δευτερόλεπτο που θα συνειδητοποιούσα το τι συνέβαινε μέσα Μου...

Όταν θα έρχονταν να με φιλήσουν τα παιδιά μου, δεν θα έλεγα: "Αργότερα αυτά! Τώρα στα μαθήματα σας!"

Θα έλεγα περισσότερα "Σ' αγαπώ", περισσότερα "Συγγνώμη"..

Μα περισσότερο από όλα, όταν είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω, δεν θα έχανα ούτε λεπτό…θα ζούσα το κάθε δευτερόλεπτο…

και δεν θα το επέστρεφα π ο τ ε..........

- Erma Bombeck

Το γράμμα μιας Γυναίκας πριν "φύγει"...

Στίχοι: Active Member
Μουσική: B.D Foxmoοr, Μιχάλης Μυτακίδης
1. Active Member

Φίλε μου θρονιάστηκες πλάι στο δέντρο
το αρρίζωτο
με λόγια καλοπλασμένα
Κέρδισες,κατάφερες το απίστευτο
έσβησες χρόνια πυροθρεμένα

Καλό ταξίδι στα όνειρα σου
τα αφύτευτα
Και στης ψυχής σου τα χιλιοζήλευτα
Χίλιες κρυψώνες να `χεις...
να ξεχνάς...

Μην λιγώνεσαι
Θα γίνεις ότι θες
Μην αγχώνεσαι

Είδες τα ασύγκριτα

Σε καιρούς φοβισμένους...
μόνο την αλήθεια να καρπώνεσαι
γεννήθηκες
να είσαι στους κερδισμένους

Εκείνους με τα ανάλαφρα χνάρια
Που λοιδορούν τα σφαχτάρια

Χίλιες αγάπες να `χεις...
να ξεχνάς....

Φίλε μου πάνω στο χαμό μου
Δε σου είπα χαιρετίσματα
Από το δέντρο
το λατρεμένο
Από τον μάγο
και από της βροχής τα ξεχειλίσματα

Στο φράγμα
Το ξωτικό το λαβωμένο

Τους είδα μεσ’ τα όνειροπαλέματα
Τους είπα ψέματα
Για σένα τα ίδια ψέματα
Αλλά εσύ χίλιες αλήθειες να λες...
...για να ξεχνάς

Φίλε μου εγώ,
ακόμα τραγούδια φτιάχνω
Τραγούδια λεω...
Κι επειδή γουστάρεις την βροχή...

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς

Φτιάχνει τα χρώματα
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Φέρνει κι αρώματα

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γυρίζει θύμισες

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και κοίτα γύρω σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Γείρε στον μύθο σου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς
Και χαμογέλα μου

Βαλ’ το όταν βρέχει να τ’ ακούς

Τέρμα ο οίκτος και τα σαβουροσκορπίσματα...

Λοιπόν το έχω πει και στο Fb, ότι από εδώ και πέρα δεν θα καταπίνω την Βλακεία ... την Κατινιά ... την Κακία ... την Πουτανιά ... την Πουστιά ... και κάθε είδους Παπαριά που τόσα χρόνια στο έχει κάνει τον Τόπο μου από Ελλάδα ... Ελλαδιστάν.


Θεωρώ ότι το έχω χρέος και εγώ από την πλευρά μου να μην σωπαίνω ( Όχι ότι σώπαινα ποτέ ... αλλά τώρα θα είμαι Ανελέητος μέχρι και Αδίστακτος ) ... και να μιλάω για όλα τα Κακά της Γαμημένης Φάρας μου που μου έχει κάνει την Ζωή Μαρτύριο ...

Ναι ... Αυτοί μου την κάνανε Μαρτύριο ... Αυτοί πήρανε θέσεις με Πολιτικό βύσμα ... Αυτοί για να υπερετούν στο Σύνταγμα εγώ έκανα 12 μήνες στον Έβρο με 75 μέρες συνεχόμενες μέσα στο στρατόπεδο ... χωρίς να δω άνθρωπο που να μην φοράει χακί ...

Αυτοί πάνε από πλάγια στον Κισέ της Τράπεζας και με ένα Κλείσιμο Ματιού δίνει τον Πάκο με τα Χαρτιά στην Ταμία Μπουζουκτσού ... που επειδή της έκλεισε τραπέζι στον Ρέμο ... αυτή τώρα για να τον ξεπληρώσει ... του κάνει την δουλειά πρώτα ... παραβιάζοντας την σειρά προτεραιότητας και εγώ περιμένω σαν τον Μαλάκα με καμιά 20αριά άλλους ...

Αυτοί έχουν γράψει ( Τάχα μου κατά λάθος ) την Βίλα που έχουν στο Χορευτό σε Χόρτο και πληρώνουν το 1/5 του ΕΝΦΙΑ ... που θα τον πληρώσουν μετά Όλοι οι Άλλοι που θα κάνουν τίμια δήλωση ...

Αυτοί έχουν λαδώσει τον ΔΕΗτζή και έχει πειράξει το Ρολόι τους και πληρώνουν όλοι την Μέρα Νυχτερινό ... και εγώ πληρώνω με την Μισή Κατανάλωση ... 3πλάσιο ΥΚΟ και ρεύμα ...

Αν Συνεχίσω ... δεν θα τελειώνω ...

Γι αυτό Μπάστα ... Ως Εδώ ήταν ...

... Από Εδώ και πέρα η Πένα μου θα γίνει Ακόντιο και θα σας Σακατέψει ... 

Τζάμπα τόσα χρόνια στην Ελευθεροτυπία, που έφαγα

τα Νιάτα μου ???


Και όποιος Αντέξει !!!

  Ο βλάκας με τα χίλια πρόσωπα - 2004      
 
Στίχοι:  
Μουσική:   B.D Foxmoοr, Μιχάλης Μυτακίδης
1. Active Member

Είναι γραφτό ν’ ανταμώνεις στ’ ανηφόρισμα 
τα μουχλιαμένα και τα δειλότροπα· 
μ’ αν κοιτάξεις πίσω απ’ της ψυχής το χώρισμα, 
ο ίδιος βλάκας είναι με τα χίλια πρόσωπα. 
Είναι γραφτό και θα σου μοιάζουνε μυριάδες 
που κοντοστέκουνε για λίγο στα πυρότοπα
σαν κλαδεμένες, άρρωστες παραφυάδες, 
μ’ απλά είναι ο ίδιος βλάκας με τα χίλια πρόσωπα.

Ο ίδιος βλάκας είναι χρόνια τώρα κι έρχεται ακάλεστος· 
πότε σαν πολεμιστής πότε σαν άρρωστος. 
Ή θα ορκίζεται ή θα ξερνάει ψέματα 
ή θα μοιράζεται παράταιρα συμπλέγματα. 
Άλλοτε με υπομονή, προστατεύει το κουφάρι του, 
άλλοτε όπου να `ναι χαρίζει τσάμπα το τομάρι του 
ή κάθεται για να φορτώνει στιγμές στην πλάτη 
ή επειδή το φτωχικό μας του `μοιαζε παλάτι.
Αντάμωσα πολλά καλομεγάλωτα παιδάκια 
και ταριχευμένα, πικροκάμωτα ανθρωπάκια, 
έτοιμους, ταλαντούχους μ’ άπειρες δικαιολογίες, 
φθαρμένους και κακόπιστους μ’ αμφιβολίες, 
ξενιστές και της ψυχής τους προδότες, 
ελαφροϊσκιωτους, πανούργους και μεγάλες κότες, 
τεμπέληδες, πολλούς τεμπέληδες, 
κουτσομπολιά, σάλια, διχόνοιες κι έριδες. 
Μα τώρα εδώ στα ωραία και στα καλύτερα, 
μακρυα απ’ το τέλος μια ώρα αρχύτερα, 
καταλήγω μεταξύ σοβαρού και πλάκας 
πως ήταν ένας, αλλά με χίλια πρόσωπα βλάκας.

Αν πέσει πάνω σου ξανά χαλαρά και νυσταλέα 
βλάκας με digital περικεφαλαία, 
μη δώσεις βάση στην κρυφόπνιχτη μιλιά του, 
μην ελαφρώσεις απ’ τα βάσανα τη ραχοκοκαλιά του. 
Άφησέ τον μες στη μούχλα μόνο του να ψαχουλεύει, 
έχει μάθει στα σκουπίδια τύχη να γυρεύει, 
να λερώνει με σιγανοψιθυρίσματα 
σαν τα σιχαμένα ποντικογρυλλίσματα.. 
Ψάχνει γυρίσματα, εκλιπαρεί για χάρη. 
Τα πάντα μέσα του κάθε στιγμή τουμπάρει. 
Αρκετά, σου λέω, πολύ μας καθυστέρησε. 
Δεν ξέρω τίποτα απ’ τα όμορφα αν μας στέρησε, 
μα όπως έσπειρε, θέρισε· κανείς πια δε πληρώνει 
καλοντυμένη, αχρείαστη, βαλαντωμένη πόρνη. 
Τέρμα ο οίκτος και τα σαβουροσκορπίσματα 
κι η αναμονή για τη ζωή που `χει γυρίσματα. 
Κρατάω λίγα για να βγάλω το ανηφόρισμα, 
κερνάω τύψεις, το λάθος πόρισμα, 
γελάω πια μ’ όλα εκείνα τα ανισσόροπα 
που άκουσα από το βλάκα με τα χίλια πρόσωπα.