To the Moon and Back

Shes taking her time making up
The reasons
To justify all the hurt inside
Guess she knows from the smile
And the look in their eyes
Everyones got a theory about the
Bitter one
Theyre saying mamma never loved
Her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Shes saying

Chorus

I would fly to the moon and back if
Youll be
If youll be my baby
Got a ticket for a world where we
Belong
So would you be my baby

She cant remember a time when she
Felt needed
If love was red then she was colour
Blind
All her friends theyve been tried for
Treason
And crimes that were never defined
Shes saying love is like a barren
Place

And reaching out for human faith is
Is like a journey I just dont have a
Map for
So babys gonna take a dive and
Push the shift to overdrive
Send a signal that shes hanging
All her hopes on the stars
What a pleasant dream
Just saying

Chorus

Hold on hold on

Mamma never loved her much
And daddy never keeps in touch
Thats why she shies away from
Human affection
But somewhere in a private place
She packs her bags for outer space
And now shes waiting for the right
Kind of pilot to come
And shell say to him
Just saying

Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;

Συνήθως τις περισσότερες φορές γράφω χωρίς πρόγραμμα, χωρίς λογική, αλλά με οδηγό το ένστικτο και την Καρδιά. Αν πριν μερικές ώρες με ρωτούσες αν θα γράψω κάτι στο Blog θα απαντούσα "Μπα βαριέμαι... με τέτοια ζέστη". Και πριν λίγη ώρα μια θύμηση, μερικές νότες έκαναν την καρδιά να ανεβάσει χτύπους και να αναπολήσει. Τι με οδήγησε? Ίσως το χαραγμένο ημερολόγιο του υποσυνείδητου.

Τέτοιο καιρό πέρυσι, δεν θυμάμαι ακριβώς, κάποια ψυχή μου έστειλε να ακούσω αυτό το τραγούδι. Το είχα ακούσει κάποια στιγμή στο παρελθόν και μου άρεσε. Όταν λοιπόν το ξανάκουσα το θυμήθηκα και το πρόσεξα ιδιαίτερα. Κατέβασα και τους στίχους και τους διάβασα. Μπορεί τις επόμενες ημέρες να το άκουσα και πάνω από 100 φορές. Εκείνο το βράδυ μόνο θυμάμαι ότι το άκουγα ασταμάτητα. Είχε πάρα πολύ καιρό να μ' αγγίξει τόσο ένα τραγούδι.

Η ανάγκη όμως να ξεχάσω και οι αμέτρητες φορές που το είχα ακούσει με οδήγησαν στο να μην το ξανακούσω από τότε. Και μόλις το συναντούσα, μετά από λίγες νότες το ξεπερνούσα.

Πριν λίγο όμως χωρίς να ξέρω γιατί, το έψαξα να το βρω στο YouTube για να το κοινοποιήσω στο Facebook. Και πριν το κάνω σκέφτηκα να το βάλω σε ανάρτηση. Ήδη μέχρι στιγμής το έχω ακούσει πάνω από 20 φορές (Πάντα το κάνω όταν γράφω για ένα τραγούδι, για να εμπνέομαι).

Ποιος ξέρει πως λειτουργεί το Υποσυνείδητο? Γιατί με "προέτρεψε" να γράψω κάτι? Ίσως γιατί ξέρει ότι αν περάσει από εκεί στην καρδιά μετά δεν χαλάω χατίρια. Θα κάνω ότι μου πει. Και η καρδιά πάντα μιλάει. Μπορεί κομπιασμένα, μπορεί πονεμένα, αλλά πάντα κάτι σιγοψιθυρίζει.

Πραγματικά όμως δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ ???

"Αναβίωση μιας ξεθωριασμένης εποχής από τα συρτάρια του πάθους ;

....... Μόνο η Μοίρα γνωρίζει....."








Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)