Για άλλη μια φορά η Ελένη Βαμβακά μου κάνει την τιμή μέσω του Blog μου να δημοσιεύσει μια αφιέρωσή της συνοδευόμενη από ένα Φανταστικό τραγούδι. Ιδίως τον τελευταίο καιρό την ακολουθεί όπου κι' αν πάει, όπου κι' αν σταθεί, ότι κι' αν κάνει.
Γράφω την αφιέρωση όπως ακριβώς την έλαβα....
"Αυτό το καταπληκτικό κομματι με άγγιξε γιατί με πολύ λίγα λόγια φέρνει εικόνες απο όλη τη ζωή μου.. ο κάθε στίχος φέρνει εικόνες δυσκολες, με πόνο με λάθη, με αθωότητα τον πόθο να μην περάσουν άσχημα πράγματα τα παιδιά μας..αλλα ακόμα και εμείς που έχουμε περάσει καποια δύσκολα και έχουμε ακόμα... είναι ανθρώπινα και προστατευόμαστε γιατί εγω προσωπικα το νιωθω πολλες φορές ... Και όλα γίνονται για καποιο σκοπό και παίρνω δύναμη και κουράγιο για το καθετί που αντιμετωπίζω.. ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ!! :))))"
Έτσι κάνουν τα τραγούδια. Φωλιάζουν βαθιά στην Ψυχή μας και βγαίνουν στην επιφάνεια με το κατάλληλο αναγνωριστικό κάλεσμα. Ένα κάλεσμα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα εγκεφαλικά κύτταρα και απόλυτα εναρμονισμένο με τους χτύπους της καρδιάς μας.
Γι' αυτό και η Ελένη για πολλοστή φορά μου στέλνει ένα τραγούδι για αφιέρωση. Γιατί ταιριάζουμε Μουσικά, και μας αρέσουν πολλά ίδια τραγούδια. Όλα τα τραγούδια που μου έστειλε, όπως και το σημερινό, ήταν και δικά μου αγαπημένα, και ακόμα ένα που δεν ήξερα... "Ορκος - Mentores" ήταν και αυτό Φανταστικό !!!
Για το σημερινό τι να πω? Το όνομα τα λέει όλα : Carlos Santana. Μεθυστική κιθάρα, υπέροχος ρυθμός, φανταστικά σόλα, αλλά και υπέροχοι στίχοι.
Μιλάει για το φως της ψυχής που σιγά σιγά με το πέρασμα του χρόνου αργοσβήνει και πολλές φορές χάνεται. Αυτή τη φλόγα που παραμένει άσβεστη στην αμόλυντη και αθώα ψυχή ενός παιδιού. Φλόγα που πρέπει να αφήσουμε να καίει και να φροντίζουμε να μην σβήνει ποτέ.
Πολλές φορές όμως με τις αμαρτίες μας, την αδικία του κόσμου, τις ατελέσφορες προσπάθειές μας για ολοκλήρωση, ακόμα και τους ανεκπλήρωτους ή χαμένους έρωτες, το φως της ψυχής μας σβήνει αφήνοντας το μαύρο σκοτάδι να την κατακλύσει.
Τότε είναι που το "Τέρας" της ψυχής μας, κρύβεται στο σκοτάδι και χώνεται Ύπουλα κάτω από το κρεβάτι μας και δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, να ονειρευτούμε, να ηρεμήσουμε. Θεριεύει, Γιγαντώνεται και γίνεται "Αψηλάφητο Ζώο δίχως μια στάλα στοργή" και μας κρατά συνέχεια σε μια εξαντλητική Αγρύπνια... (Κλικ εδώ).
"Αλλά όλοι έχουμε έναν φύλακα άγγελο όπως και εγώ", όπως λέει η Ελένη, "που μας προστατέυει από το σκοτάδι που υπάρχει στην καρδιά μας..."
Βλέπει το μαύρο πέπλο να σκεπάζει την ψυχή μας και ακουμπώντας γλυκά πάνω μας, μας δείχνει το δρόμο της λύτρωσης το δρόμο του φωτός.
Μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί. Μας οπλίζει κουράγιο διώχνοντας τους φόβους μας.
"Μας θυμίζει ότι έχουμε να εκπληρώσουμε το σκοπό που ήρθαμε σε αυτήν τη ζωή και δεν μας αφήνει να βγούμε εκτός ελέγχου και μας προστατεύει... Και όλους μας βοηθάει γιατί όλοι μας λάμπουμε σαν αστέρια.." (Ελένη).
Έτσι λοιπόν ο καταπληκτικός Carlos, με τον στεναγμό που βγάζουν οι παλλόμενες χορδές, μας προτρέπει ............
"Put Your Lights On"
Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you lovers
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you killers
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on
Cause there's a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say I've got nothing to fear
There's a darkness living deep in my soul
I still got a purpose to serve
So let your light shine, deep into my home
God, don't let me lose my nerve
Lose my nerve
Hey now, hey now, hey now, hey now
Wo oh hey now, hey now, hey now, hey now
Hey now, all you sinners
Put your lights on, put your lights on
Hey now, all you children
Leave your lights on, you better leave your lights on
Because there's a monster living under my bed
Whispering in my ear
There's an angel, with a hand on my head
She say's I've got nothing to fear
La illaha illa Allah
We all shine like stars
La illaha illa Allah
We all shine like stars
Then we fade away
Santana
(feat. Everlast)
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 26, 2009
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 24, 2009
Ποτέ σου μην κοιτάς τον άλλον μες τα μάτια...
Γιατί όταν λέμε ψέματα χαμηλώνουμε τα μάτια; Γιατί όταν θέλουμε να αποφύγουμε να πούμε κάτι, κοιτάμε αλλού;
Εχθές, μια φίλη όταν της έγραψα " Όλα είναι.... "Μες του μυαλού σου το Βυθό" !!!"... μου απάντησε... "Το ξέρω.το μόνο σίγουρο είναι αυτό!!Πότε θα βγουν στην επιφάνεια δε ξερω..!!!". Τότε λοιπόν αμέσως της ανταπαντώ "Βγαίνουν με το χαμόγελό σου, και απ' τα μάτια σου". Αυτή λοιπόν η ανταλλαγή των μηνυμάτων ήταν και η έμπνευση για την σημερινή μου ανάρτηση.
Τα Μάτια όπως λένε είναι ο Καθρέφτης της ψυχής. Τα λένε όλα. Δεν μπορούν να πούνε ψέμματα. Γι αυτό πολλές φορές λένε άλλα πράγματα από αυτά που εκστομίζουμε. Πράγματα ανείπωτα. Ακόμα κι αυτά που φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακόμα όμως και όταν είμαστε απόλυτα ειλικρινής για τον εαυτό μας, τα μάτια γίνονται πάλι καθρέφτες. Καθρέφτες συναισθημάτων, καθρέφτες εκφράσεων... όταν η γλώσσα δένεται και τα χείλη ματώνουν από το δάγκωμα.
Πόσο δύσκολη είναι η αλήθεια; Πόσο δυσεύρετη είναι; Ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, έχει καταλήξει να προκαλεί φοβικά συναισθήματα. Και ενώ θα έπρεπε να την καλοδέχονται, οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Πάντα όλοι στη ζωή τους ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους καταλαβαίνει, αλλά όταν τον βρίσκουν δεν το αντέχουν, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν.
Έτσι λοιπόν οι Άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτούν στα μάτια. Από τη μία να μην φανερώσουν τα μυστικά τους, και από την άλλη για να μην γίνουν παραλήπτες μια δυσάρεστης Αλήθειας. Αυτό τους έγινε συνήθειο. Φυσιολογικό. Και όταν αντιμετωπίζουν την Ειλικρίνεια αντιδρούν. Αισθάνονται άσχημα. Φοβούνται.
Έμαθαν λοιπόν να ζούνε σ' ένα ψέμα σιωπής. Σε μια αυταπάτη. Σε μια βολική θαμπάδα.
Ότι άλλο, ότι αληθινό..... το Σπάζουνε κομμάτια !!!
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Καθρέφτης
Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.
Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.
Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Εχθές, μια φίλη όταν της έγραψα " Όλα είναι.... "Μες του μυαλού σου το Βυθό" !!!"... μου απάντησε... "Το ξέρω.το μόνο σίγουρο είναι αυτό!!Πότε θα βγουν στην επιφάνεια δε ξερω..!!!". Τότε λοιπόν αμέσως της ανταπαντώ "Βγαίνουν με το χαμόγελό σου, και απ' τα μάτια σου". Αυτή λοιπόν η ανταλλαγή των μηνυμάτων ήταν και η έμπνευση για την σημερινή μου ανάρτηση.
Τα Μάτια όπως λένε είναι ο Καθρέφτης της ψυχής. Τα λένε όλα. Δεν μπορούν να πούνε ψέμματα. Γι αυτό πολλές φορές λένε άλλα πράγματα από αυτά που εκστομίζουμε. Πράγματα ανείπωτα. Ακόμα κι αυτά που φοβόμαστε να ψιθυρίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Ακόμα όμως και όταν είμαστε απόλυτα ειλικρινής για τον εαυτό μας, τα μάτια γίνονται πάλι καθρέφτες. Καθρέφτες συναισθημάτων, καθρέφτες εκφράσεων... όταν η γλώσσα δένεται και τα χείλη ματώνουν από το δάγκωμα.
Πόσο δύσκολη είναι η αλήθεια; Πόσο δυσεύρετη είναι; Ενώ θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, έχει καταλήξει να προκαλεί φοβικά συναισθήματα. Και ενώ θα έπρεπε να την καλοδέχονται, οι περισσότεροι την αποφεύγουν. Πάντα όλοι στη ζωή τους ψάχνουν να βρουν κάποιον να τους καταλαβαίνει, αλλά όταν τον βρίσκουν δεν το αντέχουν, γιατί δεν μπορούν να κρυφτούν.
Έτσι λοιπόν οι Άνθρωποι σταμάτησαν να κοιτούν στα μάτια. Από τη μία να μην φανερώσουν τα μυστικά τους, και από την άλλη για να μην γίνουν παραλήπτες μια δυσάρεστης Αλήθειας. Αυτό τους έγινε συνήθειο. Φυσιολογικό. Και όταν αντιμετωπίζουν την Ειλικρίνεια αντιδρούν. Αισθάνονται άσχημα. Φοβούνται.
Έμαθαν λοιπόν να ζούνε σ' ένα ψέμα σιωπής. Σε μια αυταπάτη. Σε μια βολική θαμπάδα.
Ότι άλλο, ότι αληθινό..... το Σπάζουνε κομμάτια !!!
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Καθρέφτης
Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.
Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.
Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί
Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.
Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.
Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)