Η Καταληλότερη ταινία για όλη την Αλήθεια ότι οι Διπολικοί είναι Κανονικοί ... όπως όλοι οι Άνθρωποι ... Απλά έίναι ΠΙΟ έξυπνοι γιατί το Μυαλό τους τρέχει με 300 χλμ ... ενώ οι άλλοι ... άντε 169 το πολύ !!!
Και πολύ πιο Καλοί και Ευαίσθητοι ... Πριν χρόνια .. όταν μου πρωτο εμφανίστηκε και δεν πήγαινα στην δουλειά μια εβδομάδα συνεχόμενη ... το ασφρεντικό με ρωτάει τι γίνεται ... Εγώ χαμπάρι τι έχω ... και στο άκουσμα της Μανιοκατάθλιλψης νόμιζα ότι σημαίνει ... Μανία να Έχεις Κατάθλιψη ... Χαχαχαχα ... Ε άλλες εποχές ... Πριν 22 χρόνια ακριβώς ... που πήγαινες στον γιατρό σε έβλεπε σε κατάθλιψη και σου δινε Σεροχατ φουλ ... και μετά έτρεχες σαν τον Βέγγο ...
"Γαμώτο ... Είσαι Ευαίσθητος ..."μου λέι ο Δ/ντης μου ... Αυτός με εκατομμύρια Ευρώ Καταθέσεις ε ... Ο Πατέρας του είχε περιουσία την Μισή Κεφαλονιά και δεν υπερβάλω καθόλου ! Και μου κοψε παρά την Κατάθλιψή μου και απάντησα " Και είναι πολύ κακό αυτό Χάρη ε ? Αδυναμία ε ? Δειλία και Ανημπόρια ε ?" ... Δεν θύμωσε ... μειδίασε και μου είπε ... "Άτσα ... ξυπνάμε σιγά σιγά ε ? Κοίτα να γίνεις γρήγορα αυτός που δούλευε σαν Φεράρι ... γιατί σε Χρειαζόμαστε".
Εγώ εκείνη την στιγμή του είπα ότι ήμουν έτοιμος να Παριατηθώ ... Και άρχισε να Χαχανάει ... Εσύ θα φύγεις ? Πρέπει μετά να πάρω τουλάχιστον 2 να καλύψουν τις ανάγκες ... Όταν με Απέλυσε μετά από έναν καυγά γιατί μου έταζε φρουφρού ... σταμάτησαν να κάνουν αυτά που έκανα εγώ γιατί Κανένας δεν μπορούσε ...
Ο Λογοθετίδης στην Αρχή είναι ένας 65άρης Φιλήσυχος Συνταξιούχος Στρατηγός και όλο γελάει ... όλο λέει τις καλύτερες κουβέντες για Όλους και Ανοίγει την Καρδιά του σε Όλους ... Και όταν μαθαίνει ότι όλα είναι μια Ρεμούλα ... Ρίχνει βρισιές ... πετάει με σπρώξιμο κάτι καθίκια από το Σπίτι του ... και Φωνάζει και Διώχνει όλους τους Τοξικούς από δίπλα του ...
Σας θυμίζει κάτι αυτή η Συμπεριφορά ? Αυτή που μας Φορτώνουν ως Λάθος ... ως Απαράδεκτη και Άρρωστη ... που κάνουμε Μαλακίες και Ακρότητες που Αρχικά δεν τις παραδεχόμαστε και μετά τις Μετανιώνουμε !!!
Γιε Ράιτ ... Όταν ρωτάς κάποιον μέσα στην Βαριά Κατάθλιψη αν ήταν λάθος όταν είχε Υπομανία ... γυρνάει και σου λέει ... ΜΟΝΟ αυτό ? ... Εγώ φταίω για τον Ντάνιελ ... και την Καταστροφή ... ακόμα και την Παγκόσμια αδιαφορία για τα παιδιά της Αφρικής όπως έλεγε και ο Αύγουστος σε μία Ανάρτηση ...
“Θα μπορούσα, ενόψει εορταστικού κιτσαριού, να σας αφηγηθώ μιαν απ’ τις πολλές εύθυμες χριστουγεννιάτικες ιστορίες που φυλάω στο σουρτάρι του μυαλού μου. Να σας πω, λόγου χάρη, για κανά all-time classic σκηνικό με Κραουνάκη (πού ’χει και τη γιορτή του, το μανάρι μου, ανήμερα, μαζί με τον Τζίζους – χρόνια πολλά γιαβρούμ!), ή για κείνη τη φορά που αποφάσισα να φκιάσω δικά μου μελομακάρονα, και μιαν αντίχριστη σαλμονέλα μου την είχε στημένη και πάθαμε διάρροια οικογενειακώς και χέζαμε κι απ’ τ’ αυτιά.
Αλλά είμαι ανάποδος άνθρωπος, και εκ θεμελίων άθεος, κι όλο αυτό το σύστριγγλο περί «χρονιάρες μέρες» μου φαίνεται αρχίδια-μύδια. Οπότε αντί για χαρούμενα κλισέ, θα σας μαυρίσω την ψυχή μ’ ένα άλλο χριστουγεννιάτικο κλισέ, που λέγεται κατάθλιψη, και λέγεται επίσης και κατάθλιψη των γιορτών, και Christmas-related suicides.
Διότι, ναι, δυστυχώς, ... τη στιγμή που γεννιέται ο Σωτήρας μας – προφανώς, όπως κι εγώ, δεν πιστεύουν στη σωτηρία της ψυχής, ή απλώς έχουν κουραστεί να την αναζητούν. Και, ακόμα πιο δυστυχώς, ομιλώ εκ πικράς ιδιωτικής πείρας: αφενός τυγχάνω ο ίδιος καταθλιπτικός, μονοπολική και χρόνια και με χάπια (αλλά δε γαμείς, αυτά έχει η ζωή), κι επίσης, μες στις γιορτές....
Θέλω, λοιπόν, να σας μιλήσω για ντροπή, και για ένα δώρο που κανείς δε σκέφτεται να κάνει, και που δεν το πουλάνε μήτε τα μαγαζιά μηδέ η Εκκλησία (που έτσι κι αλλιώς μόνο για την πάρτη της κόπτεται, και τους αυτόχειρες τους αναθεματίζει κιόλας, τρομάρα της). Για ένα δώρο που μπορείτε, που πρέπει να κάνετε, αν γνωρίζετε ή ακόμα-ακόμα υποψιάζεστε ότι κάποιος γνωστός ή φίλος ή δικός ή κι άγνωστος πάσχει από κατάθλιψη.
Και τώρα δεν αστειευόμαστε. Δε μιλάμε για το περιθώριο, μιλάμε για επιδημία παγκόσμια, που θες η ηθική χρεωκοπία της ανθρωπότητας κι η μοναξιά κι η ακρίβεια κι η αποξένωση και το ίντερνετ κι εγώ δεν ξέρω ποιος διάολος, βαράει καθημερινά όλο και πιο πολλές πόρτες.
Κι επίσης, στην πολλαπλώς καθυστερημένη πατρίδα μας, πολύ συχνά η όποια ψυχική ασθένεια αντιμετωπίζεται με ρατσισμό, με καχυποψία, με άρνηση. Θεωρείται κατάσταση επινοημένη, που πρέπει να αποσιωπάται, αρρώστια πολυτελείας, που δεν είναι και του θανατά, βρε αδερφέ, έτσι δεν είναι; (Αμ δε! Η κατάθλιψη, μωρά μου, σκοτώνει και δεν πληρώνει). Το «πρέπει να σε δει ψυχίατρος» στην Ελλάδα εξακολουθεί να ακούγεται σαν προσβολή. Αλήθεια, όμως, αν ένας φίλος σας είχε σκωληκοειδίτιδα, θα ήταν προσβολή να του πείτε: «πρέπει να σε δει χειρουργός;».
Γιατί, και το τονίζω και το λυσσάω και το λέω παντού, η κατάθλιψη είναι αρρώστια, βαριά, πολλές φορές ανίατη, και ενίοτε και θανατηφόρα. Ο καταθλιπτικός αξίζει τον ίδιο σεβασμό κι ευαισθησία με τον καρκινοπαθή – είναι τέτοιο το μαρτύριό του, που, πιστέψτε με, ποτέ δε θα διάλεγε να το υφίσταται.
Επιπλέον δε, αυτή η κωλοαρρώστια έχει κι άλλο ένα βάσανο: το βάσανο της ντροπής. Ο καταθλιπτικός ντρέπεται για την αρρώστια του, φοβάται να την ομολογήσει, η ίδια η φύση της διαταραχής τον κάνει να νιώθει φριχτές ενοχές απέναντι στους πάντες και τα πάντα, να αισθάνεται (παράλογα και, ωστόσο, επίμονα τυραννικά) πως είναι συχνά υπαίτιος όλων των δεινών επί γης, απ’ τους πολέμους στο Ιράκ μέχρι την πείνα στον Τρίτο Κόσμο. Κι υπό αυτή την ενοχή και η αυθόρμητη τάση του να κρύβει την αρρώστια του από ντροπή και πανικό, καμιά φορά –ιδίως με φόντο μιαν ανθρωπότητα ευτυχή, που γιορτάζει, αγαπιέται, απολαμβάνει τη ζωή (με λίγα λόγια κάνει ό,τι ο ίδιος νιώθει πως δεν θα μπορέσει να κάνει ποτέ)– αποφασίζει να αφαιρέσει το ρυπαρό και βδελυρό σαρκίο του, να πάψει μια για πάντα να είναι το «άχθος αρούρης», το βάρος στους ώμους των άλλων.
Οπότε, αν θέλετε και στο πνεύμα των γιορτών να μείνετε, κι ένα δώρο της προκοπής να κάνετε, μιλήστε, ανοιχτά. Σηκώστε την ντροπή απ’ τους ώμους των ανθρώπων που υποφέρουν, βοηθήστε τους να σας μιλήσουν, να αποζητήσουν θεραπεία (που πολλές φορές, πεισματικά, την αρνούνται). Αν πάσχετε οι ίδιοι από κατάθλιψη, μην το κρύβετε πια.
(Και θέλετε και μπόνους κίνητρο; Ο Χριστούλης μας, αφ’ ης στιγμής ήτο Θεός κι άρα ήξερε τα πάντα, ήξερε και ότι θα τον σταυρώνανε – άρα τι υπήρξε όλη του η ζωή αν όχι μια επιμελώς σχεδιασμένη, νομοτελειακή [με κίνητρα άγνωστα] αυτοχειρία;)”
Ναι ρε ... ΔΕΝ είμαστε Λάθος ρε ... Δεν είμαστε ... Απλά είναι η Κανονικότητά μας, που με το αργό μυαλό τους το λένε Μανία και Παπαριές ... ΝΑΙ .. γράφω πολύ γρήγορα ... μιλάω πολύ γρήγορα ... και λέω Αστεία ... ΠΡΙΝ αρρωστήσω ... δλδ στα 31 μου ... έτσι ήμουν Ολο τον Χρόνο ... και όχι μόνο μετά την Κατάθλιψη ...
Είμαστε Άνθρωποι πρώτα από όλα ... που επειδή Εμείς Αντέχουμε την Κόλαση ... ο Θεός μας έχει δώσει αυτή την ΠανΔύσκολη Πάθηση !!! Που Όλοι οι Τοξικοί ... μας την Φορτώνουν για να νιώθουμε Υπαίτιοι του προβλήματος .. Αυτοί έχουν το πρόβλημα και εσύ είσαι Τρελός... Όχι ότι Αυτοί δεν παραδέχονται ότι αντί να σε στηρίξουν σε πετάνε σε ένα κρεβάτι και σε αφήνουν να ψοφήσεις ... Απλά σου δίνουν και ένα πιάτο φαί ... και νερό ... μήπως και πεθάνεις ... και που να κάνεις Κηδείες στην Εποχή που ζούμε ... και Που να Τρέχουμε για Ιατροδικαστικές Εξετάσεις ... και Εισαγγελείς και και και ...
Ασταδιάλα ρε ... Άσταδιάλα
Υ.Γ. Σε αυτή την σελίδα διαπύστωσα ότι οι περισσότεροι από μας ... ΑυτοΣτιγματίζόμαστε ... Εμείς Κατηγορούμε εμάς σε ΟΛΑ και Ανεξέλεγκτα ... και λέμε π.χ. ότι μαλώνουμε με ΟΛΟΥΣ τους φίλους μας ... επειδή είμαστε σε Μανία ... Οκ ... μα σε ΟΛΟΥΣ ??? Σε ΟΛΟΥΣ ???
Με Κανένα δεν είχαμε Δίκιο ? Και Στατιστικά βρε Αδερφέ ... δεν βγαίνει με τίποτα ...
Εκτός αν βγούμε με κανα Ρόπαλο και σπάμε Αυτοκίνητα .. ΝΑΙ ... αυτόν τον Παραληλισμό μου χρέωσε ο ""Αδερφός"" μου. Είδε στο CSI ότι κάποιος Διπολικός έχει πάρει ένα ρόπαλο του Μπέιζμπολ... και σπάει αυτοκίνητα ... και είπε "Ααα να ... αυτό έχει και ο Αδερφός μου" ... και πήγε μετά και το Γκουγλάρισε και βρήκε τα συμπτώματα που κάθε Ψυχο-Γιατρός ... λέει. Μα πως τα ξέρουν ? Που τα έζησαν ? Πως τα βίωσαν ?
Γι αυτό κι εγώ εμπιστεύομαι ΜΟΝΟ Ψυχίατρους Διπολικούς ... Υπάρχουν ... Λίγοι αλλά Υπάρχουν !
