Μες του μυαλού μου το Βυθό...

Το είχα αναφέρει και σε μια άλλη ανάρτηση, ότι από μικρό παιδί ήθελα να μιλάω με τραγούδια. Γι' αυτό πάντα έδινα μια προσοχή στο στίχο. Γι' αυτό τον τελευταίο καιρό έχω σχεδόν πάντα σε κάθε ανάρτηση ένα τραγούδι.

Προτιμώ πολλές φορές να μιλάω με τραγούδια, γιατί η "υφή" του στίχου ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου και με τον τρόπο σκέψης μου. Ποτέ δεν μου άρεσε να παίρνω και να δίνω "μασημένο" λόγο. Θέλω πάντα να αφήνω κάτι να βγάλει και ο παραλήπτης. Όπως το νιώθει στην ψυχή του. Ανάλογα με το τι έχει "Μες του μυαλού του το βυθό".

Τόσο καιρό που ψάχνω βίντεο για να βρω για τις αναρτήσεις μου, βλέπω στα σχόλια (των βίντεο), πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις. Ανάλογα με το τι σκέφτεται ο καθένας εκείνη τη στιγμή. Τι περνάει... Πως αισθάνεται... αλλά και τις εμπειρίες του, τον τρόπο ζωής του και τον τρόπο σκέψης του. Άλλωστε τα τραγούδια λένε τόσα πολλά !!!

Βέβαια σ' έναν φίλο μου δεν αρέσει. Μου είπε ότι "Από τότε που άρχισες να βάζεις τα Βίντεο το χάλασες. Δεν ακούω τα τραγούδια, ούτε διαβάζω τους στίχους". Τότε του λέω... "Μην διαβάζεις τίποτα, γιατί αυτά που γράφω χωρίς να ακούς το τραγούδι και να διαβάζεις τους στίχους δεν έχει νόημα". Δεν ακούει καθόλου τέτοια μουσική, και όταν μπαίνει στο αυτοκίνητό μου βάζει το MP3 Player στη σιγή. Αλλά δεν πειράζει, με αυτόν τα λέω στο τηλέφωνο. Με αυτούς που θέλω να "Μιλάω" θέλω να "Μιλάω" έτσι.

Όπως και ο Αλκίνοος, που είναι ο Συνθέτης και Στιχουργός του παρακάτω τραγουδιού, όταν σε μια συνέντευξη είχε ρωτηθεί "Δεν σε βλέπουμε συχνά να δίνεις συνεντεύξεις... Γιατί?", απάντησε... "Τι να πω άλλο... δεν έχω τι να πω.... νιώθω ότι Φλυαρώ τόσο πολύ με τα τραγούδια μου, που πραγματικά δεν έχω τι άλλο να πω !!!"

Ας μην φλυαρήσω λοιπόν και εγώ περισσότερο...



..................................................................
Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις,
που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό.

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δώ,
κι αν σε πεθύμησα δε ξέρεις.
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις..",
σου το 'χα πει ένα πρωί βροχερό.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω.
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω,
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό.



Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα,
μες σε δωμάτια κλεισμένα,
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ,
γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω.

Στα σοβαρά μη με παίρνεις ειν' το μυαλό μου θολό
είναι και ο κόσμος μου αστείος.
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες.

Και εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
και κάποιο στίχο που σου μοιάζει,
κοιτάζω έξω και χαράζει...
έγινε το αύριο πάλι χθες.

Θα σβήσω .....


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Patrick Swayze - ( 18.08.52 - 14.09.09 )

She's like the wind

She's like the wind through my tree
She rides the night next to me
She leads me through moonlight
Only to burn me with the sun
She's taken my heart
But she doesn't know what she's done

Feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league
Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

I look in the mirror and all I see
Is a young old man with only a dream
Am I just fooling myself
That she'll stop the pain
Living without her
I'd go insane




Feel her breath on my face
Her body close to me
Can't look in her eyes
She's out of my league
Just a fool to believe
I have anything she needs
She's like the wind

Feel your breath on my face
Your body close to me
Can't look in your eyes
You're out of my league
Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind
(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
(She's like the wind)
Just a fool to believe
(Just a fool to believe)
She's like the wind
(Just a fool to believe)
Just a fool to believe
She's like the wind

(Just a fool...)
(She's like the wind)
(She's like the wind)
(Just a fool...)
(She's like the wind)
(Just a fool...)


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Είναι μερικές φορές που...

Νομίζω ότι πρώτη φορά έχει περάσει τόσος καιρός χωρίς να αναρτήσω κάτι.

Αναρτούσα σχεδόν καθημερινά, ή μέρα παρά μέρα. Πάντα όταν έγραφα μία ανάρτηση ηρεμούσα. Ένιωθα γεμάτος. Πλήρης. Ξεφόρτωνα. Τώρα... τίποτα. Το απόλυτο κενό. Αδιέξοδο.

Είναι πολύ βασανιστικό να μην μπορείς να εκφράσεις το μέσα σου. Να μην σου βγαίνουν λέξεις, να μην σου έρχονται στο μυαλό, μελωδίες και στίχοι.

Το Blog τελικά είναι μεγάλη δέσμευση, μεγάλη ευθύνη. Αν δεν υπήρχε δεν θα με ένοιαζε που δεν γράφω. Τώρα όμως... σιωπηρά με καλεί. Μου θυμίζει ότι είμαι "εκφραστικά" ανενεργός και αυτό μου κοστίζει. Γιατί ξέρω ότι το έχω ανάγκη. Ξέρω ότι αν δεν το κάνω... θα μου λείπει κάτι.

Μία εβδομάδα και μία μέρα να αναρτήσω.

Είναι (για μένα) πολύς καιρός που δεν είπα κάτι με το γράψιμο, και δεν τραγούδησα κάτι με κάποιο μουσικό βίντεο !!!

Αρκετό το διάστημα αλλά... Είναι μερικές φορές που...

...δεν έχω τι να τραγουδήσω τι να πω
είναι η φωνή μου ένα σήμα από καπνό
κι έτσι για πάντα λέω το στόμα μου να κλείσω
για τίποτα άλλο πια να μην ξαναμιλήσω
μα πάλι πώς θα ζήσω

Μέσα σε σχολεία μέσα σε πανεπιστήμια
μέσα σε ωδεία σε στρατούς και γυμναστήρια
πέρασα χρόνια άλλος μπήκα κι άλλος βγήκα
κι έχω τη μόρφωση για όπλο και για προίκα
κι ένσημο για το ΙΚΑ

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;



Πάρε τα πάνω σου μικρέ πάρε τα πάνω σου
πάρε μολύβι κι έλα κάθισε στο πιάνο σου
και φτιάξε πάλι την αρχαία συνταγή
μ' ένα τραγούδι να γλυκάνεις την ψυχή
μα άραγε θα μου βγει;

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις
αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι χτες το βράδυ
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι
και μια τους νότα στο σκοτάδι

Φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι φανερώνει
ό,τι αγαπούσα και το άφησα ό,τι μισούσα και το κράτησα
φεύγει η ζωή τελειώνει σαν σεντόνι ξεδιπλώνει
τον εαυτό μου που τον ξέχασα το μέσα κόσμο μου που έχασα
με τέτοια που 'χω ψυχολογία, πώς θα βγω στη συναυλία;


Α Δ Ι Ε Ξ Ο Δ Ο
Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης & Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος ( Τερτσέτο )


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Για το καλό μου...

Σήμερα μια φίλη μου έγραψε "Θέλω να είσαι καλά".

Επειδή τις περισσότερες φορές, λέξεις και εκφράσεις μεταφράζονται σε στίχους και τίτλους τραγουδιών.... το μυαλό μου πήγε αυτόματα σε κάποιο τίτλο τραγουδιού.

Ένα φοβερό τραγούδι που άκουσα για πρώτη φορά γύρω στα 15 - 16. Πραγματικά πόσο διαχρονικό είναι? Πόσο περιεκτικό? Πόσες χιλιάδες εικόνες χωράνε σε μερικούς στίχους?

Αρκετά σκληρό... σοκαριστικό ... αλλά τόσο ρεαλιστικό και αληθινό. Και το βίντεο που βρήκα, παρόλο που δεν είναι τόσο ποιητικό, είναι αρκετά καλά σκηνοθετημένο.

Στα τρυφερά χρόνια των 15 - 16, δεν το καταλαβαίναμε τόσο πολύ, και πιο πολύ στεκόμασταν στα σόλα της κιθάρας που ομολογουμένως είναι φανταστικά..... Αλλά καλύτερα. Το απαλό - βελούδινο δέρμα της εφηβείας δεν ταίριαζε με τόση σκληρότητα. Όσο σκλήρυνε... τόσο πιο πολύ το καταλάβαινε. Πόσο κατανοητό έγινε τώρα που ωρίμασε???

Αφιερωμένο σε όσους μεγάλωσαν με αυτό αλλά και στους μικρούς (όπως οι μαθητές μου που γεννήθηκαν μετά από το 86 που βγήκε) και μπορεί να μην το έχουν ακούσει...


Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου






Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)

Όλο μ΄αφήνεις να σ΄αφήσω...

Πόσο τ' αλλάζει όλα ο καιρός? Πόσο διαφορετικά το ακούω τώρα το τραγούδι από τότε που το πρωτάκουσα? Για πόσο διαφορετικό λόγο το θυμήθηκα? Βέβαια ο Έρωτας είναι πάντα το επίκεντρο των συναισθημάτων όταν ακούω μουσική, ή γράφω, ή τα κάνω και τα δύο μαζί όπως τώρα.

Αλλά ο Έρωτας είναι πολυδιάστατος. Μπορεί να πιάσει τα πάντα. Όλα τα συναισθήματα. Και της Αγάπης και του Μίσους. Και της Βίωσης και της Έλλειψης. Και της Χαράς και του Θυμού. Και της Έξαρσης και της Απόγνωσης.

Δεν είναι μόνο το ...... συναίσθημα που νιώθει κάποιος για κάποιον άλλο. Αλίμονο σε όσους έζησαν μόνο με αυτό τον τρόπο τον Έρωτα. Και πιο πολύ Αλίμονο σε όσους στερήθηκαν όλες τις άλλες μορφές του, στο Βωμό της μονοσήμαντης βίωσης. Για να έχουν ένα ταίρι, και μάλιστα πολλές φορές μόνο για σαρκική απόλαυση, καταπάτησαν ιδέες και αξίες Ερωτικού μεγαλείου.

Κάπως έτσι λοιπόν και το δικό μου αυτί ακούει το αγαπημένο αυτό τραγούδι. Πολυδιάστατα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει η αθωότητα της νιότης που τα κλειστά βλέφαρα πάντα σκιαγραφούσαν μια όμορφη γυναικεία μορφή να λικνίζεται απαλά στον ρυθμό. Τώρα οι εικόνες είναι πολλές. Άλλες έγχρωμες, άλλες ασπρόμαυρες. Αλλά οι έγχρωμες είναι θολές....

Βρήκα ένα πολύ ωραίο βίντεο που μου θυμίζει πολύ από τις συναυλίες των Πυξ - Λαξ που είδα και εγώ Live. Μπορεί και σε αυτή να είμαι μέσα, γιατί τον Πλιάτσικα τον βλέπω πολύ μικρότερο. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 10 χρόνια πριν....

10 Χρόνια πριν ??? Πως να μην είναι θολές οι εικόνες?

Μ' άρεσε πολύ το βίντεο γιατί στην αρχή με κάποια άγνωστη( για μένα) αλλά όμορφη φωνή, όταν ο Πλιάτσικας λέει ... "Θα παίξουμε ένα ερωτικό τραγούδι"... ακούγεται συνοδευτικά... ".... Στο φεγγάρι τ' αγάλματα λυγίζουν κάποτε, και η φλόγα γίνεται δροσερή πικροδάφνη......... Η φλόγα που καίει τον άνθρωπο θέλω να πω... "

Πολύ μου άρεσε.... δένει πολύ με τις άλλες διαστάσεις !!!



Όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω

Μουσική & στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Πυξ Λαξ

Αγάπης φως της γης ταξίδια
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ'αφήσω.





Αγάπης φως της γης ταξίδια.
Μαύρα παράξενα παιχνίδια.
Στο φως του ήλιου θ' ακουμπήσω.
Το καλοκαίρι να μυρίσω.

Μ' άσπρο πανί θα ταξιδέψω,
Μικρό κορίτσι θα σε κλέψω.
Όσο αγαπάω μένω πίσω.
Κι όλο μ' αφήνεις να σ' αφήσω, να σ' αφήσω, να σ' αφήσω...


Share to Facebook (Αν θέλετε να κάνετε Share μόνο τη συγκεκριμένη Ανάρτηση, τότε κάνετε κλικ στον Τίτλο της και μετά πατάτε το κουμπί του Share)